Mainz

Mainz
flag of Mainz (en)
Alministración
País	Alemaña
Estáu federáu	Renania-Palatináu
Tipu d'entidá	gran ciudá
Cabezaleru/a del gobiernu	Nino Haase (políticu independiente)
Nome oficial	Mainz (de)
Nome llocal	Mainz (de)
Nomatu	מגנצא (he)
Códigu postal	55116–55131 y 55001–55131
Xeografía
Coordenaes	49°59′58″N 8°16′25″E / 49.9994°N 8.2736°E / 49.9994; 8.2736
Mainz Mainz (Alemaña)
Superficie	97.73 km²
Altitú	94 m[1]
Llenda con	Maguncia-Bingen (es) , Wiesbaden y Groß-Gerau (es)
Demografía
Población	222 889 hab. (31 avientu 2023) - 105 835 homes (30 setiembre 2021) - 111 288 muyeres (30 setiembre 2021)
Porcentaxe	5.46% de Renania-Palatináu
Densidá	2280,66 hab/km²
Más información
Fundación	12 edC
Prefixu telefónicu	06131 y 06136
Estaya horaria	Hora central europea UTC+01:00 (horariu estándar) UTC+02:00 (horariu de branu)
Llocalidaes hermaniaes	Watford, Dijon, Zagreb, Valencia, Haifa, Erfurt, Louisville, Bakú, Rodengo (es) y Kigali
mainz.de

Mainz (n'alemán: Mainz  [maɪ̯nt͡s] (?·i); en francés: Mayence; en llatín: Moguntiacum) ye la capital del estáu federáu alemán de Renania-Palatináu. Ye una ciudá asitiada nel suroeste d'Alemaña, a veres del ríu Rin, nel marxe opuestu a la desaguada del Meno, polo que ye un importante puertu fluvial d'Alemaña. Na vera contraria atópase la ciudá de Wiesbaden, nel estáu de Hesse.

Destacar por ser el llugar onde Johannes Gutenberg inventó la imprenta de calteres móviles. Anguaño Mainz volvió ser centru de los medios de comunicación, yá que alluga la sede de la ZDF, la segunda canal más importante del mediu televisivu alemán.

Anque foi gravemente estropiada mientres la Segunda Guerra Mundial, la ciudá caltién gran parte del so cascu antiguu, nel que destaquen les construcciones realizaes en piedra de color coloráu (arenisca, principalmente).

Mainz tien universidá propia dende 1477, denomada anguaño Universidá Johannes Gutenberg, allugada cerca del centru de la ciudá. El so antiguu campus non yá entiende aules y sales de conferencia, sinón tamién viviendes, chigres y restoranes que constitúin un barriu independiente.

Con 212.348 habitantes (a 31 d'avientu de 2015), ye la tercer ciudá más grande de la rexón Rin-Meno. El so equipu de fútbol FSV Mainz 05 xuega na primer división de la Bundesliga.

Mainz formar a partir d'una fortaleza romana, que'l so nome yera Mogontiacum, establecida pol xeneral romanu Drusu'l Mayor alredor del 13/12 e.C. Como rellata Suetonio Mogontiacum taba bien asitiada cuatro años más tarde, mientres el funeral del so fundador, anque hai otres teoríes qu'indiquen que podría fundase antes. La ciudá de Mogontiacum desenvolver ente la fortaleza y el ríu. Mogontiacum foi una importante ciudá militar mientres la dómina romana, probablemente pola so posición estratéxica na confluencia ente'l Meno y el Rin. El so castrum sirvió de base a distintes lexones como: la legio XIV Gemina (70–92) la XVI Gallica (AD 9–43), XXII Primixenia, la IV Macedonica (43–70), I Adiutrix (70–88) t la XXI Rapax (70–89), ente otres. Mainz tamién foi la base de la flota romana fluvial, la Classis Germanica. Afayar ente 1982 y 1986 restos de barcos de tropa (navis lusoria) y botes de patrulla de finales del sieglu IV que pueden trate nel Museum für Antike Schifffahrt. A lo llargo de los sieglos I a IV, foi una de les principales fortaleces del limes del Rin y tuvo un importante desenvolvimientu urbanu. Dende'l reináu de Domiciano, foi capital de la provincia Germania Cimeru, y tien un importante monumentu funerariu dedicáu a Drusu, al que la xente faía pelegrinaxes de llugares tan alloñaos como Lyon. Ente les sos construcciones notables destaca'l teatru romanu más grande al norte de los Alpes y una ponte que cruciaba'l Rin. Los alamanes escalaron la ciudá en 368.

