Антон Іванавіч Лапацін

Антон Іванавіч Лапацін
руск.: Антон Иванович Лопатин
Дата нараджэння	18 студзеня 1897(1897-01-18)
Месца нараджэння	Каменка, Кобрынскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Дата смерці	9 красавіка 1965(1965-04-09) (68 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Альма-матар	Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць	Расійская імперыя;  РСФСР;  СССР
Род войскаў	кавалерыя, пяхота
Гады службы	1916—1954
Званне
Камандаваў	37-я армія 9-я армія 62-я армія 34-я ��рмія 11-я армія 13-ы гвардзейскі стралковы корпус 2-і гвардзейскі стралковы корпус
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна Грамадзянская вайна ў Расіі Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Антон Іванавіч Лапацін (18 студзеня 1897 — 9 красавіка 1965) — савецкі военачальнік, гвардыі генерал-лейтэнант (1942 год), Герой Савецкага Саюза (19 красавіка 1945 год, зорка № 7119), член КПСС з 1919 года.

Антон Іванавіч Лапацін нарадзіўся ў вёсцы Каменная цяпер Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласці. Беларус^[1].

На ваеннай службе з 1916 года. У гады Першай сусветнай вайны ваяваў на Паўднёва-Заходнім фронце радавым.

У Чырвонай Арміі з 1919 года, удзельнік грамадзянскай вайны. Ваяваў у складзе 1-й Коннай арміі  (руск.) (бел. супраць войскаў Дзянікіна і Урангеля, памочнік камандзіра эскадрону, затым камандзір эскадрону.

У Вялікую Айчынную вайну ўступіў у званні генерал-маёра, у ходзе вайны камандуючы 37-й арміяй  (руск.) (бел., якая ўдзельнічала ў 1941 годзе ў Растоўскай наступальнай аперацыі  (руск.) (бел. Паўднёвага фронту.

З верасня 1942 года — камандуючы 62-й арміяй  (руск.) (бел. Сталінградскага фронту, з кастрычніка 1942 года — 34-й, з сакавіка 1943 года — 11-й арміямі на Паўночна-Заходнім фронце, удзельнічаў у Старарускай аперацыі  (руск.) (бел. ў сакавіку 1943 года.

Са студзеня па ліпень 1944 года — намеснік камандуючага 43-й арміяй.

У ліпені 1944 года па асабістай просьбе прызначаны камандзірам 13-га гвардзейскага стралковага корпуса ў складзе 1-га Прыбалтыйскага і 3-га Беларускага франтоў, якія ўдзельнічалі ў вызваленні Прыбалтыкі, ва Усходне-Прускай аперацыі, у штурме Кенігсберга і ліквідацыі земландскай групоўкі праціўніка.

На Парадзе Перамогі ў Маскве А. І. Лапацін камандаваў зводным палком 1-га Прыбалтыйскага фронту.

У ліпені 1945 года А. І. Лапацін быў прызначаны камандзірам 2-га асобнага стралковага корпуса Забайкальскага фронту.

Пасля вайны скончыў вышэйшыя акадэмічныя курсы Вышэйшай ваеннай акадэміі  (руск.) (бел. імя К. Я. Варашылава. Служыў на розных пасадах у штабах вайсковых акругаў. У 1954 годзе сышоў у запас.

Памёр 9 красавіка 1965 года, пахаваны на Новадзявочых могілках горада Масквы.

• Медаль «Залатая Зорка»;
• тры ордэна Леніна (1942, 1945, ...);
• тры ордэны Чырвонага Сцяга (1920, 1944, ...);
• два ордэна Кутузава 1 ступені (1944, 1945);
• ордэн Чырвонай Зоркі (1938);
• медалі.

• Великая Отечественная. Командармы. Военный биографический словарь / Под общей ред. М. Г. Вожакина. — М.; Жуковский: Кучково поле, 2005. — С. 129—130. — ISBN 5-86090-113-5.
• Иоффе Э. Через тернии — к золотой звезде // Рэспубліка : Газета. — Мн.: 2010. — № 20(4930).

Антон Іванавіч Лапацін на сайце «Героі краіны»