Міхал Казімер Агінскі
Міхал Казімер Агінскі. С. Чаховіч, XVIII ст. | ||||
Герб «Агінскі» | ||||
Асабістыя зьвесткі | ||||
---|---|---|---|---|
Нарадзіўся | 1730 | |||
Памёр | 31 траўня 1800 Варшава | |||
Пахаваны | ||||
Род | Агінскія | |||
Бацькі | Юзэф Тадэвуш Агінскі Ганна зь Вішнявецкіх | |||
Жонка | Аляксандра з Чартарыйскіх | |||
Дзейнасьць | дыплямат, кампазытар, энцыкляпэдыст, палітык | |||
Рэгаліі | ||||
|
Міхал Казімер Агінскі (1730[2] — 31 траўня 1800, Варшава) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага[2] і Рэчы Паспалітай[3]; кампазытар, паэт і мэцэнат. Чашнік вялікі (1744—1748), генэрал-маёр войска Вялікага Княства Літоўскага і пісар польны (1748—1764), ваявода віленскі (1764—1768), гетман вялікі (1768—1793).
Быў старостам слонімскім. Кавалер ордэнаў Сьвятога Станіслава (1765)[4], Белага Арла, расейскіх Андрэя Першазваннага і Аляксандра Неўскага, прускага Чорнага Арла[5].
Міхал Казімер Агінскі — ініцыятар і фундатар будаваньня Агінскага канала.
Біяграфія
Паходжаньне і юнацтва
Прадстаўнік старэйшай княскай лініі роду Агінскіх: ягоны бацька, Юзэф, быў ваяводам троцкім; маці, Ганна, — з роду магнатаў Вішнявецкіх.
Рана страціў бацьку, спачатку гадаваўся пад апякунствам дзеда — гетмана Вішнявецкага, пазьней пад наглядам віцебскага ваяводы Марцыяна Міхала Агінскага, і, урэшце, канцлерам Міхалам Фрыдэрыкам Чартарыйскім. Вядома, што ён вывучаў музыку і жывапіс, меў здольнасьці да мастацтва. Пазьней талент Агінскага ўхваліць у сваіх мэмуарах францускі літаратар і энцыкляпэдыст Дэні Дыдро[3] і папросіць яго напісаць артыкул «Арфа» для францускай «Энцыкляпэдыі».
Дзяржаўная служба і эміграцыя
У 1744 атрымаў урад чашніка вялікага, у 1748 — пісара польнага літоўскага. Абіраўся паслом на соймы ад Пінскага (1746[6]) і Старадубскага паветаў (1748[7]). У 1748—1764 быў генэрал-маёрам войска Вялікага Княства Літоўскага.
У 1754—1761 знаходзіўся ў Францыі, служыў у войску. Ажаніўся з дачкою канцлера вялікага літоўскага Міхала Фрыдэрыка Чартарыйскага Аляксандрай, атрымаў Слонімскую эканомію. Жыў у Пецярбургу, разглядаўся як адзін з кандыдатаў на сталец Рэчы Паспалітай.
У 1764 атрымаў урад выяводы віленскага і стаў адным з кандыдатаў на сталец ад Расейскай імпэрыі. Быў сябрам Вайсковай Камісіі Вялікага Княства Літоўскага ў 1764. Браў удзел у Радамскай канфэдэрацыі (1767)[8].
У 1768 стаў вялікім гетманам літоўскім. У 1771 перайшоў на бок Барскай канфэдэрацыі, аднак пацярпеў паразу ад Суворава ў бітве пад Сталовічамі. Эміграваў, жыў у Вене і Парыжы. Тамака здабыў сабе вядомасьць як музыка.
Вяртаньне з эміграцыі. Жыцьцё ў Слоніме
У 1775 атрымаў амністыю і вярнуўся ў Слонім, дзе заснаваў шэраг мануфактураў, друкарню, тэатар, капэлу, балетную школу[2] і знакаміты Агінскі канал, які злучаў басэйны Балтыйскага і Чорнага мораў. Праз палескія балоты намаганьнямі князя былі адноўленыя пракладзеныя раней два гасьцінцы, што злучылі Пінск са Слонімам і Валыньню. Адчыненая балетная школа мела назву «Дэпартамент балетных дзяцей», у якой акрамя танцаў вучылі чытаньню і пісьму дзяцей прыгонных сялянаў[3]. Для свайго тэатра гетман уласнаручна напісаў чатыры опэры.
У 1781 прызначаны намесьнікам Літоўскай правінцыі.
Паўторная эміграцыя і сьмерць
У 1782 зноў выехаў за мяжу, быў у Бэрліне, Брусэлі, Амстэрдаме, потым у Ангельшчыне. Прасіў дапамогі ў прускага караля Фрыдрыха Вільгельма II, каб вярнуць канфіскаваныя маёнткі ў Расейскай імпэрыі.