Por causa de una serie d'incursiones a lo llargo del sieglu VI Alsacia foi perdiendo gradualmente'l so calter étnicu belga de tribus xermániques ente celtes gobernaos por romanos y cada vez más predominó la influencia de los alamanes. Los romanos repetidamente recuperaron el control. Sicasí, les tropes asitiaes en Mainz proveníen cada vez más de fora d'Italia y los emperadores teníen solo unu o dos antepasaos italianos en llinaxes que proveníen principalmente de xente de les fronteres del norte.

L'últimu emperador que tuvo tropes aparcaes en Mainz al serviciu del imperiu occidental foi Valentiniano III, qu'apoderaba la rexón al traviés de la so Magister militum per Gallias, Flavio Aecio. Nesa dómina l'exércitu allugaba gran númberu de tropes procedentes de les principales tribus xermániques del Rin, los alamanes, los saxones y los francos. Yeren un oponente que consiguiera poder y reputación ente los belgues del baxu Rin mientres el sieglu III y socesivamente intentaren estender la so influencia agües arriba. En 358 l'emperador Xulianu mercó la paz dándo-yos a cambéu la mayor parte de Germania Inferior, que de toes formen yá teníen, ya imponiéndo-yos el serviciu nel exércitu romanu.

Les faiciones europees na dómina de Flavio Aecio yeren los celtes, godos, francos, saxones, alamanes, hunos, italianos y alanos, amás de dellos pueblos minoritarios. Aecio xugó con toos ellos, enfrentándo-yos unos contra otros intentando astutamente caltener la paz dientro de les fronteres romanes. Usó tropes hunes delles vegaes. Producióse l'enfrentamientu definitivu ente Aecio y Atila, dambos al mandu d'exércitos multiétnicos, cuando Atila aprució n'Alsacia en 451, afarando'l país y destruyendo Mainz y Tréveris colos sos guarnicionas romanes. Pero Aecio consiguió frenalos na batalla de los Campos Cataláunicos. A principios del sieglu V foi destruyida polos vándalos, ocupada polos hunos, y definitivamente conquistada polos francos.^[2]

Aecio nun pudo esfrutar enforma de la so victoria porque foi asesináu en 454 a manes del propiu emperador, que de la mesma sería apuñaláu por amigos de Aecio en 455. Estos acontecimientos supondríen el final efectivu del control romanu nel norte. Tres delles guerres curtiu pero sangrientu un antiguu subordináu de Aecio, Ricimero, convertir n'emperador. El so padre yera un suevu y la so madre una princesa visigoda. Ricimero nun gobernó direutamente nel norte sinón qu'estableció ellí una provincia vecera, que funcionaba independientemente, y que la so capital yera Soissons. Inclusive entós el so estatus yera ambiguu, anque suel describise como reinu de Siagrio.

Primeramente'l primeru de los Merovinxus, Clodión, ganara a Aecio alredor de 430. El so fíu, Meroveo, lluchó nel llau romanu contra Atila, y el so fíu, Childerico, sirvió nel exércitu del reinu de Siagrio. Mientres los francos gradualmente se infiltraron nel reinu y asumiendo poder. Tamién se treslladaron al Rin y apoderáronse de l'antigua rexón romana de Germania Cimera asitiando la so capital en Colonia. Empezaron a conocese como francos ripuarios n'oposición a los francos salios. Probablemente producióse un gran desplazamientu de población y l'antiguu dominiu belga tresformar en francu.

Los acontecimientos produciéronse rápido a finales del sieglu V. Clodoveo, el fíu de Childerico, convertir en rei de los salios en 481, gobernando dende Tournai. En 486 ganó a Siagrio, l'últimu gobernador del dominiu de Soissons, y tomó el norte de l'actual Francia. Estendió'l so reinu a Cambrai y Tongeren en 490–491, y refugó a los alamanes en 496. Amás anguaño convirtióse del arrianismu al catolicismu.

