Ilex opaca

Ilex opaca
Clasificación científica
Reinu:	Plantae
(ensin clasif.):	Eudicots
(ensin clasif.):	Asterids
Orde:	Aquifoliales
Familia:	Aquifoliaceae
Xéneru:	Ilex
Especie:	Ilex opaca Aiton
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew	Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online	World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Ilex opaca, ye una especie d'árbol pertneciente a la familia Aquifoliaceae. Ye orixinaria del este de los Estaos Xuníos, dende la mariña sur de Massachusetts al centru de Florida, oeste de Missouri y este de Texas.^[1]

Ilex opaca ye un árbol de tamañu medianu siempres verde qu'algama un tamañu d'hasta 10-20 m d'altor, escepcionalmente hasta 30 m d'altor, con un diámetru de tueru d'hasta 50 cm, escepcionalmente 120 cm. La corteza ye de color gris claro, aspra con protuberancies verrugoses pequeñes. Les ramillas son fuertes, verdes de primeres y cubiertes de plumón ferruñosu, depués nidios y de color marrón. Los biltos d'iviernu son de color marrón, curtios, obtusos o agudos. Les fueyes son alternes, de 5-7.5 cm de llargu y 2-4 cm, ríxides, mates y ensin rellumu de color mariellu verde'l fexe (claramente menos brillosu que la otra manera bastante similar europea Ilex aquifolium^[2]), de cutiu de color mariellu maciu'l viesu, el peciolu ye curtiu, gruesu, con ranuras, engrosáu na base, con un par de diminutes estípules. Les fueyes permanecen nes cañes de dos o tres años, cayendo finalmente na primavera, cuando son emburriaes polos nuevu biltos.^[1][3][4]

Les flores son de color blancu verdosu, pequeñes, prooducidas a finales de primavera en visos pedunculaos curtios de les axiles de les fueyes nueves o esvalixaes a lo llargo de la base de les cañes nueves. La mota ye pequeñu, de cuatro lóbulos, inxeríos na yema, agudu, márxenes ciliaos, persistente. La corola ye de color blancu, con cuatro pétalos colos lóbulos xuníos pola base. El tarmu de la flor ye peludo, con una bráctea diminuta na base. Como tolos xardones, ye dioicu, con distintes plantes masculines y femenines, y namái les plantes femenines producen los frutos coloraos carauterísticos. El frutu ye una pequeña drupa de color coloráu de 6-12 mm de diámetru, que contién cuatro granes que suelen ser persistente pel hibiernu.^[1][3][4]

Ilex opaca crez de normal nun sotobosque d'árboles nos montes. Ye pocu frecuente nel norte del so área de distribución nel sur de Connecticut, al sureste de Nueva York, y zones aisllaes de Cape Cod. Ye más abondosu al sur na mariña sur y nos estaos del Golfu, algamando'l so mayor tamañu nes tierres baxes del sur d'Arkansas y l'este de Texas. Les cañes son curties y delgaes. Los raigaños son grueses y carnoses. Va Crecer tantu en suelu secu y pantanosu, pero crez amodo.^[1][4] Ilex opaca var. arenicola, alcuéntrase como un componente de arbustos carbes xéricos nos hábitats de la península de Florida.

Les flores son polinizaes por inseutos, como abeyes, aviespes, formigues y polilles de vuelu nocherniegu. Les bayes son supuestamente venenoses pa los humanos, pero son alimentos importantes pa la sobrevivencia de les aves, que se comen les bagues dempués de qu'otres fontes d'alimentu escosáronse. L'árbol tamién forma un trupu dosel qu'ufierta proteición pa les aves de los depredadores y les nubes. Páxaros cantores como tordos, ruiseñores, páxaru gatu gris, azulillos y cuicacoches frecuentemente aliméntense de les bagues.^[1][4]

La madera ye bien pálida, dura, de granu finu, toma un bon apolazo, y úsase p'ases, bloques de grabáu y trabayos d'ebanistería. Tamién puede tiñise y utilízase como un sustitutu del ébanu. Tien una densidá de 0,58 a 0,64. La cazumbre ye aguacienta, y contién una sustancia amargoso que tien propiedaes tóniques.^[1][4]

Ilex opaca ye de cutiu cultivada polos viveru de plantes pal so usu como un árbol de fueya perenne de fueya ancha como planta ornamental, plantáu como un arbustu o de crecedera más lenta árbol ornamental. Más de 1.000 cultivares fueron escoyíos, incluyendo les plantes escoyíes pola tolerancia al fríu ('Cobalt', un cultivar masculín, ye capaz de tolerar temperatures tan baxes como -32 ° C), forma de crecedera (por casu, formes nanes como "Hedge Cardenal ', una planta fema que crez hasta 1,2 m d'altor), y el color y la bayura de los frutos (cultivares femeninos notables, incluyendo'l gran berried 'Navidá', y el mariellu-berried 'Canaries' y 'Gold Morgan ").^[2]

Ye una planta popular d'iviernu y de la temporada de vacaciones de Navidá. Na poesía y cuentos n'inglés el xardón ta inseparablemente conectáu col jolgorio y los saludos que s'axunten alredor de la dómina de Navidá. El costume siguir n'América del Norte, y el xardón y el arfueyu son llargamente utilizaos pa la decoración de les cases ya ilesies. El xardón européu nun crecer nel clima de la mayor parte de los Estaos Xuníos, pero'l xardón americanu ye una opción escelente una y bones s'asemeya enforma a les especies europees. Les fueyes son similares na so contorna y con dientes y goches bien similares, pero tienen un verde más pálidu y el rellumu superficial ye más débil que nes especies europees.^[4]

Ilex opaca describióse por William Aiton y espublizóse en Hortus Kewensis; or, a catalogue . . . 1: 169. 1789.^[5]

Etimoloxía

Ilex: nome xenéricu que yera'l nome designáu en llatín pa una especie de Quercus (Quercus ilex) comúnmente llamada encina, que tien una xamasca similar al xardón européu, y dacuando confundir con él.^[6]

opaca: epítetu llatín que significa "escuru, opacu".^[7]

Sinonimia

• Ageria opaca Raf.
• Ilex americana Lam.
• Ilex quercifolia Meerb.^[8]

• Terminoloxía descriptiva de les plantes
• Cronoloxía de la botánica
• Historia de la botánica
• Carauterístiques de les aquifoliacees

1. Anonymous. 1986. List-Based Rec., Soil Conserv. Serv., U.S.D.A. Database of the U.S.D.A., Beltsville.
2. Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson.
3. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
4. Gleason, H. A. 1968. The Choripetalous Dicotyledoneae. vol. 2. 655 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
5. Gleason, H. A. & A. J. Cronquist. 1991. Man. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
6. Godfrey, R. K. & J. W. Wooten. 1981. Aquatic Wetland Pl. S.E. U.S. Dicot. 933 pp. Univ. Xeorxa Press, Athens.
7. Long, R. W. & O. K. Lakela. 1971. Fl. Trop. Florida i–xvii, 1–962. University of Miami Press, Coral Cables.
8. Radford, A. E., H. E. Ahles & C. R. Bell. 1968. Man. Vasc. Fl. Carolinas i–lxi, 1–1183. University of North Carolina Press, Chapel Hill.
9. Small, J. K. 1933. Man. S.E. Fl. i–xxii, 1–1554. Published by the Author, New York.
10. Wunderlin, R. P. 1998. Guide Vasc. Pl. Florida i–x, 1–806. University Press of Florida, Gainseville.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Ilex opaca.

Wikispecies tien un artículu sobre Ilex opaca.