Каналета

Каналета
Імя пры нараджэнні	Giovanni Antonio Canal
Дата нараджэння	7 кастрычніка 1697(1697-10-07)[1], 17 кастрычніка 1697(1697-10-17)[2], 18 кастрычніка 1697(1697-10-18)[3][4][…] ці 1697[5][6]
Месца нараджэння	Венецыя, Венецыянская рэспубліка[7][8][…]
Дата смерці	19 красавіка 1758(1758-04-19)[9], 10 красавіка 1768(1768-04-10)[10][2], 19 красавіка 1768(1768-04-19)[11][12][…], 20 красавіка 1768(1768-04-20)[13][14] ці 1768[5][6]
Месца смерці	Венецыя, Венецыянская рэспубліка[7][8][…]
Грамадзянства	Італія
Бацька	Bernardo Canal[d]
Род дзейнасці	мастак, майстар афорту, рысавальнік
Жанр	ведута
Мастацкі кірунак	барока
Заступнікі	Joseph Smith[d]
Уплыў	Bernardo Canal[d]
Уплыў на	Уільяма Марлоу
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Джава́ні Анто́ніа Кана́ль (італ.: Giovanni Antonio Canal), вядомы таксама пад імем Каналета (італ.: Canaletto; 7 кастрычніка 1697, Венецыя — 20 красавіка 1768, Венецыя) — італьянскі мастак, глава венецыянскай школы ведутыстаў, майстар гарадскіх пейзажаў у стылі барока. Мянушку Каналета акрамя Антоніа Каналя насіў і яго пляменнік, Бернарда Белота, таксама знакаміты пейзажыст.

Антоніа Каналь нарадзіўся 7 кастрычніка 1697 года ў Венецыі. Вучыўся жывапісу ў свайго бацькі Бернарда Каналя, тэатральнага мастака, дапамагаў яму афармляць спектаклі ў тэатрах Венецыі.

У 1719 годзе наведаў Рым, дзе пазнаёміўся з творчасцю знакамітага ведутыста Джавані Паола Паніні. Пасля гэтага пачаў пісаць свае знакамітыя краявіды Венецыі. Першым вядомым даследчыкам працай Каналя з аўтарскім подпісам з'яўляецца «Архітэктурнае капрыча» (1723). У адрозненне ад большасці мастакоў таго часу Каналета на раннім этапе сваёй творчасці пісаў свае краявіды (ведуты) адразу з натуры, не робячы папярэдніх накідаў і эскізаў. Пасля стаў пісаць у студыі, карыстаючыся камерай-абскурай. Пейзажы таго перыяду адрозніваюцца дэталёва дакладным адлюстраваннем гарадскога краявіду^[15]

Вялікая колькасць прац Каналета былі з поспехам прададзены англічанам, якія прыязджалі ў Венецыю для навучання. Шматлікія існуючыя і ўяўныя ведуты Каналета стваркае па заказе англійскіх калекцыянераў, напрыклад серыю гарадскіх краявідаў для лорда Бедфарда ў 1730—1731 гадах. У 1740 годзе гэта крыніца прыбытку знік: пачалася вайна за аўстрыйскую спадчыну, і брытанцы сталі радзей прыязджаць на кантынент.

У 1746 годзе Каналета едзе ў Лондан, каб быць бліжэй да каналаў збыту сваіх карцін. На працягу дзевяці гадоў ён жыве ў Англіі, піша віды мясцовых палацаў і дамоў. У гэты перыяд у яго творчасці з'яўляецца другаснасць, тэхніка перастае падабацца заказчыкам. У 1755 годзе мастак вяртаецца ў Венецыю.

У 1763 годзе яго абіраюць у Венецыянскую акадэмію мастацтваў.

Каналета памёр 19 красавіка 1768 года ў роднай Венецыі.

• «Капрыча з руінамі», 1720-21, Фонд Дж. Чыні, Венецыя;
• «Прыём французскага пасла ў Венецыі», 1724 г., Эрмітаж, Санкт-Пецярбург;
• «Від Лондана», 1746 г., прыватны збор, Лондан;
• «Аўтапартрэт», 1746 г., прыватны збор, Англія;
• «Палацца Грымані», 1756 г., Лонданская Нацыянальная галерэя;
• «Свята заручын венецыянскага дожа з Адрыятычным морам», каля 1763-64, ДММІ, Масква.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Каналета