Philipp zu Eulenburg

Philipp zu Eulenburg
miembro de la Cámara de los Señores de Prusia (es) embaxador
Vida
Nacimientu	Königsberg[1] y Kaliningráu[2], 12 de febreru de 1847[3]
Nacionalidá	Alemaña
Muerte	Templin (es) , 17 de setiembre de 1921[3] (74 años)
Sepultura	Schloss Liebenberg (en)
Familia
Padre	Philipp Conrad zu Eulenburg
Madre	Alexandrine Gräfin zu Eulenburg-Hertefeld
Casáu con	Augusta, Princess of Eulenburg (es)
Fíos/es	Friedrich Wend zu Eulenburg-Hertefeld (es) Botho Sigwart conde de Eulenburg (es) Karl zu Eulenburg Tora zu Eulenburg (en) Alexandrine Gräfin von Schwerin (en)
Pueblu	House of Eulenburg (en)
Estudios
Estudios	Universidá de Leipzig Universidá d'Estrasburgu
Llingües falaes	alemán[4]
Oficiu	diplomáticu, políticu, escritor
Premios	ver Orde de l'Águila Negra Cruz de Hierro Knight Grand Cross of the Order of Vasa  (1895) [5]
Serviciu militar
Lluchó en	guerra franco-prusiana
Creencies
Relixón	luteranismu

Felipe Federicu Alejandro, príncipe de Eulenburg y Hertefeld, conde de Sandels (n'alemán: Philipp Friedrich Alexander Fürst zu Eulenburg und Hertefeld, Graf von Sandels; Königsberg, 12 de febreru de 1847 - Liebenberg, 17 de setiembre de 1921) foi un políticu y diplomáticu de l'Alemaña imperial a finales del sieglu XIX y principios del XX.

Nacíu en Königsberg, na provincia de Prusia, yera'l fíu mayor de Felipe Conrado Graf zu Eulenburg (Königsberg, 24 d'abril de 1820 - Berlín, 5 de marzu de 1889) y la so esposa Alexandrina Freiin von Rothkirch und Panthen (Glogau, 20 de xunu de 1824 - Meran (Merano), 11 d'abril de 1902). Los Eulenburg yeren una familia de Junker que pertenecíen al Uradel (antigua nobleza). Mientres xeneraciones, la familia sirviera a la casa de Hohenzollern; el so tíu, Federicu Albertu zu Eulenburg foi ministru d'interior de Prusia, al igual que'l so sobrín Botho zu Eulenburg.

Eulenburg foi al Vitzhumsches Gymnasium en Dresde, Saxonia. En 1866, la Guerra Austro-prusiana obligó-y a abandonar Saxonia, que coles mesmes yera territoriu enemigu. Xunir a la Garde du Corps como cadete. Darréu foi a l'Academia de Guerra en Kassel, onde se graduó en 1868. En 1869 foi promocionáu al rangu de llugarteniente. Mientres la Guerra Franco-prusiana, ente 1870 y 1871, lluchó so les órdenes del gobernador militar d'Estrasburgu y recibió la Cruz de Fierro.

Tres la Guerra Franco-prusiana viaxó por oriente mientres un añu. De 1872 a 1875 foi a la Universidá de Leipzig y la d'Estrasburgu. En 1875 consiguió'l so doctoráu en Xurisprudencia de la Universidá de Giessen.

Eulenburg xunir al serviciu civil prusianu. Primero sirvió como xuez nun xulgáu menor en Lindow, Brandemburgu, antes de ser promocionáu al xulgáu cimeru de Neuruppin. Tres namái dos años como xuez, foi tresferíu al Ministeriu Federal d'Asuntos Esteriores.

En xineru de 1881, Eulenburg foi nomáu tercer Secretariu de la embaxada alemana en París, trabayando so les órdenes de Bernhard von Bülow. Tres namái seis meses, foi treslladáu a la embaxada prusiana en Múnich, onde permaneció siete años. En payares de 1888, Eulenburg foi nomáu embaxador prusianu nel Gran Ducáu d'Oldemburgu. In marzu de 1890 foi unviáu a Stuttgart como embaxador de Prusia nel Reinu de Württemberg. N'abril de 1891 volvió a Múnich, esta vegada como embaxador de Prusia pal Reinu de Baviera. En 1893, Eulenburg foi nomáu embaxador d'Alemaña n'Austria-Hungría, una posición que caltuvo hasta 1902.

