José María Fernández Álvarez

José María Fernández Álvarez
Presidente del Real Sporting de Xixón 1947 - 1948
Vida
Nacimientu	La Felguera, 3 de marzu de 1908
Nacionalidá	España
Muerte	15 de febreru de 1985 (76 años)
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	empresariu

José María Fernández Álvarez (3 de marzu de 1908, La Felguera – 15 de febreru de 1985), conocíu como El Pontico, foi un empresariu español. Foi'l máximu impulsor de la Universidá Llaboral de Xixón, xerme del restu d'Universidaes Llaborales que se construyeron n'España dempués de la Guerra Civil. Foi nomáu fíu adoptivu de Xixón pol conceyu de Xixón el 9 d'avientu de 1954, siendo presidente de la corporación José García-Bernardo y de la Sala. Foi presidente del Real Sporting de Xixón ente 1947 y 1948. Foi editor y máximu accionista del diariu El Alcázar.

Cursó'l bachiller nel colexu del Monesteriu de Valdediós, asitiáu na llocalidá de Villaviciosa, primero que se convirtiera en seminariu. Ante un futuru inciertu, Graciano, el so padre, unviar con dieciocho años a trabayar con un hermanu so qu'esplotaba una mina en Cerro de Pasco, en Perú. L'aventura duró cuarenta y ocho díes dempués de vivir tou tipu de penuries. Foi al tornar a Xixón cuando El Pontico decidió estudiar na Escuela de Comerciu, onde cursó primero de peritaxe y depués el profesoráu mercantil. El Pontico empezó a trabayar bien nuevu d'alministrador de minar Carbones del Pontico, propiedá entós de los sos tíos.

Con venti años empezó a desenvolver el so llabor empresarial nel ámbitu madereru y mineru, convencíu de que yera la so vocación de futuru. El mesmu Pontico manifestó que nunca tuvo cuenta de dedicase a la política, nin tanto venceyase con nengún partíu, más que collaborar auniendo intereses ente empresarios y trabayadores de les mines, daqué que lu traxo non pocos problemes. Pero nun momentu de gran convulsión n'Asturies viose empuestu a asitiase cola derecha, al sufrir insultos, amenaces y vexames a la so madre, pola simple razón de que nunca faltaba a misa.

Amigu personal de José Antonio Primo de Rivera, sintióse atraíu pol carisma del fundador de la Falanxe, anque siempres manifestó'l so enclín republicanu. El casu ye que la so participación na política en tiempos de la Segunda República, la Guerra Civil y la posguerra llevar a tar prisioneru de los dos bandos.

En 1945, El Pontico atópase esplotando la so mina (Carbones del Pontico) y nel pozu San Xurde, en Caborana, producióse un tarrecible accidente que dexó nueve mineros muertos y a les sos vilbes y güérfanos casi na miseria. El Pontico suxirió al ministru de trabayu José Antonio Girón de Velasco la creación d'un Orfanatu Mineru por que pudieren estudiar y faese homes con futuru. El Pontico dedicó los siguientes venti años de la so vida a la creación y puesta en marcha de la Universidá Llaboral de Xixón, que representó la modernidá pa la villa y el puertu de Xixón y una gran meyora nes conquistes sociales de l'Asturies trabayadora.