Двухгадоваятравяністая расліна вышынёй 30—60[1] см. Звычайна павуцініста-лямцава апушаная, зрэдку голая[3]. Сцябло галінастае, прамастойнае. Лісце чаргаванае па даўжыні сцябла і ў прыкаранёвай разетцы, простае, суцэльнае, сядзячае, з гладкім краем. Верхняе сцябловае лісце звычайна спіральна ці кольчата скручанае[3]. Кветкі лімонна-жоўтага колеру. Суквецце — кошык дыяметрам да 5 см і болей. Краявыя кветкі аднолькавай або крыху меншай даўжыні за абгортку суквецця. Плод — сямянка бурага колеру.
Лекавая расліна: мачагонны, антысептычны, процізапаленчы, ранагаючы і проціцынготны сродак[1]. З лекавай мэтай выкарыстоўваюць карані, якія збіраюць ранняй вясной і ўвосень, млечны сок і лісце[1].
Маладыя парасткі, лісце і карані казлабарода лугавога магчыма выкарыстоўваць у ежу[6].
Tragopogon L. — Козлобородник // Определитель высших растений Беларуси (руск.) / Под ред. В. И. Парфёнова. — Мн.: Дизайн Про, 1999. — С. 284, 313—314. — 472 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-6182-78-6.
Род 27. Tragopógon L. — Козлоборóдник // Маевский П. Ф. Флора средней полосы европейской части России. 11-е изд. — М.: Товарищество научных изданий КМК, 2014. — С. 310, 343—344. — 635 с., ил. — ISBN 978-5-87317-958-9. (руск.)
23. Виды козлобородника —Tragopogon // Дикие съедобные растения (руск.) / Под ред. акад. Б. А. Келлера; АН СССР; Моск. ботан. сад и Ин-т истории матер. культуры им. Н. Я. Марра. — М.: б. и., 1941. — С. 28—29. — 40 с. — 50 000 экз.