Уладзімір Раманавіч Жыгуноў

Уладзімір Раманавіч Жыгуноў
Дата нараджэння	9 красавіка 1920(1920-04-09)
Месца нараджэння	Нашковічы[d], Шамаўшчына, Мсціслаўскі павет, Смаленская губерня, РСФСР[d]
Дата смерці	16 мая 2000(2000-05-16) (80 гадоў)
Месца смерці	Варонеж, Варонежская вобласць, Расія
Месца пахавання	Варонеж
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	ВПС
Гады службы	1941—1960
Званне
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні

Жыгуноў Уладзімір Раманавіч (9 красавіка 1920 — 16 мая 2000) — камандзір звяна 140-га гвардзейскага Кіеўскага Чырванасцяжнага ордэна Багдана Хмяльніцкага штурмавога авіяцыйнага палка (8-я гвардзейская Палтаўская Чырвонасцяжная ордэна Багдана Хмяльніцкага штурмавая авіяцыйная дывізія, 1-ы гвардзейскі штурмавы авіяцыйны корпус  (руск.) (бел., 2-я паветраная армія, 1-ы Украінскі фронт), Герой Савецкага Саюза, гвардыі лейтэнант.

Нарадзіўся 9 красавіка 1920 года ў вёсцы Нашковічы^[1] цяпер у межах вёскі Шамаўшчына Мсціслаўскага раёна Магілёўскай вобласці. Беларус.

Працаваў чарцёжнікам на заводзе ў Балашыхе, скончыў аэраклуб.

У арміі з 1941 года. Скончыў Адэскую ваенную авіяцыйную школу пілотаў у 1942 года. Быў накіраваны ў запасны штурмавы авіяцыйны полк, дзе прайшоў курс навучання на самалёт Іл-2. На франтах Вялікай Айчыннай вайны з ліпеня 1943 года. Ваяваў у складзе Стэпавага, 2-га і 1-га Ўкраінскіх франтоў, вызваляў Харкаў, Палтаву, Кіраваград, Львоў, дапамагаў войскам ў паспяховым фарсіраванні Дняпра, Днястра, Прута.

Да студзеня 1945 года здзейсніў 109 баявых вылетаў на штурмоўку чыгуначных эшалонаў, аэрадромаў, вялікіх колькасцяў войскаў праціўніка.

Званне Героя Савецкага Саюза прысвоена 27 чэрвеня 1945 года.

Пасля вайны працягваў службу ў арміі. У 1955 годзе скончыў Ваенна-паветраную акадэмію. З 1960 годзе — у запасе.

Памёр 16 мая 2000 года ў горадзе Варонежы^[2].

• Памятная мемарыяльная дошка, на алеі Герояў у горадзе Балашыха.
• Самалёт Су-25УБ Ліпецкага цэнтра падрыхтоўкі авіяцыйнага персаналу і вайсковых выпрабаванняў атрымаў імя Героя Савецкага Саюза Уладзіміра Жыгунова. Самалёт такога тыпу ўпершыню стаў імянным, паведамілі ў прэс-службе Мінабароны. Урачыстыя мерапрыемствы на базе Ліпецкага авиацентра, якія прайшлі з удзелам прадстаўнікоў Галоўнага камандавання ВПС, ветэранаў Ваенна-паветраных сіл, абласной і гарадской адміністрацый і сына славутага савецкага лётчыка Аляксандра Уладзіміравіча, завяршыліся першым палётам на імянным самалёце з выкананнем фігур адзіночнага вышэйшага пілатажу над аэрадромам", — сказаў прадстаўнік прэс-службы па ВПС Ігар Клімаў.^[3]

• Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
• Герои огненных лет. Книга 6. М.: Московский рабочий, 1983

• Жигунов Владимир Романович (руск.) на сайце «Героі краіны»