Luigi Carlo Farini

Luigi Carlo Farini
primer ministru del Reinu d'Italia 8 avientu 1862 - 24 marzu 1863 ← Urbano Rattazzi - Marco Minghetti → diputáu del Reinu d'Italia 18 febreru 1861 - 7 setiembre 1865 Eleiciones: 8th Legislature of the Kingdom of Italy (en) diputáu del Reinu de Cerdeña 2 abril 1860 - 17 avientu 1860 Eleiciones: 7th Legislature of the Kingdom of Sardinia (en) minister of interior of the Kingdom of Sardinia (en) 24 marzu 1860 - 2 ochobre 1860 ← Camillo Benso - Giovanni Battista Cassinis → diputáu del Reinu de Cerdeña 14 avientu 1857 - 21 xineru 1860 Eleiciones: 6th Legislature of the Kingdom of Sardinia (en) diputáu del Reinu de Cerdeña 19 avientu 1853 - 25 ochobre 1857 Eleiciones: 5th Legislature of the Kingdom of Sardinia (en) minister of Public Education of the Kingdom of Sardinia (en) 20 ochobre 1851 - 21 mayu 1852 ← Pietro Gioja - Carlo Bon Compagni di Mombello → diputáu del Reinu de Cerdeña 20 avientu 1849 - 20 payares 1853 Eleiciones: 4th Legislature of the Kingdom of Sardinia (en) deputy of the Papal State (en)
Vida
Nacimientu	Russi (es) , 22 d'ochobre de 1812[1]
Nacionalidá	Reinu de Cerdeña-El Piamonte  17 marzu 1861) Reinu d'Italia  (17 marzu 1861 -  1r agostu 1866)
Muerte	Russi (es) , 1 d'agostu de 1866[1] (53 años)
Sepultura	Cementerio Monumental de Turín (es) Russi (es)
Familia
Fíos/es	Domenico Farini
Estudios
Estudios	Universidá de Bolonia
Nivel d'estudios	laurea (en)
Llingües falaes	italianu[1]
Oficiu	políticu, historiador, periodista, médicu, escritor
Creencies
Partíu políticu	Derecha Historica (es)

Luigi Carlo Farini (22 d'ochobre de 1812, Russi ^(es)  – 1 d'agostu de 1866, Russi ^(es) ) foi un estadista ya historiador italianu. Ocupó'l cargu'l cargu de Primer Ministru d'Italia ente'l 8 d'avientu de 1862 y el 24 de marzu de 1863.

Dempués de completar un brillosu cursu universitariu en Bolonia, atayáu pa formar parte na revolución de 1831, exerció como médicu en Russi y en Rávena. Adquirió una gran reputación, pero en 1843 el so opiniones polítiques llevar sol barruntu de la policía y causó la so espulsión de los Estaos Pontificios. Moró socesivamente en Florencia y París, y viaxó per Europa como médicu priváu del príncipe Jerónimo Bonaparte, pero cuando Pío IX foi escoyíu cabeza de la Santa Sede y empezó el so reináu con aparentemente lliberal y los enclinos nacionalistes, Farini tornó a Italia y foi nomáu secretariu xeneral de Recchi, el ministru del Interior (marzu 1848).

Pero desempeñáu'l cargu por pocu más d'un mes, yá que como tolos otros lliberales italianos nun aprobaba'l cambéu de frente de los papes, al negase a dexar que les sos tropes pa lluchar contra Austria, y arrenunció col restu del ministeriu'l 29 d'abril. Pío, col deséu de compensar l'efectu d'esta política, unviáu Farini a Carlos Alberto, rei de Cerdeña, a apurrir el mandu del contingente papal a él. Escoyíu miembru del parllamentu por Faenza, foi nomáu nuevu secretariu del Ministeriu del Interior nel gabinete Mamiani, y más tarde direutor xeneral del departamentu de salú pública.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Luigi Carlo Farini.