Каміла Калет

Каміла Калет
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	букмал: Camilla Wergeland
Дата нараджэння	23 студзеня 1813(1813-01-23)[1][2][…]
Месца нараджэння	Крысціянсан, Lister og Mandals amt[d], Нарвегія[3]
Дата смерці	6 сакавіка 1895(1895-03-06)[2][4][…] (82 гады)
Месца смерці	Хрысціянія[d], Нарвегія
Пахаванне	Спаскія могілкі[d][5]
Грамадзянства	Нарвегія
Бацька	Мікалай Вергелан[d]
Маці	Алетэ Даратэя Вергелан[d]
Муж	Петэр Ёнас Калет[d]
Дзеці	Роберт Калет[d] і Альф Калет[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	эсэістка, актывіст за права жанчын
Мова твораў	нарвежская мова
Грамадская дзейнасць
Член у	Нарвежская асацыяцыя правоў жанчын[d]
dokpro.uio.no/litteratur…
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Каміла Якабінэ Калет (нарв.: Camilla Jacobine Collett, народжаная Вергелан, нарв.: Wergeland; 23 студзеня 1813 — 6 сакавіка 1895) — нарвежская пісьменніца, адна з першых феміністак Нарвегіі.

Нарадзілася ў Крысціянсане. Бацька быў тэолагам, палітыкам і кампазітарам, а брат, Генрык Вергелан, — вядомым пісьменнікам. Калі Каміле было чатыры гады, яе сям’я пераехала ў Эйдсвол. Дзяўчынка расла вельмі адукаванай, з ранніх гадоў вяла дзённік, захаплялася чытаннем і займалася музыкай.

У сямнаццацігадовым узросце падчас візіту ў Крысціянію ў яе завязаўся раман з паэтам Юхан Себасцьянам Вельхаўнам, які варагаваў з яе братам Генрыкам. Пасля некалькіх гадоў закаханыя былі вымушаны развітацца.

У 1841 годзе Каміла выйшла замуж за Петэра Юнаса Калета, вядомага палітычнага дзеяча і літаратурнага крытыка. Уступіўшы ў шлюб, яна занялася пісьменніцкай дзейнасцю, у гэтым муж аказваў ёй поўную падтрымку.

Найбольш вядомай працай пісьменніцы стаў яе раман «Дочкі Амтмандэна» (нарв. Amtmandens Døttre), апублікаваны ў двух частках ў 1854 і 1855 годзе. У кнізе надавалася асаблівая ўвага цяжкасцям, з якімі сутыкалася жанчына з таго часу ў патрыярхальным грамадстве. Калет таксама напісала некалькі апавяданняў, артыкулаў і мемуары.

Пасля дзесяці гадоў сумеснага жыцця яе муж памёр. Каміле, пакінутай з чатырма маленькімі сынамі, прыйшлося прадаць свой дом. Неўзабаве з-за цяжкага фінансавага становішча яна была вымушаная аддаць траіх дзяцей на выхаванне да сваякоў. Памерла яна ў 1895 годзе ў Крысціяніі.