Сімон Давідавіч Крэмер

Сімон (Сямён) Давідавіч Крэмер
Дата нараджэння	10 лютага 1900(1900-02-10)
Месца нараджэння	Гомель, Гомельскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	1 лістапада 1991(1991-11-01) (91 год)
Месца смерці	Адэса, Адэская вобласць, Украіна
Месца пахавання	Новагарадскія могілкі[d]
Альма-матар	Камуністычны ўніверсітэт імя Я. М. Свярдлова[d] (1922) Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ (1934) Ваенная акадэмія бранятанкавых войскаў[d] (чэрвень 1943) Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі (1952)
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць	СССР
Гады службы	1918—1956
Званне	гвардыі генерал-маёр танкавых войск
Бітвы/войны	Грамадзянская вайна ў Расіі Савецка-польская вайна Курская бітва, Корсунь-шаўчэнкаўская аперацыя, Беларуская аперацыя, Прыбалтыйская аперацыя, Савецка-японская вайна
Узнагароды і званні
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сымон (Сямён) Давідовіч Крэмер (10 лютага 1900 года (30 студзеня) — 1 лістапада 1991) — савецкі военачальнік, гвардыі генерал-маёр танкавых войскаў, Герой Савецкага Саюза.

Нарадзіўся ў сям’і служачага. Яўрэй. У 1907—1910 гг. вучыўся ў трохкласным яўрэйскім вучылішчы. З 1911 па 1917 г. працаваў на прыватных прадпрыемствах краўцом у гг. Гомель, Луганск, Харкаў. У снежні 1917 г. уступіў у Чырвоную Гвардыю, удзельнічаў у баях супраць немцаў і белапалякаў генерала Доўбар-Мусніцкага. У лютым 1918 г. быў паранены ў нагу ў раёне г. Жлобін, эвакуіраваны ў г. Гомель, дзе разам з шпіталем застаўся ў раёне акупацыі нямецкай арміі. У лістападзе 1918 г. з прыходам Чырвонай Арміі, добраахвотна ўступіў у яе шэрагі. Ваяваў на заходнім фронце да 1921 года на пасадзе чырвонаармейца, камандзіра аддзялення, камандзіра ўзвода, палітрука роты. У 1921 годзе быў памочнікам начальніка міліцыі і ваенным камендантам г. Нова-Беліца БССР.

У 1922 годзе скончыў Ваенны факультэт Камуністычнага універсітэта імя Я. М. Свярдлова, палітработнік. У 1922-25 гадах — ваенкам палка. У 1926 годзе скончыў Кавалерыйскія курсы ўдасканалення каманднага саставу. У кастрычніку 1923 года — маі 1931 года — камандзір кавалерыйскага эскадрону палка. У 1926-31 гг. — камандзір кавалерыйскага эскадрону, у 1934-36 гг. — намеснік начальніка аператыўнага аддзела механізаванага корпуса.

У 1934 годзе скончыў Асноўны факультэт Ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзе. У маі 1934 года — верасні 1936 года — памочнік начальніка 1-га аддзела штаба 11-га механізаванага корпуса. У верасні 1936 — студзені 1937 года знаходзіўся ў распараджэнні Разведвальнага ўпраўлення РККА (пад псеўданімамі «Аляксандр», «Сяргей»). У студзені 1937 года — жніўні 1942 года — сакратар ваеннага аташэ СССР у Англіі. Праз «Соню» (Урсулу Бертан) падтрымліваў сувязь з навукоўцам-атомщиком Клаўсам Фуксам  (руск.) (бел..

Са жніўня 1942 года — начальнік Заходняга факультэта Ваеннага інстытута замежных моў. З ліпеня 1943 года — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, на Бранскім, Цэнтральным, 1-м Украінскім, 3-м Беларускім, 1-м Прыбалтыйскім франтах. Займаў пасады камандзіра механізаванай брыгады, намесніка камандзіра механізаванага корпуса. Прымаў актыўны удзел у Курскай бітве, вызваленні Украіны, Беларусі, Латвіі, Літвы.

Камандзір 8-й гвардзейскай механізаванай брыгады (3-ці гвардзейскі механізаваны корпус, 1-ы Прыбалтыйскі фронт) гвардыі палкоўнік Сымон Крэмер у ліпені — жніўні 1944 года ўмела кіраваў баямі брыгады пры авалоданні Шяуляем (Літва) і Елгавой (Латвія) і выхадзе да Балтыйскага мора. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 23 жніўня 1944 года

гвардыі палкоўніку Крэмеру Сымону Давідавічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» (№ 5130).

Пастановай Савета Народных Камісараў Саюза ССР ад 13 верасня 1944 года № 1241 палкоўніку Крэмеру С. Д. прысвоена воінскае званне «генерал-маёр танкавых войскаў». Удзельнічаў у савецка-японскай вайне 1945 года, вызваляючы Паўночна-Заходні Кітай ад японскіх мілітарыстаў.

Пасля вайны працягваў службу ў арміі. У 1945-56 гадах ён — намеснік камандзіра механізаванага корпуса. Адначасова ў 1952 годзе скончыў Вышэйшыя акадэмічныя курсы пры Ваеннай акадэміі Генеральнага штаба. З 1956 года ў запасе. Жыў у горадзе-героі Адэсе. Памёр 1 лістапада 1991 года. Пахаваны ў Адэсе на Таіраўскіх могілках.

• 
  20.05.1924 г. Крэмер Сымон, Індзяр Арнольд, Выдраў Васіль.
• 
  Адваротны бок фатаграфіі.
• 
  1925(27)г. Беларусь, Гомель. З сябрам дзяцінства Мішам Амроминым (забіты на Курскай дузе ў 1943 годзе).
• 
  Адваротны бок фатаграфіі.
• 
  Партрэт Крэмер С . Д.. Мастак: Бранцава Кацярына.

Узнагароджаны двума ордэнамі Леніна, трыма ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнамі Айчыннай вайны 1-й і 2-й ступені, Чырвонай Зоркі, медалямі.

Ганаровы грамадзянін горада Маладзечна Мінскай вобласці Рэспублікі Беларусь і горада Тукумс Латвійскай Рэспублікі.

Камандзір гвардзейскай мехбрыгады палкоўнік С. Д. Крэмер, выконваючы загад, утрам 30 ліпеня рушыўся на Тукумс. Знішчаючы мелкія фасшыстскія падраздзяленні і паліцэйскія фармаванні, брыгада прайшла 60 кіламетраў і з ходу уврвалася ў Тукумс. У выніку кароткага, але жорсткага бою, горад быў вызвалены. Крэмер выслаў перадавы атрад, які ў раёне рыбацкага пасёлка Клапкары выйшаў на ўзбярэжжа Рыжскага заліва, перарэзаўшы апошнюю сухапутную камунікацыю групы армій «Поўнач». Сямён Давідавіч Крэмер быў удастоены звання Героя Савецкага Саюза.

— Герой Советского Союза Маршал Советского Союза И. Х. Баграмян Так шли мы к победе. - М:Воениздат, 1977.- С.382.

• Сімон Давідавіч Крэмер на сайце «Героі краіны»
• Хросны бацька атамнай бомбы.