Міхаіл Кліменцьевіч Вінаградаў: Розніца паміж версіямі

Міхаіл Кліменцьевіч Вінаградаў
Міхаіл Кліменцьевіч Вінаградаў
Дата нараджэння	28 студзеня 1944
Месца нараджэння	Навасады, Празямлянскі сельсавет, Чашніцкі раён, Віцебская вобласць, БССР, СССР;
Дата смерці	29 кастрычніка 2020 (76 гадоў)
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Альма-матар	архітэктурнае аддзяленне будаўнічага факультэта БПІ (1968);
Месца працы	Мінскі завод аўтаматычных ліній; Ваенпраект[d]; Белкааппраект; Ташдзіпрагар[d]; Белдзяржпраект; Галоўнае архітэктурна-планіровачнае ўпраўленне Мінгарвыканкама[d]; Мінскпраект; Творчая майстэрня архітэктара Вінаградава М. К.[d];
Член у	Беларускі саюз архітэктараў;
Прэміі
Узнагароды	;

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 23:52, 21 лютага 2022

Міхаіл Кліменцьевіч Вінаградаў (28 студзеня 1944, в. Навасады, Чашніцкі раён, Віцебская вобласць — 29 кастрычніка 2020^[1]) — беларускі архітэктар. Двойчы лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь (2005, 2009). Заслужаны архітэктар Рэспублікі Беларусь (2018).

Біяграфія

Марыў стаць ваенным лётчыкам-знішчальнікам, паступаў у Качынскае лётнае вучылішча^[ru], але не прайшоў па здароўі^[2].

З 1961 года працаваў на Мінскім заводзе аўтаматычных ліній вучнем токара, токарам I і II разрадаў. У 1964 годзе паступіў на дзённае архітэктурнае аддзяленне будаўнічага факультэта Беларускага політэхнічнага інстытута. На старшых курсах пачаў працаваць. З 1967 года працаваў як тэхнік-архітэктар у Ваенпраекце № 92 г. і як інжынер-архітэктар у інстытуце «Белкааппраект». Скончыў БПІ ў 1968 годзе (выкладчыкі архітэктурных дысцыплін: А. П. Воінаў, Н. М. Макляцова, Ю. В. Шпіт)^[3].

У час навучання ажаніўся і завёў сына. Пасля заканчэння вучобы узяў накіраванне ў інстытут «Ташдзіпрагар» у Ташкенце (архітэктар, старшы архітэктар, кіраўнік групы), разумеючы, што ў горадзе, разбураным катастрафічным землетрасеннем (руск.) (бел. 1966 года, будзе шмат цікавай працы. Акрамя таго маладым спецыялістам абяцалі асобную кватэру, а ў Мінску з жыллём былі вялікія цяжкасці^[2].

Аднаўляць разбураны Ташкент з'ехаліся суперадмыслоўцы з Масквы, Ленінграда, з сібірскіх гарадоў. Узровень праектавання быў найвышэйшы. Я вельмі задаволены, што апынуўся ў гэты момант там. Гэта быў цудоўны старт.

У 1972 годзе вярнуўся ў Беларусь, працаваў у інстытуце «Белдзяржпраект» (старшы архітэктар, кіраўнік групы, галоўны архітэктар праектаў). З 1979 года начальнік аддзела ўзгаднення праектаў і горадабудаўнічага савета Галоўнага архітэктурна-планіровачнага ўпраўлення Мінгарвыканкама; З 1981 года зноў галоўны архітэктар праектаў у інстытуце «Белдзяржпраект»; з 1986 года галоўны архітэктар праектаў у інстытуце «Мінскпраект»; з 1998 года дырэктар праектнага прыватнага ўнітарнага прадпрыемства «Творчая майстэрня архітэктара Вінаградава М. К.» (вул. Старажоўская, 8-74/а)^[3].

Член Беларускага саюза архітэктараў з 1974 года^[3]. Пражываў у Мінску.

