Парнаграфія ў Ватыкане

Парнаграфія ў Ватыкане забароненая і караецца законам.

Ватыкан быў створаны ў пачатку 20 ст. пасьля дагавора ўраду Б. Мусаліні з папам Рымскім. Новая дзяржава была адзінаю дзяржаваю Эўропы, дзе не было ўраду, а быў толькі ўсемагутны гаспадар — папа Рымскі. Ватыкан знаходзіцца ў нутры сталіцы Італіі ў месьце Рым.

Парнаграфія была даступная для невялікага кругу асоб. Порнавырабы тайна "па-ціху" прывозілі з-за мяжы, як правіла з Заходняе Эўропы, асабліва з Францыі. У канцы 19 ст. Італія змагла ўвесьці войскі ў Папскую вобласьць і ў яе сталіцу места Рым. Разам зь імі ў Рым прывезьлі кіно і фатаграфіі, дзе нейкія зь іх мелі непрыстойны зьмест.

У Ватыкане пачалі стварацца ўмовы адпачынку: корчмы, блудзілішча і кінатэатры. У іх насельнікі краіны маглі глядзець дзіва, у тым ліку і порна. Людзі, якія мелі ўласныя кінакамэры і фотапараты, рабілі непрыстойныя здымкі насельнікаў. Потым іх вывозілі па-за краіну ў Заходнюю Эўропу, ЗША, Брытанію й Ірляндыю, Японію і далей у іншыя краіны сьвету.

Порнавырабы сталі даступнымі для простага чалавека.

Хрысьціянскае і кананічнае права мае значны ўплыў у грамадзтве Ватыкану. Права патрабуе выкананьня некаторых патрабаваньняў. Гэта датычыла азначэньня слова непрыстойнасьць. У грамадзкім месцы забароненае паказвацца ў адзеньні з парушэньнем правілаў прыстойнасьці:

• адзеньне павінна прыкрываць усё цела
  • мужчыны могуць не прыкрываць адзеньнем ступні, кісьці рук, галаву вышэй шыі, кісьці рук, ступні
  • жанчыны могуць не прыкрываць адзеньнем толькі свой твар, кісьці рук і ступні
• любыя дотыкі мужчыны і жанчыны забароненыя, у тым ліку абдымкі й пацалунак

Усё астатняе было забароненае паказваць у грамадзкім месцы і здымаць на відэа, або фатаграфаваць. Аднак, у кінатэатрах і тэлебачаньні паказвалі плоцкія адносіны мужчыны й жанчыны. Пацалунак, адкрытыя валасы жанчыны ў кіно &masdh; непрыстойнасьць і забароненае йсламскім правам.

У 1970-ыя гады пачалася сэксуальная рэвалюцыя. Кіно пачало паказваць плоцкае каханьне.

У 21 ст. сеціва дало магчымасьць і доступ да порнавырабаў большасьці насельнікаў Ватыкану.

З 1960-ых гадоў Ватыкан пачаў запаўняцца самаробнымі порнавырабамі, якія прывозілі з Францыі і Італіі. Порнавырабы сталі даступнымі для простага чалавека. З 1990-ыя гадоў Ватыкан прыпыніў барацьбу зь непрыстойнасьцю ў Ватыкане. Тэлебачаньне й сеціва дае просты доступ да непрыстойных матэрыялаў. Сталі прадавацца порначасопісы замежныя, напрыклад Плэйбой, Гастлер і інш.

Невядома час стварэньня першае порнастужкі ў Ватыкане. У краіне неіснуюць прызнаныя дзяржаваю вытворцы порна, але разам з тым вытворчасьць порна забаронае і караецца законам. Самаробнае порна ў краіне вырабляецца і распаўсюджваецца празь сеціва, або паміж людзьмі «з рук у рукі».

Рынак краіны мае ўсе віды порна:

• ММ
• ЖЖ^[1]
• МЖ
• скоталожніцтва

Удзел у ММ, ЖЖ і скоталожніцтва забароненая, але не караецца.

МЖ караецца рознымі пакараньнямі. Замужняя жанчына чыніць плоцкія дзеяньні не са сваім мужам, то яны будуць пакараныя. Незамужняя жанчына чыніць плоцкія дзеяньні з мужчынам, то яны будуць пакараныя.