Валянцін Стэфановіч

Валянцін Стэфановіч
Род дзейнасці	праваабаронца, палітычны вязень
Дата нараджэння	14 кастрычніка 1972(1972-10-14) (52 гады)
Месца нараджэння	Мінск, БССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Жонка	Аліна Стэфановіч
Дзеці	Мае сына і дзвюх дачок
Месца працы	Праваабарончы цэнтр «Вясна» Міжнародная федэрацыя за правы чалавека[d]
Альма-матар	Міжнародны ўніверсітэт МІПСА
Член у	Малады Фронт
Узнагароды і прэміі
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Валянцін Стэфановіч (нар. 14 кастрычніка 1972, Мінск) — беларускі праваабаронца і палітычны вязень, член Рады Праваабарончага цэнтра «Вясна», віцэ-прэзідэнт Міжнароднай федэрацыі за правы чалавека (FIDH)^[en].

Нарадзіўся ў 1972 г. у Мінску^[1].

У пачатку 90-х гг. удзельнічаў у акцыях Беларускага народнага фронту, у 1994 г. быў назіральнікам ад БНФ на першых прэзідэнцкіх выбарах у Беларусі^[2].

Скончыў МІПСА, спецыяльнасць — правазнаўства.

У 1996 г. стаў сузаснавальнікам «Маладога Фронту», у 1997 г. абраны сустаршынёй арганізацыі, але неўзабаве пакінуў яе^[2].

З верасня 1998 г. — у праваабарончай арганізацыі «Вясна»^[2]. Намеснік старшыні з 2000 года^[1].

27 кастрычніка 2022 г. — у рамках 41-га Кангрэса Міжнароднай федэрацыі за правы чалавека (FIDH) Валянцін Стэфановіч быў пераабраны віцэ-прэзідэнтам FIDH^[3].

14 ліпеня 2021 г. арыштаваны сілавымі органамі рэжыму Лукашэнкі ў сябе дома. Першапачаткова разам з іншымі кіраўнікамі «Вясны» Алесем Бяляцкім і Уладзімірам Лабковічам абвінавачаны ў тым, што праваабаронцы «не зарэгістравалі арганізацыю, якой яны кіруюць, ва ўстаноўленым парадку ў якасці юрыдычнай асобы, а таксама ў якасці падаткаплацельшчыка, і не прадставілі адпаведныя звесткі ў падатковыя органы, чым схавалі ад падатковых органаў звесткі аб ажыццёўленых выплатах, асобах, якія выплацілі ад імя арганізацыі працы (якія аказалі паслугі) і ўхіліліся ад прызнання арганізацыі падаткавым агентам»^[3]. Потым дадаткова разам з імі абвінавачаны ў кантрабандзе і «фінансаванні групавых дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак».

3 сакавіка 2023 г. у судзе Ленінскага раёна суддзя Марына Запаснік прызначыла Валянціну Стэфановічу 9 гадоў зняволення ў калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму^[3]. У сваім апошнім слове ён адзначыў: «Я яшчэ раз заяўляю, што мой пераслед звязаны выключна з маёй праваабарончай дзейнасцю — легітымнай і мірнай. Гэты пераслед з’яўляецца выключна палітычна матываваным. Але дзейнасць „Вясны“ гэта ніякім чынам не спыніць» ^[4]. Прысуд па разгляду апеляцыйнай скаргі быў пакінуты без зменаў ^[3].

Мае сына і дзве дачкі ^[2].

25 сакавіка 2023 года ўзнагароджаны медалём ордэна Пагоні^[5].