dekvet

Savet diwar an anv-gwan pegementiñ dek hag an dibenn-ger -vet.

Anv-gwan petvediñ

dekvet /ˈdeɡvet/

1. Anv-gwan hag a dalvez da verkañ ur renk, un niverenn urzhiañ hag a glot gant an niver dek.
   • War digarez ur gouel bennak, ur c'hañv, e vije kaset ur c'hannad d'ober an dro d'ar c'hanton ha d'ar c'hantonioù all war-dro, evit kelenn ar gerent betek an dekvet pazenn. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 77.)
   • Ma en divije gallet mestr ar c'hastell lazhañ Levenez, evel e wragez all, e vije bet e dekvet, hag en devije lazhet ugent o lazhañ dek, hag e vije aet neuze da sorser. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 279.)
   • ..., pe en ur ober an neuz d'o frenañ en ur baeañ anezho an dekvet, da hirañ, eus ar pezh a dalvezent. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 40.)

• galleg : dixième ^(fr)