Minifundiu

Minifundiu
Q3034376 y pequeña burguesía (es)

Minifundiu ye una finca agrícola d'estensión tan amenorgada qu'enzanca la so esplotación. Más que col conceutu de parcela (terrén agrariu dientro d'una llinde) o col de propiedá agraria (totalidá de parceles pertenecientes al mesmu propietariu), rellacionar col d'esplotación agraria (parceles esplotaes pol mesmu responsable de xestión, sía o non el so propietariu). La estensión mínima d'una esplotación pa dexar una xestión fayadiza ye distinta según la calidá de la tierra, el cultivu, el trabayu, el capital y les téuniques utilizaes, y l'espaciu xeográficu nel que s'atope. N'España suel utilizase la cifra de 10 hectárees, que puede ser una cifra indicativa por que una esplotación cerealista de secanu na Pandu Central sía considerada pequeña; pero nun lu sería pa una güerta valenciana, que con esi tamañu ye perfectamente rentable (una esplotación de más de 100 hai. sería considerada un llatifundiu, siendo les demás una esplotación media).^[1] N'otres zones del mundu o pa otres fontes, la cifra puede ser distinta: n'América o Australia, sobremanera en zones pocu poblaes con un mayor enclín a l'agricultura y la ganadería estensiva, puede utilizase la cifra de 30 hai.; nel sureste d'Asia, con una tradición d'agricultura intensiva (como la ricicultura fuertemente irrigada en zones superpoblaes), puede utilizase la cifra de 2 hai.^[2]

Un minifundiu tien, por definición, unes dimensiones tan amenorgaes que torguen al llabrador llograr una producción abonda pa ser comercializada o llograr ingresos monetarios suficientes, obligando al autoabastecimiento y l'agricultura de subsistencia. Anque suel coincidir con ella, el minifundiu nun ye puramente sinónimu del conceutu de pequeña propiedá, yá que una esplotación agraria podría componese de delles pequeñes propiedaes hasta algamar un tamañu abondu. Más frecuente entá ye qu'una gran propiedá s'arriende en pequeños llotes a munchos llabradores individuales, que les sos esplotaciones, ensin tamañu abondu pa una xestión eficaz, son verdaderos minifundios.

El minifundiu puede formase nos rexímenes d'heriedu nos que'l testador estrema la so propiedá a partes iguales ente los sos herederos, resultando asina cachos de terrén progresivamente más pequeños. La socesiva partición del terrazgo heredáu a lo llargo del tiempu puede llevar a casos estremos nos qu'apodera un paisaxe de longueres^[3] de bien escasa rentabilidá. El minifundiu presentar polo xeneral en contraste colos llatifundios en economíes tradicionales, tecnológicamente atrasaes y con escasa inversión de capital. Los llabradores minifundistes viven mui cerca del nivel de sobrevivencia, y cuando se ven obligaos a partir la escasa tierra ente los sos descendientes, apínase'l problema del escasu tamañu de les parceles. Cuando nin siquier esto ye posible (por casu, cuando les costumes socesories protexen la unidá del heriedu nel fíu mayor) y dase una fuerte presión demográfica, danse les condiciones históriques pal éxodu rural; que, por razones opuestes, tamién se da con otres estructures d'esplotación, como'l llatifundismu.

• Tierra arable
• Mazana (unidá de superficie)
• Hectárea
• Bocage
• Caciquismu (España)
• Cleptocracia
• Estáu fallíu
• Feísmo (arquiteutura gallega)
• Xerontocracia
• Lumpemproletariado
• Microfundio
• Servidume (Derechu)

• Congresu Minifundiu, Muro - Alicante. Juan Cascant, Celler la Muntanya. Proyeutu Microviña