Аблога Родаса (1522)

Аблога Родаса
Аблога Родаса
	; Фрагмент Родаскай крэпасці.
Дата	26 чэрвеня — 20 снежня 1522
Месца	востраў Родас
Вынік	Капітуляцыя крэпасці
Праціўнікі
Асманская імперыя	Ордэн гаспітальераў
Камандуючыя
Сулейман Цудоўны; Мустафа-паша; Ахмед-паша	Філіп дэ л’Іль-Адам
Сілы бакоў
каля 100 тысяч чалавек	6-7 тысяч чалавек (600 рыцараў і збраяносцаў, 500 наёмных салдатаў, 5000 апалчэнцаў)
Страты
30-40 тысяч чалавек	400-450 рыцараў і збраяносцаў, 2000 апалчэнцаў і наймітаў
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аблога Родаса (1522), аблога крэпасці на в. Родас, якая належала Ордэна гаспітальераў, войскамі Атаманскай Турцыі (26 чэрвеня — снежань 1522).

Перад падзеямі

У 1-й чвэрці 16 ст. Турцыя дасягнула піку сваёй магутнасці пры ўладаранні султана Сулеймана. Тымчасам, ордэн гаспітальераў працягваў сур'ёзна перашкаджаць Турцыі у Эгейскім моры і Усходнім Міжземнамор'і. Каля 1521 стала ясным, што новая атака на сядзібу Ордэна — в. Родас, не прымусіць сябе чакаць.

Сілы бакоў

Атаманская Турцыя

Каля 200 тыс. чал., вялікі флот.^{[заўв 1]} Камандаванне — султан Сулейман.

Ордэн гаспітальераў

Каля 2000 абаронцаў, рыцараў і слугаў Ордэну. Камандаванне — гросмайстар Піліп Вілье дэ л'Іль Адам.

Аблога

Турэцкія войскі высадзіліся на Родасе 26.6.1522. Падобна як пры аблозе 1480 году, абложнікі мелі магутную артылерыйскую падтрымку, абаронцы з'яўлялі выдатную інжынерную падрыхтоўку ў абароне. Штурмы і абстрэлы працягваліся каля сямі месяцаў.

Лічыцца, што канцлер Ордэна, Андрэа д'Амарал, які быў у варожых адносінах з гросмайстрам, меў сувязь з туркамі, у лістападзе 1522 ён быў абвінавачаны ў гэтым і пакараны смерцю.^{[заўв 2]}

Перад лістападам 1522 туркі мелі вялізныя страты, але і Ордэн страціў больш за 10 % сваіх лічэбна слабых войскаў. У снежні 1522 султан Сулейман прапанаваў вельмі ганаровыя ўмовы здачы крэпасці. Большасць насельніцтва востраву і некаторыя з рыцараў падтрымлівалі ідэю ганаровай здачы, і, пасля некалькіх асабістых сустрэч з Сулейманам, гросмайстар дэ л'Іль Адам згадзіўся з умовамі султана. Крэпасць і востраў былі здадзены.

Пасля падзей

Рыцары, разам з многімі з насельніцтва Родасу, пакінулі востраў з усёй сваёй зброяй і здабыткам, але мусілі пакінуць на востраве свае гарматы. У цікавым павароце падзей англійскі кароль Генрых VIII зафундаваў рыцарам новыя гарматы. Гэта было яшчэ да нацыяналізацыі маёмасці англійскай царквы.

Гл. таксама

Заўвагі

↑ Цалкам магчыма, што колькасць турэцкага войска была перабольшана сучаснікамі^[1].
↑ Паводле сучаснікаў, ён так і не прызнаўся ў гэтым.

Крыніцы

↑ Morse 2003, p. 9.

Літаратура

Eric Morse. Crusader knights, Turks and Byzantines. — Toronto, 2003.

[2] Цалкам магчыма, што колькасць турэцкага войска была перабольшана сучаснікамі^[1].

[3] Паводле сучаснікаў, ён так і не прызнаўся ў гэтым.

[FOOTNOTEMorse20039-1] Morse 2003, p. 9.

[заўв 1]