Уладзімір Аляксандравіч Ткачэнка
Уладзімір Аляксандравіч Ткачэнка | |
---|---|
Дата нараджэння | 30 кастрычніка 1948[1] (76 гадоў) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | мастак |
Месца працы | |
Жанр | станковы жывапіс[d], пейзаж, партрэт і нацюрморт |
Вучоба | |
Уплыў | Анатоль Васільевіч Бараноўскі |
Член у | |
Прэміі | |
Узнагароды |
Уладзімір Аляксандравіч Ткачэ́нка[3] (нар. 30 кастрычніка 1948) — беларускі мастак-жывапісец.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся ў Мінску. У 1971 годзе скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут. Вучыўся ў А. Бараноўскага[4]. З 1979 года кіруе студыяй у Палацы культуры Мінскага трактарнага завода. Жыве Мінску[4]. Член Беларускага саюза мастакоў з 1981 года[4].
Творчасць
[правіць | правіць зыходнік]У мастацкіх выстаўках прымае ўдзел з 1976 года[4]. Працуе ў галіне станковага жывапісу[4] ў жанрах пейзажа, партрэта, нацюрморта. У творчасці Уладзіміра Ткачэнкі лірычныя інтанацыі гарманічна з’яднаны з эпічнасцю мыслення і філасофска-мастацкім спасціжэннем духоўнасці[3].
Сярод твораў мастака: «Стары Мінск» (1976), «Край азёр і балот» (1978), «Шумяць дубы» (1978), «Песня восені» (1979), «У партызаны», «Залатыя палі» (1980), «Цвітуць лугі», «Ноч над лясным возерам» (1981), «Мы з вечнасцю будзем нароўні» (1985), «Бацькаўшына» (1986—1987), «Апошняе цяпло» (1989—1991), «Божы след» (1994), «Жніво» (1998), «Пакаянны канон» (2001), «Радзіма» (2002), «Царква Багародзіцы ў Крупцах» (2013), «Партрэт Алены», «Нацюрморт з кубкам» і іншыя.
Творы Уладзіміра Ткачэнкі знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі, фондах Беларускага саюза масткоў, Музеі сучаснага выяўленчага мастацтва ў Мінску[4].
Узнагароды
[правіць | правіць зыходнік]- Лаўрэат прэміі Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі за дасягненні ў галіне стварэння сацыяльна-значных тэматычных работ, серыю пейзажаў (1999)[5].
- Медаль Францыска Скарыны (2021)[6].
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б в Ткачэ́нка Уладзімір Аляксандравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2002. — С. 476. — 552 с. — ISBN 985-11-0251-2
- ↑ Зводны электронны каталог бібліятэк Беларусі
- ↑ а б БелЭн 2002.
- ↑ а б в г д е БСМ 1998.
- ↑ Живопись Владимира Ткаченко (руск.)
- ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь 25 кастрычніка 2021 г. № 417 Аб узнагароджанні
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Салавей Л. Ф. Ткачэ́нка Уладзімір Аляксандравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 476. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Ткачэнка Уладзімір Аляксандравіч // Беларускі саюз мастакоў, 1938—1998 = Belarussian union of artists, 1938—1998 : Энцыкл. давед. / Аўт.-склад.: Б. А. Крэпак і інш.. — Мн.: ВТАА «Кавалер Паблішэрс», 1998. — С. 539. — 663 с. — 3 000 экз. — ISBN 985-6427-09-6.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Нарадзіліся 30 кастрычніка
- Нарадзіліся ў 1948 годзе
- Нарадзіліся ў Мінску
- Супрацоўнікі МТЗ
- Выпускнікі Беларускай акадэміі мастацтваў
- Члены Беларускага саюза мастакоў
- Лаўрэаты прэміі Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі
- Узнагароджаныя медалём Францыска Скарыны
- Асобы
- Мастакі паводле алфавіта
- Мастакі СССР
- Мастакі Беларусі
- Мастакі-пейзажысты СССР
- Мастакі-пейзажысты Беларусі
- Мастакі-партрэтысты СССР
- Мастакі-партрэтысты Беларусі
- Майстры нацюрморта Беларусі