(14) Ірэна

(14) Ірэна
(14) Ірэна;
	3D мадэль астэроіда (14) Ірэна
Адкрыццё
Першаадкрывальнік	Дж. Р. Хайнд
Месца выяўлення	Абсерваторыя Бішапа
Дата выяўлення	19 мая 1851
Эпанім	Эйрэна
Альтэрнатыўныя абазначэнні	1952 TM; A906 QC; A913 EA
Катэгорыя	Галоўны пояс астэроідаў
Арбітальныя характарыстыкі
	Эпоха 30 верасня 2012 года; JD 2456200.5
Эксцэнтрысітэт (e)	0,1656358
Вялікая паўвось (a)	386,857 млн км; (2,5859763 а.а.)
Перыгелій (q)	322,779 млн км; (2,157646 а.а.)
Афелій (Q)	450,934 млн км; (3,0143066 а.а.)
Перыяд абарачэння (P)	1 518,921 сут (4,159 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць	18,394 км/с
Схіленне (i)	9,11889°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω)	86,16462°
Аргумент перыгелія (ω)	97,92379°
Сярэдняя анамалія (M)	316,08968°
Фізічныя характарыстыкі
Дыяметр	167 x 153 x 139 км; 152 км (IRAS)
Маса	8,2×1018 кг
Шчыльнасць	4,42 ± 1,59 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні	0,051 м/с²
2-я касмічная скорасць	0,096 км/с
Перыяд вярчэння	15,028 гад
Спектральны клас	S
Бачная зорная велічыня	8,85 — 12,3 m
Абсалютная зорная велічыня	6,3m
Альбеда	0,159
Сярэдняя тэмпература паверхні	170 К (−103 °C)

(14) Ірэна — астэроід галоўнага пояса, які належыць да светлага спектральнага класа S. Ён быў адкрыты 19 мая 1851 года англійскім астраномам Джонам Хайндам у абсерваторыя Бішапа, Вялікабрытанія і названы ў гонар старажытнарымскай багіні свету Эйрэны^[5].

Назва прапанаванае Джонам Гершэлем было звязана з Сусветнай выстаўкай, якая праходзіла ў лонданском Гайд-парку з 1 мая па 15 кастрычніка 1851 года, стала вяхой у гісторыі прамысловай рэвалюцыі. Пакрыццё зорак астэроідам назіралася чатыры разы. Па выніках гэтых назіранняў стала магчыма гаварыць пра сферычную форму гэтага астэроіда.

Гл. таксама

Зноскі

↑ Jim Baer. Recent Asteroid Mass Determinations (нявызн.). Personal Website (2008). Архівавана з першакрыніцы 26 жніўня 2011. Праверана 27 лістапада 2008.
↑ An Observational Error Model, and Application to Asteroid Mass Determination. American Astronomical Society. 2008. (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 12 лютага 2012. Праверана 12.10.2008.
↑ Asteroid Lightcurve Parameters (нявызн.). Planetary Science Institute. Архівавана з першакрыніцы 14 чэрвеня 2006. Праверана 3 лістапада 2008.
↑ AstDys (14) Irene Ephemerides (нявызн.)(недаступная спасылка). Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. Архівавана з першакрыніцы 6 чэрвеня 2022. Праверана 26 чэрвеня 2010.
↑ Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 16. — ISBN 3-540-00238-3.

Спасылкі

База даных JPL НАСА па малых целах Сонечнай сістэмы (14)
База даных MPC па малых целах Сонечнай сістэмы 14
When did the asteroids become minor planets? Архівавана 24 сакавіка 2008. (англ.)
Hind, John Russell (1852). "From a Letter of Mr. Hind to the Editor". Astron. J. 2: 22–23. Bibcode:1851AJ......2...22H. doi:10.1086/100162.
Б. А. Гулд, New planet, Astronomical Journal, Vol. 2, iss. 27, p. 22, June 1851

[Baer-1] Jim Baer. Recent Asteroid Mass Determinations (нявызн.). Personal Website (2008). Архівавана з першакрыніцы 26 жніўня 2011. Праверана 27 лістапада 2008.

["mass1"-2] An Observational Error Model, and Application to Asteroid Mass Determination. American Astronomical Society. 2008. (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 12 лютага 2012. Праверана 12.10.2008.

[3] Asteroid Lightcurve Parameters (нявызн.). Planetary Science Institute. Архівавана з першакрыніцы 14 чэрвеня 2006. Праверана 3 лістапада 2008.

[AstDys-Irene-4] AstDys (14) Irene Ephemerides (нявызн.)(недаступная спасылка). Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. Архівавана з першакрыніцы 6 чэрвеня 2022. Праверана 26 чэрвеня 2010.

[MinorNames-5] Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 16. — ISBN 3-540-00238-3.

[3]