Tres la cayida del Imperiu romanu d'Occidente en 476, los francos gobernaos por Clodoveo I facer col control de la Europa Occidental alredor de 496. Clodoveo se anexonó el reinu de Colonia en 508. A partir d'entós, Mainz, pola so posición estratéxica convertir nuna de les bases del reinu francu. Mainz allugaba una comunidá cristiana muncho primero de la conversión de Clodoveo. El so socesor Dagoberto I reforzó les muralles de Mainz y facer una de les sos sedes. En Mainz acuñábase un sólidu de Teodeberto I (534–548).

Los francos unificaron les tribus celta y xermánicu n'Europa. El rei francu más importante foi Carlomagno (768–814) formó un nuevu imperiu n'Europa, el Sacru Imperiu Romanu Xermánicu. Mainz convertir pol so allugamientu central nuna ciudá importante del imperiu y la cristiandá. Col tiempu los cambeos idiomáticos fueron estremando gradualmente a los francos. En Mainz falábase un dialeutu denomináu ripuario. A la muerte de Carlo Magno empezaron a apaecer les diferencies ente Francia y Alemaña. Asina Mainz dexó d'ocupar una posición central pa convertise nuna ciudá fronteriza, nuna rexón con una identidá nacional propia.

Al empiezu de la edá media Mainz foi'l centru de la cristianización de los pueblos xermanos y eslavos. El primer arzobispu de Mainz, Bonifacio, foi asesináu mientres trataba de convertir a los frisones y foi soterráu en Fulda. Ente los primeros arzobispos de la ciudá tamién s'atopen Rabano Mauro, teólogu y escritor, y Villigiso (975–1011), qu'empezó la construcción de l'actual catedral de Mainz y fundó'l monesteriu de San Esteban.

Alredor del añu 965 el viaxeru hispanu-xudíu Ibrahim ibn Yá'qub visitó la ciudá y sorprendióse al atopar nella dirhams acuñaos en Samarcanda y especies de la India como la pimienta, el jengibre, el clavu de golor, nardio indiu y galanga. Naquella dómina había tamién pieles importaes de Rusia. El viaxeru atinó en describir la ciudá principalmente como un gran mercáu de ceberes, mentando específicamente'l trigu, la cebada, el centenu, la vide y la fruta.^[3] Dende la dómina de Villigiso hasta'l final del Sacru Imperiu Romanu en 1806, los arzobispos de Mainz yeren pilastres del imperiu y yeren el más importante de los siete eleutores del emperador. Al pie de la de Roma, la diócesis de Mainz ye la única del mundu qu'anguaño tien una sede episcopal. Los arzobispos de Mainz tradicionalmente ostentaben el títulu primes germaniae, el suplente del papa al norte de los Alpes.

En 1244 l'arzobispu Sigfrido III concedió a Mainz el fueru de ciudá, qu'incluyía'l derechu d'escoyer conceyu a los sos ciudadanos. La ciudá sufrió l'enfrentamientu de dos arzobispos en 1461, Diether von Isenburg, que foi escoyíu arzobispu pol fueru de la catedral y sofitáu pola ciudadanía, y Adolf II von Nassau, que foi nomáu arzobispu pol papa. En 1462 l'arzobispu Adolf II asaltó la ciudá de Mainz escalando y matando a 400 habitantes. Nuna audiencia especial munchos de los sobrevivientes perdieron toles sos propiedaes´, que fueron partíes ente aquellos que prometieron siguir a Adolf II. Aquellos que nun se comprometieron a siguir a Adolf II (ente ellos Johannes Gutenberg) fueron espulsaos de la ciudá o encarcelaos. El nuevu arzobispu derogó'l fueru de Mainz y punxo a la ciudá sol so control direutu. Irónicamente, a la muerte Adolf II el so socesor foi Diether von Isenburg, agora llegalmente electu pol fueru y nomáu pol papa. A Johannes Gutenberg de Mainz, atribúyese-y la invención de los calteres móviles fundíos. Los primeres incunables salieron de la so imprenta: ente ellos destaca la Biblia de Gutenberg (1453-55). El tipu de lletra de los primeros tipos móviles, redonda o romana que traxo d'Italia, asonsañaben l'estilu manuscritu en boga naquellos momentos.

Nel sieglu XVII construyó la ciudadela de Mainz.

Dende marzu hasta xunetu de 1793 esistió la República de Mainz, el primer estáu democráticu en territoriu alemán, con capital Mainz. Foi una consecuencia de les Guerres Revolucionaries Franceses.