Творчасць

Узнагароды і прэміі

Двойчы лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры (2004, у аўтарскім калектыве) — за архітэктурны праект галоўнага корпуса чыгуначнага вакзала ў г. Мінску, здадзенага ў эксплуатацыю ў 2003 годзе і праект будынка Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі (2009) у г. Мінску. Узнагароджаны медалём «За працоўныя заслугі» за праект будынка Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі. Заслужаны архітэктар Рэспублікі Беларусь (2018)^[3]. Узнагароджаны бронзавым медалём ВДНГ БССР, дыпломам СА СССР^[4].

Сям’я

Брат архітэктара Івана Кліменцьевіча Вінаградава. У шлюбе з Валянцінай Сцяпанаўнай мае сына Яраслава, таксама архітэктара^[2].

Зноскі

↑ minsknews.by
↑ ^а ^б ^в ВСЕ ИЛИ НИЧЕГО — ФИЛОСОФИЯ ЛИДЕРА МИХАИЛА ВИНОГРАДОВА
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Виноградов Михаил Климентьевич // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)
↑ ^а ^б ^в Виноградов Михаил Климентьевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

Літаратура

Виноградов Михаил Климентьевич // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)
Виноградов Михаил Климентьевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

[1] sknews.by

[stroimedia-2] а ^б ^в ВСЕ ИЛИ НИЧЕГО — ФИЛОСОФИЯ ЛИДЕРА МИХАИЛА ВИНОГРАДОВА

[Хто-3] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Виноградов Михаил Климентьевич // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)

[АСБ-4] а ^б ^в Виноградов Михаил Климентьевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

[1]

