Saltar al conteníu

Hapalochlaena

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Hapalochlaena
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Mollusca
Clas: Cephalopoda
Orde: Octopoda
Familia: Octopodidae
Subfamilia: Octopodinae
Xéneru: Hapalochlaena
Robson, 1929
Especies
Ver testu.
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Hapalochlaena ye un xéneru de moluscos cefalópodos del orde de los octópodos conocíos comúnmente como pulpos d'aniellos azules. Inclúi cuatro especies de pequeños pulpos que viven nes poces d'agua de mar nel océanu Pacíficu, dende Xapón hasta Australia. A pesar del so pequeñu tamañu, son comúnmente reconocíos como unu de los animales más venenosos del mundu.[1] Son reconocíos polos sos aniellos carauterísticos de color azul y negru y pola so piel amarellentada. Caza pequeños cámbaros, cámbaros ermitaños, y langostinos.

Esisten tres especies confirmaes de Hapalochlaena, y una cuarta que sigue n'investigación.

Un pulpu d'aniellos azules tiende a usar los cromatóforos de la so piel pa camuflase cuando ye provocáu, camudando de color rápido, volviéndose mariellu brillante con aniellos o llinies azules intenses. Suel cazar cámbaros, cámbaru ermitañu, y camarones; si ye triáu va atacar rápido, inclusive a los humanos. Tamién hai pulpos con tentáculos enormes.

Pulpu d'aniellos azules de Nueva Gales del Sur, Australia.

Los pulpos d'aniellos azules son del tamañu d'una pelota de golf, sicasí porten venenu abondu pa quitar la vida a delles persones. Nun hai antídotu conocíu pal so venenu.

El venenu producíu por estos pulpos contién tetrodotoxina, 5-hidroxitriptamina, hialuronidasa, tiramina, histamina, triptamina, octopamina, taurina, acetilcolina y dopamina. La mayor neurotoxina d'estos pulpos llamóse orixinalmente maculotoxina, pero depués comprobóse que yera idéntica a la tetrodotoxina,[2] una neurotoxina que puede atopase tamién nel pexe globu y en Conidaes. La tetrodotoxina bloquia les canales de sodiu, causando una paralís motriz. Esa toxina ye creada por una bacteria nes glándules salivales del pulpu.[3] Son estes bacteries quien-y dan el color azul carauterísticu a los sos aniellos.

Según la canal de televisión Discovery Channel, los pulpos d'aniellos azules son el cuartu animal más venenosu del mundu. Otru cefalópodu, el Metasepia pfefferi produz un venenu tan poderosu como'l del pulpu d'aniellos azules.[4] Anque de pequeñu tamañu, los pulpos d'aniellos azules porten el venenu abondu pa matar a 26 humanos en pocos minutos.[5]

Alimentación

[editar | editar la fonte]

De normal la so dieta consiste en cámbaros y camarones, pero si atrapar, pueden comer hasta peces. Balanciar sobre les sos preses, y depués arrinca un cachu de la so coraza (si ye un crustaceu) para depués drenar la carne.

Reproducción

[editar | editar la fonte]

El machu deposita paquetes d'espelma col hectocotylus sol mantu de la fema. L'apareyamientu sigue hasta que la fema decide que foi abonda, mas si'l machu nun se contenta, ésta recurre a encomalo p'alloñar.

La fema va depositar namái 50 güevos (pequeña cantidá en comparanza con otres especies de pulpos) que va curiar hasta que eclosionen dempués de seis meses. Mientres esi tiempu la fema nun va inxerir alimentu dalguno, pa curiar a los sos güevos, y cuando eclosionan ella muerre. La nueva xeneración de pulpos d'aniellos azules va tar llista pa procrear al añu siguiente.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. «Ocean's Deadliest : The Deadliest Creatures : Animal Planet». Archiváu dende l'orixinal, el 18 de febreru de 2009.
  2. Sheumack DD, Howden ME, Spence I, Quinn RJ (1978). «Maculotoxin: a neurotoxin from the venom glands of the octopus Hapalochlaena maculosa identified as tetrodotoxin». Science 199 (4325):  páxs. 188-9. PMID 619451. 
  3. Caldwell, Roy, Dr. «What makes blue-rings so deadly». Archiváu dende l'orixinal, el 2018-07-18. Consultáu'l 19 de marzu de 2007.
  4. Teacher's Guide to NOVA episode - Kings of Camouflage on PBS (After Watching: Activity 2).
  5. «Dangers on the Barrier Reef». Archiváu dende l'orixinal, el 2006-12-05. Consultáu'l 6 d'avientu de 2006.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]