У часе Чатырохгадовага Сойму далучыўся да патрыятычных колаў. Аднак у 1791 перадаў амаль усе свае маёнткі далёкаму сваяку Міхалу Клеафасу Агінскаму з умовай, што той выплаціць ягоныя пазыкі, і адыйшоў ад палітычнай дзейнасьці.
Па скасаваньні Канстытуцыі 3 траўня адмовіўся ад гетманскай булавы, выехаў у Вену. Падчас паўстаньня Касьцюшкі знаходзіўся ў Вільні. У 1795 годзе прысягнуў на вернасьць Кацярыне II. Будучы цяжка хворым, па-ранейшаму займаўся музыкай і наладзіў сяброўства з Францам Ёзэфам Гайднам. У канцы 1795 пераехаў у Варшаву, дзе і памёр[2][9].
Творчасьць
Выявіў здольнасьці музыкі-віртуоза, аўтар палянэзаў, опэраў і песень на ўласныя вершы. Пад псэўданімам «Słonimski»[10] напісаў шэраг літаратурных твораў. Для ўласнага тэатру ў Слоніме напісаў опэры «Цыганы», «Елісейскія палі», «Сілы сьвету», «Становішча станаў». Выдатна выконваў на розных інструмэнтах свае скрыпічныя і іншыя музычныя творы, за што сярод сучасьнікаў атрымаў мянушку «гетман-клярнэт»[3].
Выдаў паэтычныя зборнікі «Кніжка ў вялікую актаву» (па-польску: Xiążka in Octavo majori; Львоў, 1781), «Гістарычныя і маральныя аповесьці» (па-польску: Powieści historyczne i moralne; Варшава, 1782), «Байкі і ня-байкі» (па-польску: Bayki i niebayki; Варшава, 1788).
Як мэцэнат Міхал Казімер зрабіў багатыя ахвяраваньні для кляштару і касьцёла ў Сьмілавічах, а таксама заснаваў дабрачынны фонд для студэнтаў Віленскага ўнівэрсытэту.
Галерэя
Памяць
Імя Міхала Казімера Агінскага носіць вуліца ў Слоніме.
Крыніцы
- ^ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku (пол.) / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 315.
- ^ а б в г Грыцкевіч А. Агінскі Міхал Казімір // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 201.
- ^ а б в г 275 год з дня нараджэння Міхала Казіміра Агінскага (1730-1800), дзяржаўнага дзеяча Рэчы Паспалітай, кампазітара, паэта, мецэната. Нацыянальная бібліятэка Беларусі. Праверана 31 сьнежня 2010 г.
- ^ Dunin-Wilczyński Z. Order Świętego Stanisława. — Warszawa, 2006. S. 177.
- ^ Męclewska М. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008. — Warszawa: Zamek Królewski, 2008. S. 185.
- ^ Dyaryusze sejmowe z wieku XVIII. T. II. Dyaryusz sejmu z r. 1746. Diaria comitiorum Poloniae saeculi. XVIII. — Warszawa: wydał Władysław Konopczyński, 1912. S. 241.
- ^ Dyaryusze sejmowe z wieku XVIII. T.I. Dyaryusz sejmu z r. 1748. Diaria comitiorum Poloniae saeculi XVIII i Diarium comitiorum anni 1748. — Warszawa: wydał Władysław Konopczyński, 1911. S. 304.
- ^ Korwin [Kossakowski] S. Trzeci Maj i Targowica. — Kraków, 1890. S. 226.
- ^ Грыцкевіч А. Агінскія // ЭГБ. — Мн.: 1993 Т. 1. С. 33—34.
- ^ Bentkowski F. Historya literatury polskiey: wystawiona w spisie dzieł drukiem ogłoszonych. Tom 1. — Warszawa, Wilno: 1814. S. 693.
Літаратура
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: М. В. Біч і інш.; Прадм. М. Ткачова; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1993. — Т. 1: А — Беліца. — 494 с. — ISBN 5-85700-074-2
Вонкавыя спасылкі
- Вершы Міхала Казімера Агінскага на Kamunikat.org (пераклад Васіля Сёмухі)
- Нарадзіліся ў Варшаве
- Памерлі 31 траўня
- Памерлі ў 1800 годзе
- Пахаваныя на Павонзкаўскіх могілках
- Узнагароджаныя ордэнам Белага арла
- Узнагароджаныя ордэнам Сьвятога Станіслава
- Гетманы вялікія літоўскія
- Ваяводы віленскія
- Агінскія
- Нарадзіліся ў 1730 годзе
- Сьвецкія сэнатары Рэчы Паспалітай
- Кандыдаты на выбарны трон Рэчы Паспалітай
- Пісары польныя літоўскія
- Чашнікі вялікія літоўскія
- Барскія канфэдэраты
- Удзельнікі Вялікага Сойму 1788—1792
- Кампазытары Рэчы Паспалітай
- Паэты Рэчы Паспалітай
- Літаратары Рэчы Паспалітай
- Польскія перакладчыкі
- Памерлі ў Варшаве
- Асобы Слоніму