@@ Радок 21: / Радок 21: @@
 Асноўныя працы: канцэпцыя забудовы комплексу [[ВДНГ Узбекскай ССР]] у Ташкенце ([[1970]], у сааўтарстве з {{нп5|Барыс Рыгоравіч Улькін|Б. Р. Улькіным|ru|Улькин, Борис Григорьевич}}, [[<!--В. Г.--> Цуладзэ]], [[Н. Легастаева]]й)<ref name="Хто"/>; эксперыментальны жылы дом па вул. Наваі ў Ташкенце ([[1972]])<ref name="АСБ">{{крыніцы/Архітэктары Савецкай Беларусі|Виноградов Михаил Климентьевич}}</ref>; праект павільёна «Баваўнаводства» ВДНГ Узбекскай ССР ([[1975]])<ref name="Хто"/>; корпус прыродазнаўчых факультэтаў [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]] ([[1979]])<ref name="АСБ"/>; [[Бярэсце (музей)|гісторыка-археалагічны комплекс «Старажытнае Бярэсце»]] на тэрыторыі [[Брэсцкая крэпасць|Брэсцкай крэпасці]] ([[1980]], у сааўтарстве з [[В. У. Крамарэнка]]м, [[У. І. Шчарбіна]]), [[Масква (кінатэатр, Мінск)|кінатэатр «Масква»]] ў г. [[Мінск]]у ([[1982]], у сааўтарстве з [[В. У. Крамарэнка]]м, [[У. І. Шчарбіна]]); канцэпцыя забудовы навукова-вытворчай зоны і шэраг будынкаў [[акадэмгарадок АН БССР|акадэмгарадка АН БССР]] ([[1980]]—[[1982]]). У аўтарскім калектыве з архітэктарамі ([[1982]], у сааўтарстве з [[І. К. Вінаградаў|І. К. Вінаградавым]], [[Б. С. Папоў|Б. С. Паповым]], [[Г. Б. Гераўкер]]ам, [[С. С. Жураўлёў|С. С. Жураўлёвым]], [[Н. Яснагародская|Н. Яснагародскай]]); распрацоўка будаўнічых праектаў [[Інстытут біяарганічнай хіміі НАН Беларусі|Інстытута біяарганічнай хіміі]], [[Інстытут геахіміі і геафізікі АН БССР|Інстытута геахіміі і геафізікі]], корпус агульнага прызначэння зоны інстытутаў хімічных навук, спецкорпус [[Інстытут біяарганічнай хіміі НАН Беларусі|Інстытута біяарганічнай хіміі]], [[Інстытут генетыкі і цыталогіі НАН Беларусі|Інстытут генетыкі і цыталогіі]], корпус мадэльных установак, комплекс [[фітатрон]]а і інш.   ([[1983]]—[[1988]], у сааўтарстве з [[І. К. Вінаградаў|І. К. Вінаградавым]] , [[Г. Б. Гераўкер]]ам, [[С. С. Жураўлёў|С. С. Жураўлёвым]]), [[Белая Русь (санаторыя)|санаторыя «Белая Русь»]] на [[Возера Нарач|воз. Нарач]] ([[1986]], у сааўтарстве з [[І. К. Вінаградаў|І. К. Вінаградавым]]); адміністрацыйна-тэхнічны комплекс [[Мінская цэнтральная мытня|Мінскай цэнтральнай мытні]] . У суаўтарстве з архітэктарам ([[1993]], у сааўтарстве з [[А. <!--В.--> Брыгадны]]м); піўзавод [[АП НДІ ПКД]] у пасёлку [[Вялікае Сціклева]] (у сааўтарстве з [[Э. <!--В.--> Мядзведзеў|Э. <!--В.--> Мядзведзе]]вым, [[чыгуначны вакзал (Мінск)|чыгуначны вакзал]] з падземным узроўнем і комплексным добраўпарадкаваннем [[Прывакзальная плошча (Мінск)|прывакзальных плошчаў]] у г. Мінску(2000—2002, у сааўтарстве з [[В. У. Крамарэнка]]м , [[І. К. Вінаградаў|І. К. Вінаградавым]]); [[будынак Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі]] ([[2003]]—[[2006]], у сааўтарстве з [[В. У. Крамарэнка]]м). [[Помнік Францыску Скарыну (Мінск, каля Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі)|Помнік Францыску Скарыну]] ([[2006]], у сааўтарстве са скульптарам [[Аляксандр Валянцінавіч Дранец|А. В. Дранцам]], архітэктарам [[В. У. Крамарэнка]]м); [[TITUL (бізнес-цэнтр)|Шматфункцыянальны комплекс]] у граніцах [[Вакзальная вуліца (Мінск)|вуліц Вакзальная]]—[[Вуліца Талстога (Мінск)|Талстога]]—[[Спартыўны завулак (Мінск)|завулак Спартыўны]], комплекс будынкаў «[[Будынак Белгазпрамбанка|Белгазпрамбанка]]» па [[Вуліца Прытыцкага (Мінск)|вул. Прытыцкага]], 60/2 (у сааўтарстве з [[Э. <!--В.--> Мядзведзеў|Э. <!--В.--> Мядзведзе]]вым, [[Я. Вінаградаў|Я. Вінаградавым]]) — усе ў [[Мінск]]у<ref name="Хто"/>.
 == Узнагароды ==
-Двойчы лаўрэат [[Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь|Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь]] за праект [[Мінскі чыгуначны вакзал|комплексу чыгуначнага вакзала]] ([[2005]]) і праект [[будынак Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі|будынка Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі]] ([[2009]]) у г. [[Мінск]]у. Узнагароджаны медалём [[За працоўныя заслугі|«За працоўныя заслугі»]] за праект будынка Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі. [[Заслужаны архітэктар Рэспублікі Беларусь]] ([[2018]])<ref name="Хто">{{крыніцы/Хто ёсць хто ў Беларусі. Архітэктары|Виноградов Михаил Климентьевич}}</ref>. Узнагароджаны бронзавым медалём [[ВДНГ БССР]], дыпломам СА СССР<ref name="АСБ"/>.
+Двойчы лаўрэат [[Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь|Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь]] за праект   |чыгуначнага вакзала]]  і праект [[будынак Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі|будынка Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі]] (2009) у г. [[Мінск]]у. Узнагароджаны [[За працоўныя заслугі|«За працоўныя заслугі»]] за праект будынка Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі. [[Заслужаны архітэктар Рэспублікі Беларусь]] (2018)<ref name="Хто">{{крыніцы/Хто ёсць хто ў Беларусі. Архітэктары|Виноградов Михаил Климентьевич}}</ref>. Узнагароджаны бронзавым медалём [[ВДНГ БССР]], дыпломам СА СССР<ref name="АСБ"/>.
 == Сям’я ==