Рыгор Абрамавіч Багарад
| Рыгор Абрамавіч багарад | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||
| Дата нараджэння | 20 ліпеня 1914 | |||||||||
| Месца нараджэння | ||||||||||
| Дата смерці | 9 лістапада 1996 (82 гады) | |||||||||
| Месца смерці | ||||||||||
| Грамадзянства | ||||||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
|||||||||
| Род войскаў | Інжынерныя войскі | |||||||||
| Гады службы | 1937—1945 | |||||||||
| Званне | Старшыня | |||||||||
| Часць | 96-я гвардзейская стралковая Ілавайская ордэна Леніна Чырвонасцяжная ордэна Суворава дывізія, 7-я гвардзейская армія (у Яска-Кішынёўскай аперацыі) | |||||||||
| Камандаваў | 32-і гвардзейскі сапёрны батальён | |||||||||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | |||||||||
| Узнагароды і званні |
|
|||||||||
| У адстаўцы | рабочы мэблявай фабрыкі, намеснік дырэктара па пастаўкам прадуктовай крамы | |||||||||
Рыгор Абрамавіч Багарад (20 ліпеня 1914, Віцебск — 9 лістапада 1996, Мігдаль-ха-Эмек, Ізраіль) — поўны Кавалер ордэна Славы[1].
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся ў Віцебску. Пераехаў у Бірабіджан у 1932 годзе[2], працаваў на лесапілцы.
З 1937 года ў ��эрагах Чырвонай Арміі, служыў сапёрам. Прызваны ў пачатку Вялікай Айчыннай вайны на Паўночна-Заходні фронт. У далейшым удзельнічаў у абароне Сталінграда. У студзені 1944 года ў складзе 2-га Украінскага фронту у рамках Кіраваградскай аперацыі захапіў у палон нямецкіх афіцэра і салдата за што быў узнагароджаны ордэнам Славы 3 ступені. У жніўні 1944 года ў Яска-Кішынёўскай аперацыі за размініраванне праходаў да горада Тыргу-Фрумос яму быў уручаны ордэн славы 2 ступені. Ордэн Славы 1 ступені ён атрымаў за правядзенне дэсанту пры фарсіраванні ракі Цісы у межах Дзебрэценская аперацыя[3]. Потым прадвігаўся з фронтам ў Венгрыю і Аўстрыю, скончыўшы вайну у Чэхаславакіі[4]. Камандзір аддзялення 92 гвардзейскага батальёна.
У 1945 годзе дэмабілізаваны. Вярнуўшыся ў Бірабіджан, дзе працаваў на мэблявай фабрыцы, у далейшым — намеснікам дырэктара па пастаўкам прадуктовай крамы. Пасля выхаду на пенсію з 1976 года жыў у горадзе Хмяльніцкі. Пераехаў у Ізраіль, жыў у горадзе Мігдаль-ха-Эмек. Памёр у 1996 годзе.
Сям'я
[правіць | правіць зыходнік]Жонка — Сара (памерла ў 1993 годзе). Дзве дачкі.
Памяць
[правіць | правіць зыходнік]- Ганаровы грамадзянін горада Бірабіджан па рашэнню гарадской думы ад 8 мая 2011 года[5].
- У сакавіку 2013 года яго імем названая вуліца Бірабіджана.
- Імя Рыгора Абрамавіча выбіта на асобнай стэле на Алеі Герояў у Бірабіджане (адкрыццё адбылося 7 мая 2015 года).[6]
Узнагароды
[правіць | правіць зыходнік]- Ордэн Славы (Узнагарода пад нумарам № 2628 ад 27.02.1944);
- Ордэн Славы (Узнагарода пад нумарам № 9016 ад 18.09.1944);
- Ордэн Славы (Узнагарода пад нумарам № 17 ад 24.03.1945);
- 2 медалі «За адвагу»;
- Медаль «За абарону Сталінграда»
Зноскі
- ↑ Григорий Абрамович Богорад
- ↑ В честь прославленных земляков // Биробиджанер Штерн(недаступная спасылка)
- ↑ Нарыс ваенкора С. Тэльманава аб ім, як аб поўным кавалеры ордэна Славы, упершыню з'явіўся ў газеце Другога Украінскага фронту
- ↑ Юрий Файнзильберг Бой вели не ради славы // Биробиджанская звезда
- ↑ Виктор Горелов, «Слава Григория Богорада», «агентство Еврейских Новостей», 8.5.2011
- ↑ Открытие Аллеи Героев в Биробиджане. 7 мая 2015 г.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Рыгор Абрамавіч Багарад на сайце «Героі краіны»
- Богорад Григорий Абрамович(недаступная спасылка)
Тэматычныя сайты |
|---|
- Нарадзіліся 20 ліпеня
- Нарадзіліся ў 1914 годзе
- Нарадзіліся ў Віцебску
- Памерлі 9 лістапада
- Памерлі ў 1996 годзе
- Памерлі ў Паўночнай акрузе Ізраіля
- Кавалеры ордэна Славы
- Узнагароджаныя медалём «За адвагу»
- Узнагароджаныя медалём «За абарону Сталінграда»
- Узнагароджаныя медалём «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
- Узнагароджаныя медалём «Трыццаць гадоў перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
- Узнагароджаныя медалём «Сорак гадоў перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
- Асобы
- Поўныя кавалеры ордэна Славы