Сонечнае ядро

Сонечнае ядро, як мяркуюць фізікі, распасціраецца ад цэнтра Сонца на адлегласць у 175 000 км (прыблізна 0,2 сонечнага радыуса). Ядро — самая гарачая частка Сонца, тэмпература ў ядры складае 15 000 000 К (для параўнання: тэмпература паверхні роўная 6 0006000 К). Шчыльнасць ядра — 150 000 кг/м³ (у 150 разоў вышэй шчыльнасці вады на Зямлі).

Аналіз дадзеных, атрыманых касмічным апаратам SOHO, паказаў, што ў ядры скорасць кручэння Сонца вакол сваёй восі значна вышэй, чым на паверхні^[1].

У ядры ажыццяўляецца пратон-пратонная тэрмаядзерная рэакцыя, у выніку якой з чатырох пратонаў утвараецца гелій-4. Пры гэтым кожную секунду ў энергію ператвараюцца 4,26 мільёна тон рэчыва (3,6×10³⁸ пратонаў), аднак гэтая велічыня нікчэмная ў параўнанні з масай Сонца — 2×10²⁷ тон. Магутнасць ядра роўная 380 ётаватам (3,8×10²⁶ Ват, што эквівалентна дэтанацыі 9,1×10¹⁰ мегатон трацілу ў секунду.

Ядро — адзінае месца на Сонцы, у якім энергія і цяпло атрымліваецца ад тэрмаядзернай рэакцыі, астатняя частка зоркі нагрэта гэтай энергіяй. Уся энергія ядра паслядоўна праходзіць скрозь слаі, аж да фотасферы, з якой выпраменьваецца ў выглядзе сонечнага святла і кінетычнай энергіі.

Высокаэнергетычныя фатоны (гама і рэнтген-промні), рухаючыся да паверхні Сонца, рассейваюць частку энергіі ў больш нізкаэнергетычных слаях, у параўнанні з ядром (напрыклад, у мантыі). Ацэнкі «часу праходжання фатона» вар’іруюцца ад 50 мільёнаў гадоў^[2] да 40 000 гадоў^[3]. Кожны гама-квант з ядра Сонца пераўтвараецца ў некалькі мільёнаў бачных фатонаў, якія і выпраменьваюцца з паверхні.

• Энциклопедия Солнца Архівавана 25 лютага 2021. (руск.)