Э

Кірылічны алфавіт
Кірыліца
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	(Ѐ)	Ё	Є	Ж	З
Ѕ	И	(Ѝ)	І	Ї	Й	Ј
К	Л	Љ	М	Н	Њ	О
П	Р	С	Т	Ћ	Ќ	У
Ў	Ф	Х	Ц	Ч	Џ	Ш
Щ	Ъ	Ы	Ь	Э	Ю	Я
Гістарычныя літары
(Ҁ)	(Ѹ)	Ѡ	(Ѿ)	(Ѻ)	Ѣ	Ꙗ
Ѥ	Ꙉ	ІѢ	Ѧ	Ѫ	Ѩ	Ѭ
Ѯ	Ѱ	Ѳ	Ѵ	(Ѷ)	Ын	Ꚉ
Літары неславянскіх моў
Ӑ	Ӓ	Ә	Ӛ	Ӕ	Ғ	Ӷ
Ҕ	Ӗ	Ҽ	Ҿ	Ӂ	Җ	Ӝ
Ҙ	Ӟ	Ӡ	Ӥ	Ӣ	Ӏ	Ҋ
Қ	Ҟ	Ҡ	Ӄ	Ҝ	Ԟ	Ӆ
Ӎ	Ҥ	Ң	Ӊ	Ӈ	Ӧ	Ө
Ӫ	Ҩ	Ҧ	Ҏ	Ҫ	Ҭ	Ӳ
Ӱ	Ӯ	Ү	Ұ	Ҳ	Һ	Ҵ
Ӵ	Ҷ	Ӌ	Ҹ	Ӹ	Ҍ	Ӭ
Заўвага. Знакі у дужках не маюць статусу (самастойных) літар.

Э, э — 30-я літара беларускага і 31-я літара рускага кірылічных алфавітаў; у іншых сучасных славянскіх кірылічных алфавітах не выкарыстоўваецца (ва ўкраінскім ролю пары Э/Е выконвае Е/Є). Выкарыстоўваецца таксама ў некаторых алфавітах неславянскіх моў. Ёсць меркаванне, што яна паходзіць ад глаголічнай формы літары «есть», якая выглядае як і абазначае неётаваны гук.

Першыя ўжыванні ў кірыліцы вядомы са старабеларускіх пісьмовых крыніц, дзе літара выкарыстоўвалася пры транслітарацыі лацінскай літары Е, e і грэчаскай Ε, ε у запазычаных словах.

У беларускай пісьменнасці адрозненне паміж Э і Е праведзена больш паслядоўна, чым у рускай мове. У словах славянскага паходжання Э заўсёды знаходзіцца пад націскам (Брэст, старэйшы, грэшнік, Яшчэ і інш.).

Для паляпшэння артыкула пажадана Перакласці тэкст з іншай мовы на беларускую. Знайсці і дадаць спасылкі на аўтарытэтныя крыніцы, якія пацвярджаюць напісанае