Infante

Infante
títulu real o nobiliariu
príncipe real (es)
Formáu por	Infante de Portugal (es) y infante de España (es)

En dellos países, infante (del llatín infantis, «el que nun fala») ye una denominación llegal relativa a los menor d'edá menores d'edá, qu'inclúi a los neños de cero a cinco años.^[1]

La pallabra vien del llatín infans, infantis (nominativu -infante- y xenitivu -del infante- de singular). Ta compuesta pol prefixu in-, de negación, y pol participio presente del verbu fāri: «falar».^[2] Asina empezó a referise a los neños pequeños cuando inda nun aprendieron a falar.

Una aplicación fayadiza d'esti vocablu asocede en aviación comercial: boletu o billete d'infante, que se concede a menores de dos años.

Infante tamién ye un títulu de realeza que n'España otorgar a los fíos del Rei qu'escarezan de la condición de Príncipe o de Princesa d'Asturies, y a los fíos d'esti Príncipe o Princesa, dientro de la denomada familia real.

Nos sos oríxenes, la infantería foi tropa que curiaba al infante, o tamién la tropa qu'esti postreru comandaba. Darréu llamóse asina al soldáu d'a pies, en contraposición al soldáu d'a caballu.

Nos antiguos reinos peninsulares como'l portugués, el castellanu y l'aragonés, ente otros, l'usu del título d'infante yera tal como l'enriba descritu no relativo a la monarquía hispánica, aplicáu a los fíos non intitulados como Príncipe d'Asturies, Girona, Viana o de Beira, respeutivamente.

En Portugal les denominaciones infante ya infanta siguieron n'usu a lo llargo de la historia.

Nel casu de la Corona de Francia, los fíos menores de los reis yeren titulaos Enfants de France (Infantes de Francia) o Fils de France (Fíos de Francia).

Los fíos d'estos recibíen el tratamientu de Petits-Fils de France (Nietos de Francia), na so calidá de nietos del rei per llinia paterna puramente.

• Infancia
• Impúber
• Infante d'España
• Caligrafía infantil
• Príncipe