La inclusión del tercer pistón de Trompeta producir en 1830 de mano de Müller de Mainz y Satter de Leipzig. El primer congresu de los creyentes católicos alemanohablantes tuvo llugar en 1848 en Mainz.

El Armisticiu del 11 de payares de 1918: Posterior eliminación de toles tropes alemanes del territoriu nel llau oeste del Rin, más de 30 km a la redonda del llau derechu del Rin, tamién de la ciudá de Mainz cola consiguiente ocupación d'ella poles tropes de la Tercer República Francesa incluyendo les sos fuercies coloniales.

El Bombardéu de Mainz en 27 de febreru de 1945 - el día negru de la ciudá.

Como ciudá integrante de la Gran Rexón, Mainz participó nel programa de la Capital Europea de la Cultura 2007. El Teatru Estatal de Mainz (Staatstheater Mainz) ye'l teatru estatal de dicha ciudá alemana.

Nesta ciudá celebren fiesta populares mientres tol añu. Los habitantes de Mainz son conocíos pol so calter abiertu y la so allegría de vivir, que demuestren mientres les fiestes.

Mainz ye bastante conocida poles sos celebraciones d'antroxu, desfiles y boles decoraes, que nel sur d'Alemaña denominar Fastnacht.

El llunes d'antroxu tien el so puntu central nel desfile de los bufones y xuglares. Tola xente de Mainz echar a la cai y converten la ciudá nun mar d'allegres colores. El desfile del llunes d'antroxu con coches con alegoríes polítiques, cabezudos y xigantes, bandes de música, portadores de banderes y guardia d'honor, va abrir camín a lo llargo d'un ensame que celebra y bailla ensin parar. Equí, les cabeces xigantes "Schwellköpp" o "Monumentos" son auténtiques obres d'arte, creaes mientres meses por artesanos y artistes qu'empleguen materiales como cartón, madera, papel y pintura. Ye la fiesta popular por excelencia, con seis díes y seis nueches de duración; los amarutaos dan vueltes per una ciudá n'estáu d'esceición.

Los estudiantes entamen el festival Open-Ohr-Festival (lliteralmente "Festival de la Oreya Abierta") con bandes de tol mundu.

La Nueche de San Xuan ye una de les fiestes mayores de Mainz, declarada oficialmente d'interés turísticu internacional. N'honor al fíu más pernomáu de la ciudá, Johannes Gutenberg, celébrase la Johannisfest, a la qu'asisten cientos de miles de persones.

Tales fiestes, entamaes coles peculiaridaes actuales, daten de 1968, siendo la so impulsor Jockel Fuchs. Cuatro díes dempués, la nueche del 20 de xunu, los grupos folclóricos axuntar nel centru de la ciudá, na cai Ludwigstrasse, les places del Mercáu, Leichhof, Ballplatz y de Schiller, dando espectáculos de música y danza. L'atraición principal ye'l bautismu de los imprentadores, Gautschen, dende lo alto del Johannis Mercáu del Llibru y el mercáu del artista nel bancu del Rin.

La Johannisnacht termina colos grandes fueos artificiales sobre'l Rin al atapecer del llunes.

Nel románticu parque municipal y el xardín de les roses (Rosaleda), axúntense una vegada al añu a finales d'agostu los que quieren gociar del vinu. Con tola familia lleguen los nativos y los visitantes al mercáu de vinu de Mainz pa celebrar, tastiar y charrar llargamente.

Los grandes viticultores sirven más de 300 esquisitos vinos de la rexón vinícola Rheinhessen nes numberoses casetes bellamente decoraes. Estos deliciosos vinos locales acompañar coles variaes especialidaes gastronómiques de la rexón (vease tamién: Oktoberfest).

Les fiestes d'ochobre (Oktoberfest) de la ciudá de Mainz, a diferencia de les que se celebren n'otres llocalidaes d'Alemaña, especialmente de Múnich, namái se celebren nel barriu de Hechtsheim. La celebración, establecida na ciudá dende 2005, desenvolver mientres 10 díes, de normal dos sábados.

Lleguen a bebese 42.000 llitros de cerveza Mainzer Aktien-Bier o Wiesen Bier, fabricada única y puramente pa la fiesta. Tamién el pollu asáu, les salchiches, Handkäse, Spundekäs y Brezel de gochu son consumíes en grandes cantidaes.

