Лена Нюман

Лена Нюман
шведск.: Lena Nyman
Дата нараджэння	23 мая 1944(1944-05-23)[1][2]
Месца нараджэння	Стакгольм, Стакгольм[d], Стакгольмскае обер-губернатарства[d], Швецыя[3]
Дата смерці	4 лютага 2011(2011-02-04)[4] (66 гадоў)
Месца смерці	Стакгольм, камуна Стакгольм, лен Стакгольм, Швецыя[5]
Месца пахавання	Паўночныя могілкі Стакгольма[6][7][…]
Грамадзянства	Швецыя
Бацька	Lennart Nyman[d]
Муж	Rune Andersson[d]
Прафесія	тэатральная актрыса, кінаактрыса, актрыса, спявачка
Узнагароды	Eugene O'Neill Award[d] Swedish Academy's Theatre Award[d] (1975) Cornelis Vreeswijk scholarship[d] (2009) Guldbagge Award for Best Actress in a Leading Role[d] (1968)
IMDb	ID 0638784
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Лена Нюман (шведск.: Lena Nyman; 23 мая 1944, Стакгольм — 4 лютага 2011, там жа) — шведская актрыса, першую вядомасць атрымала ў фільмах Вільгата Шомана.

Лена Нюман пачала здымацца ў 1955 годзе, сыграла Грэту ў экранізацыі рамана Астрыд Ліндгрэн «Расмус-валацуга» і Хелену Томасан у крымінальнай драме «Небяспечныя абяцанні».

У 1964 годзе яна атрымала сваю першую ролю ў Вільгата Шомана, зняўшыся ў фільме «491». Вядомасць ёй прынеслі фільмы «Я цікаўная — жоўты» (1967) і яго працяг «Я цікаўная — сіні» (1968), якія атрымалі скандальную (з-за натуральнасці некаторых сцэн) папулярнасць псеўда-дакументальныя стужкі, у якіх, пад уласным імем, яна брала інтэрв’ю ў вядомых дзеячаў палітыкі і культуры. Фільмы (першы з якіх прынёс актрысе прэмію «Залаты жук», 1968) зрабілі яе «знакавай фігурай шведскага кіно». З 1969 гады Лена Нюман — актрыса Каралеўскага драматычнага тэатра і гарадскога тэатра Стакгольма.

Пазней Лена Нюман здымалася ў многіх фільмах Ханса Альфрэдсана і Тага Даніелсана («Release the Prisoners to Spring», 1975; «The Adventures of Picasso», 1978) і інш. Разам з імі выступала ў многіх рэвю на Стакгольмскіх сцэнах. У 1978 годзе Нюман разам з Інгрыд Бергман і Ліў Ульман знялася ў фільме «Восеньская саната»; яе праца над псіхалагічна складанай роляй (без слоў) Хелены, псіхічна хворай дачкі галоўнай гераіні, атрымала высокую ацэнку крытыкаў.

У ліку лепшых роляў актрысы адзначаліся каралева ў тэлефільме «Каралева Крысціна» (1981), Ловіса ў фільме «Роння — дачка разбойніка» (1984, па аднайменнай аповесці Астрыд Ліндгрэн) і Буэль у камедыі «Вусы і гарох» (1986). У 2007 годзе Нюман была намінаваная на прэмію «Залаты жук» за ролю Эдыт ў камедыі Анет Вінблад «Стварыць пудзеля» (2006).

Памерла 4 лютага 2011 года. Пахавана ў Стакгольме на Паўночных могілках.