Віктар Міхайлавіч Бачкоў

Віктар Міхайлавіч Бачкоў
4-ы Пракурор СССР 7 жніўня 1940 — 13 лістапада 1943
Папярэднік	Міхаіл Іванавіч Панкрацьеў
Пераемнік	Канстанцін Пятровіч Гаршэнін
Нараджэнне	29 кастрычніка (11 лістапада) 1900 ці 1900[1] Казімірава Слабада, Мсціслаўскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Смерць	2 жніўня 1981(1981-08-02) ці жнівень 1981[1] Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Жонка	Марыя Павлаўна (у дзявоцтве — Дзегцярэнка)
Дзеці	Барыс Віктаравіч Бачкоў[d]
Партыя	КПСС с 1919
Адукацыя	Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ
Званне	генерал-лейтэнант
Бітвы	Вялікая Айчынная вайна Баі на Халхін-Голе савецка-фінляндская вайна
Узнагароды	13 медалёў

Віктар Міхайлавіч Бачкоў (29 кастрычніка (11 лістапада) 1900, в. Казімірава Слабада, Мсціслаўскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя^[2]) — савецкі дзяржаўны дзеяч, Пракурор СССР у 1940—1943, генерал-лейтэнант (1944).

Нарадзіўся 29 кастрычніка (11 лістапада па новаму стылю) 1900 у сям'і селяніна, беларус. У 1919 прызваны ў РСЧА, служыў у асобным эскадроне коннай разведкі Асобай кавалерыйскай брыгады 15-й арміі, у складзе брыгады патрапіў на Заходні фронт, дзе ваяваў з белапалякамі. У лістападзе — снежні 1921 гады ваяваў у складзе асобнага кавалерыйскага эскадрона 6-й стралковай дывізіі, пасля чаго быў накіраваны камандаваннем Заходняга фронту на 43. Полацкія камандныя курсы Заходняга ваеннай акругі, пасля заканчэння якіх у 1922 атрымаў званне чырвонага камандзіра. У Гомелі камандаваў узводам 3-га кавалерыйскага дывізіёна войскаў ВЧК. У лютым 1923 накіраваны на ахову дзяржаўнай мяжы, служыў камандзірам узвода 9-га пагранічнага батальёна Заходняга ваеннай акругі. У 1924—1932 займаў пасады начальніка заставы, манеўранай групы 23 і 24 пагранатрадаў, начальніка штаба 8-га кавалерыйскага палка. З 1932 па 1935 камандаваў дывізіёнам 1-й школы памежаховы і войскаў АГПУ. У 1935 −1938 вучыўся ў Ваеннай акадэміі РСЧА імя М. В. Фрунзэ. Пасля заканчэння акадэміі — начальнік Галоўнага турэмнага кіравання НКУС (лістапад-снежань 1938), начальнік 4-га (Асобага) аддзела ГУГБ НКУС (снежань 1938 г.-жнівень 1940). Удзельнік баёў з японцамі на Халхін-Голе, а таксама вайны з Фінляндыяй 1939—1940.

7 жніўня 1940 Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР прызначаны Пракурорам СССР і знаходзіўся на гэтай пасадзе да лістапада 1943. Супрацоўнікі Пракуратуры СССР успрынялі прыход Бачкова як перамогу Берыі. У пачатку Вялікай Айчыннай вайны, 5 ліпеня 1941 года В. М. Бачкоў рашэннем Стаўкі быў прызначаны членам Ваеннага Савета Паўночна-Заходняга фронту і непасрэдна ўзначаліў асобы аддзел фронту. З гэтага часу і да пачатку студзеня 1942 абавязкі Пракурора Саюза ССР выконваў Г. М. Сафонаў. У 1940—1941 гг. уваходзіў у склад сакрэтнай камісіі Палітбюро ЦК ВКП (б) па судовых справах.

Па ініцыятыве В. М. Бачкова ў 1943 з мэтай умацавання працоўнай і выканальніцкай дысцыпліны былі ўведзеныя класныя чыны і форменнае адзенне для супрацоўнікаў пракуратуры^[3]. Указ Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 16 верасня 1943 «Аб устанаўленні класных чыноў для пракурорска-следчых работнікаў органаў пракуратуры» прадугледжваў увядзенне класных чыноў, а пастановай Саўнаркама СССР ад 16 верасні 1943 года была ўведзена форменная адзенне для пракурорска-следчых работнікаў. 22 верасня 1943 года Бачкоў выдаў загад «Аб парадку аттестования пракурорска-следчых работнікаў органаў Пракуратуры Саюза ССР». Мерапрыемства меркавалася правесці з 1 кастрычніка 1943 года па 1 красавіка 1944 года. Але ў лістападзе 1943 Бачкоў падаў заяву ў ЦК ВКП(б) з просьбай аб вызваленні яго ад займаемай пасады, і 13 лістапада 1943 Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ён быў вызвалены ад пасады Пракурора СССР і вярнуўся на службу ў наркамат унутраных спраў.

У 1944 −1951 — начальнік Упраўлення канвойных войскаў НКУС (з 1946 — МУС) СССР. У 1951—1959 — намеснік начальніка ГУЛАГ МУС СССР, з мая 1959 — у адстаўцы. У 1961—1963 — начальнік сектара Усесаюзнага праектна-тэхналагічнага інстытута «Стройдормаш» Маскоўскага СНГ, у 1963 −1969 — намеснік начальніка аддзела Праектна-канструктарскага тэхналагічнага інстытута машынабудавання Маскоўскага СНГ.

Памёр у Маскве 2 жніўня 1981, пахаваны на Новадзявочых могілках.

• Бочков В. М. // Петров Н. В., Скоркин К. В. Кто руководил НКВД, 1934—1941 : справочник / Под ред. Н. Г. Охотина и А. Б. Рогинского. — М.: Звенья, 1999. — 502 с. — 3 000 экз. — ISBN 5-7870-0032-3.