El númberu de visitantes en 2012 foi 52.000.^[4]

El mercáu navidiegu de Mainz vien celebrándose dende 1788 col nome llocal de Nikolose Markt. Ye un eventu multitudinariu que s'entama tolos años na places principales Markt, Liebfrauenplatz y Höfchen de centru históricu de la ciudá.^[5]

Mainz foi tradicionalmente una ciudá centrada na industria vitivinícola (Rheinhessen, Rheingau y Mittelrhein), con esportaciones de vinu a tol mundu. Tamién les de Vinu esplumoso (el "Sekt" alemán), con Kupferberg y Henkell & Co.. Mainz basó la so economía na industria imprentadora y cristalera. Amás de la producción y comercialización de vinu, tamién se cultiven frutes, ceberes y hortolices.

Tres la crisis bodeguera a empiezos de los 80, anguaño la ciudá busca diversificar la industria. Un sector económicu fomentáu con ésitu ye'l turismu, por cuenta de la fuerte identidá de la ciudá.

De forma paralela, otres aiciones empobinar al allugamientu de la ciudá como centru loxísticu n'Alemaña occidental, con grandes superficies y naves de distribución, buscando les sinergias ente'l ferrocarril, l'aeropuertu y los puertos cercanos.

Mainz ye sede del consorciu internacional Schott AG, especializáu na producción de vidrios industriales. Foi fundada en 1884 en Jena por Otto Schott y los hermanos Roderich y Carl Zeiss y dende 1952 ye basáu en Mainz. Con unos 3000 emplegaos Schott AG ye'l emplegador comercial más importante de la ciudá.^[6]

La ZDF, acrónimu para Zweites Deutsches Fernsehen ("Segunda televisión alemana"), con sede en Mainz, ye la institución pública de televisión nacional d'Alemaña, establecida conxuntamente polos Estaos federaos alemanes (Länder). Emite cuatro canales: ZDF, ZDFneo, ZDFinfo y ZDFkultur. ZDF tien unos 3600 emplegaos.

La Südwestrundfunk o SWR, que n'español significa Radiodifusión del Suroeste, ye la institución pública de radio y televisión rexonal de los Estaos federaos de Renania-Palatináu y Baden-Wurtemberg. La compañía tien trés sedes centrales nes ciudaes de Stuttgart, Baden-Baden y Mainz. ZDF y SWR finánciense mayoritariamente pol canon de radiodifusión pagable polos llares n'Alemaña y, de menor parte, pola publicidá y el patrociniu comerciales.

Schott Music, empresa fundada en 1770, ye una de les editoriales de música más antigües y prestixoses d'Alemaña.

• Universidá de Mainz
• Escuela téunica cimera de Mainz (Fachhochschule Mainz)

• Hospital universitariu Universitätsmedizin der Johannes Gutenberg-Universität Mainz

• Policía llocal de Mainz
• Cuerpu municipal de bomberos del Conceyu de Mainz

El serviciu de bomberos na ciudá de Mainz data del añu 1906, ye'l Dezernat V – Dezernat für Umwelt, Grün, Tiefbau, Entwässerung und Brandschutz der Stadt Mainz^[7]

• Taubertsbergbad, piscina cubierta y piscina al campu construyó en 1962
• Am Großen Sand, piscina cubierta y piscina al campu construyó en 1974 (Club Natación SSV Undine 08 y SG EWR Rheinhessen-Mainz)

• Estación central de Mainz
• Puertu de Mainz

• Muséu d'Historia Natural
• Muséu Rexonal de Mainz
• Muséu Gutenberg
• Muséu Central Romanu-Xermánicu
• Muséu de Navegación na Edá Antigua *Muséu Diocesanu de Mainz

• Muséu Kupferberg
• Muséu del Antroxu de Mainz
• Muséu d'Historia de la Ciudá *Santuariu

d'Isis y de Magna Mater

• La Catedral de Mainz.
• Ilesia de San Emmeran (Mainz)
• Ilesia de San Esteban (Mainz)
• Ilesia de San Xuan (Mainz)
• Ilesia de San Agustín (Mainz)
• Ilesia de San Ignacio (Mainz)
• Ilesia de San Pedro (Mainz)
• Ilesia de la Bonaventurada Virxe María (Mainz)
• Christuskirche (Mainz)

• Llista de personaxes de Mainz

• Organización territorial d'Alemaña
• Alcaldes de Mainz

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Mainz.