marr

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

marr /ˈmɑːr/ benel (furm vihanaat : marrig, liester : mirri)

1. Benveg da labourat an douar, anezhañ ur blakenn vetal gromm, lagadek ha ledan, un troad outi, a dalvez, hervez e vent, da zifraostañ, da vlotaat an douar, da hadañ pe da dennañ an avaloù-douar
   • <skouer.>

• marradeg
• marradenn
• marrat

• marrbigel

• galleg : houe ^(fr)