erc'h

Meneget er C'hatolikon (erch).

Da geñveriañ gant ar gerioù eira, eiry en kembraeg, ergh en kerneveureg, argios en galianeg.

Anv-kadarn

erc'h /ˈɛrx/ strollder, unanderenn erc'henn

1. Dour skornet a gouezh eus ar c'houmoul e stumm malzennoù.
   • ..., pegen kalonek e vezent dindan erc'h ha skorn, ... — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 31.)
   • Diouzh ar goañv, pa veze ar yar wenn o tispluañ, e raemp boulioù erc'h d'en em gannañ ha riskladennoù war ar c'hler. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 218.)

• kaoc'h aelez (fentus)

1. • Pa vez erc'h war an douar ne vez na tomm na klouar.