18-я партызанская брыгада імя М. В. Фрунзэ
| 18-я партызанская брыгада імя М. В. Фрунзэ | |
|---|---|
| Гады існавання | 1942—1944 |
| Краіна |
 СССР Беларуская ССР |
| Падпарадкаванне | Беларускі штаб партызанскага руху |
| Уваходзіць у | |
| Тып | партызаны |
| Функцыя | змаганне з акупантамі |
| Колькасць | 735 партызан (3 ліпеня 1944) |
| Дыслакацыя | Дзяржынскі, Івянецкі, Клецкі, Ганцавіцкі раёны |
| Войны |
Другая сусветная вайна Вялікая Айчынная вайна |
| Удзел у | |
| Камандзіры | |
| Вядомыя камандзіры |
|
18-я партызанская брыгада імя М. В. Фрунзэ — партызанская брыгада, створаная ў верасні 1942 года на базе атрадаў імя Фрунзэ (арганізаваны ў жніўні 1942 года) і імя Дзяржынскага (арганізаваны ў верасні 1942 года). Дзейнічала на акупіраванай тэрыторыі Дзяржынскага, Заслаўскага, Івянецкага, Клецкага, Ганцавіцкага раёнаў. У снежні 1943 — студзені 1944 гадоў брыгада зрабіла рэйд з Івянецкага раёна ў Клецкі і ўвайшла ў склад Баранавіцкага партызанскага злучэння паўднёвай зоны. 3 ліпеня 1944 года брыгада (735 партызан, 5 атрадаў) злучылася з Чырвонай Арміяй.
Склад
[правіць | правіць зыходнік]- атрад імя Фрунзэ;
- атрад імя Дзяржынскага;
- атрад імя Суворава;
- атрад імя Катоўскага;
- атрад імя Леніна;
- атрад мясцовай самаабароны вёскі Колкі Клецкага раёна.
Камандаванне
[правіць | правіць зыходнік]Камандзіры
[правіць | правіць зыходнік]- П. І. Серабракоў;
- С. С. Ключко.
Камісары
[правіць | правіць зыходнік]Начальнікі штаба
[правіць | правіць зыходнік]- І. В. Анохін;
- К. П. Лойка;
- К. І. Бутрымовіч.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Партызаны вялі баявыя дзеянні на чыгуначных участках Мінск — Маладзечна, Мінск — Стоўбцы, Баранавічы — Лунінец. У жніўні 1942 года разбілі нямецкія апорныя пункты ў вёсках Волма і Залатары. У маі — ліпені 1943 года падарвалі больш за 100 рэек, 7 мастоў, 15 эшалонаў, знішчылі 33 аўтамашыны, у час разгрому апорнага пункта ў вёсцы Тарасава каля Мінска захапілі мінамёт, 5 кулямётаў, больш за 40 вінтовак. У сакавіку 1944 года выбілі немцаў з вёскі Будча Ганцавіцкага раёна, вывелі са строю вузкакалейку на ўчастку Ганцавічы — Дзяніскавічы. У чэрвені 1944 года ў час «рэйкавай вайны» на чыгуначным участку Баранавічы — Лунінец падарвалі 550 рэек.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Беларусь у Вялікай Айчыннай вайне, 1941—1945: Энцыкл. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1990. — 680 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-012-2.