Перайсьці да зьместу

Ратман (імя)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Ratman
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Rato + Mann
Іншыя формы
Варыянт(ы) Радман, Радзіман, Радэман
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Ратман»

Ратман, Радман (Радзіман, Радэман) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Ратман або Радман, пазьней Радэман (Ratman, Radman, Rademann) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -рад- (-рат-) (імёны ліцьвінаў Радзівіл, Раталт, Конрад; германскія імёны Ratwilius, Ratolt, Konrad) паходзіць ад гоцкага *rêþs[2], германскага rad- 'рада'[3], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[4], германскага man 'чалавек'[5].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Ratman[6].

У 1623 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаліся Christophorus Rhathmannus, Caukenen-Borussus… Johannes Rhattmannus, Tilsensis Borussus, �� 1628 годзе — Johannes Rathmann, Kauckenensis Borussus, у 1634 годзе — Johannes Rathman, Dantiscanus Borussus[7].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Christophorus Radtman, Catanauensis Litvanus (1603 год)[8]; Radzimonowicz (1671—1681 гады)[9]; Jędrzeja Radmana (26 студзеня 1789 году)[10]; Andrzeja Radmana (21 лютага 1789 году)[11]; Beniamin Rademan (1805 год)[12].

Ратманы — уніяты Ганчарскай парафіі[13].

На 1904 год існавала вёска Радаманава ў Гжацкім павеце Смаленскай губэрні[14].

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1216.
  2. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 193.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  4. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
  6. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 205.
  7. ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 268, 271, 310, 353.
  8. ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 163.
  9. ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 187.
  10. ^ Тяжбы литовских крестьян и жителей местечек с управителями имений: сборник документов. Ч. 2. — Вильнюс, 1961. С. 298.
  11. ^ Тяжбы литовских крестьян и жителей местечек с управителями имений: сборник документов. Ч. 2. — Вильнюс, 1961. С. 301.
  12. ^ Konstantynów, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  13. ^ Лаўрэш Л. Прыходы ў Ганчарах і Дакудаве // Лідскі летапісец. № 4 (92), 2020. С. 61—71.
  14. ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 140.