En 1900, Eulenburg foi nomáu I príncipe de Eulenburg y Hertefeld y conde de Sandels (Fürst zu Eulenburg und Hertefeld, Graf von Sandels). El segundu títulu foi n'honor de la familia de la so esposa, que'l so padre yera l'últimu conde suecu de Sandels.

Eulenburg convertir nun íntimu amigu del emperador alemán Guillermu II, que yera 12 años más nuevu qu'él, primero que esti llegara al tronu imperial. N'aportando a los tronos de Prusia y Alemaña, Eulenburg consiguió de forma non oficial una enorme influencia na política alemana y, ente otres coses, tuvo un papel decisivu nel nomamientu de Bernhard von Bülow como xefe del Ministeriu d'Asuntos Esteriores en 1897. Guillermu II siempres deseyara nomar a «el so propiu Bismarck» —un canciller poderosu que llevara a cabu la voluntá del emperador— y Eulenburg foi'l primeru en suxerir a Bülow pal puestu.

El 20 de payares de 1875, Eulenburg casóse con Augusta Sandels (Estocolmu, 12 de mayu de 1853 - Liebenberg, 14 d'avientu de 1941) n'Estocolmu, fía de Samuel August, l'últimu conde de Sandels, y de la so esposa, Hedvig Henrietta Emilie Augusta Tersmeden. Tuvieron ocho fíos:

• Philipp Graf zu Eulenburg (12 de febreru de 1847, Königsberg y Kaliningráu – 17 de setiembre de 1921, Templin ^(es) ).
• Astrid Gräfin zu Eulenburg (Berlín, 25 de marzu de 1879 - París, 23 de marzu de 1881).
• Alexandrine (Adine) Elise Klara Antonia Gräfin zu Eulenburg (12 de febreru de 1847, Königsberg y Kaliningráu – 17 de setiembre de 1921, Templin ^(es) ), casar en Liebenberg el 15 de xunu de 1910 con Eberhard Graf von Schwerin (1882-1954).
• Friedrich-Wend 2. Fürst zu Eulenburg und Hertefeld Graf von Sandels (Starnberg, 19 de setiembre de 1881 - Weeze, 1 d'agostu 1963), casar en Liebenberg el 21 de mayu de 1904 con Marie Freiin Mayr von Melnhof (1884-1960).
• Augusta Alexandrine Gräfin zu Eulenburg (Starnberg, 1 de setiembre de 1882 - Starnberg, 28 de xineru de 1974), casar en Londres el 4 de febreru de 1907 (div 1931) con Edmund Jarolmjeck.
• Sigwart Botho Philipp August Graf zu Eulenburg (12 de febreru de 1847, Königsberg y Kaliningráu – 17 de setiembre de 1921, Templin ^(es) ), casar en Leipzig el 21 de setiembre de 1909 con Helene Staegemann (1877-1923).
• Karl Kuno Eberhard Wend Graf zu Eulenburg (Starnberg, 16 de xunu de 1885 - Weeze, 4 d'avientu de 1975), casar por primer vegada en Saint Helier, Xerséi el 27 de mayu de 1908 (div 1923) con Sophie Moshammer (1891-1944), casar por segunda vegada en Múnich el 5 de payares de 1923 con Geertruida Verwey (1901-1987).
• Viktoria Ada Astrid Agnes Gräfin zu Eulenburg (Starnberg, 13 de xunetu de 1886 - Starnberg, 23 de setiembre de 1967), casar en Liebenberg el 12 de mayu de 1909 (divorciaos en 1921) col Prof. Otto Ludwig Haas-Heye (1879-1959). Son bisagüelos maternos de Sofía de Liechtenstein, al traviés de la so fía mayor Ottora Maria. Amás, fueron padres de Libertas Viktoria y de Johannes Hermann.

Anque taba casáu, Eulenburg taba conectáu al traviés de rellaciones homosexuales con miembros del círculu más íntimu del emperador Guillermu II d'Alemaña, el llamáu Círculu de Liebenberg, incluyendo al conde Kuno von Moltke, el comandante militar de Berlín. Esisten fontes qu'afirmen que Eulenburg siguió teniendo rellaciones homosexuales inclusive tres el so matrimoniu. La esposición pública d'estes rellaciones en 1907 llevó al llamáu Escándalu Harden-Eulenburg.

En 1908, Eulenburg foi xulgáu por perxuriu por negar la so homosexualidá. El xuiciu foi retardáu en diverses ocasiones pola probe salú de Eulenburg. Eulenburg morrió en 1921.^[6]

• Caballeru de la Orde de l'Águila Negra (Reinu de Prusia).
• Caballeru de primer clase de la Cruz de Fierro (Reinu de Prusia).