David Lloyd George

David Lloyd George
Miembru de la cámara de los Lords 12 febreru 1945 - 26 marzu 1945 miembru del 37ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu 14 payares 1935 - 12 febreru 1945 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1935 miembru del 36ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu 27 ochobre 1931 - 25 ochobre 1935 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1931 miembru del 35ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu 30 mayu 1929 - 7 ochobre 1931 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1929 leader of the Liberal Party (en) 14 ochobre 1926 - 4 payares 1931 - Herbert Louis Samuel (es) → miembru del 34ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu 29 ochobre 1924 - 10 mayu 1929 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1924 miembru del 33er Parllamentu del Reinu Xuníu 6 avientu 1923 - 9 ochobre 1924 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1923 miembru del 32ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu 15 payares 1922 - 16 payares 1923 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1922 miembru del 31er Parllamentu del Reinu Xuníu 14 avientu 1918 - 26 ochobre 1922 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1918 Primer Ministru del Reinu Xuníu 6 avientu 1916 - 19 ochobre 1922 ← Herbert Henry Asquith (es) - Andrew Bonar Law (es) → secretariu d'Estáu de Guerra 6 xunu 1916 - 5 avientu 1916 ← Horatio Kitchener (es) - Edward Stanley, 17th Earl of Derby (es) → Ministro de Municiones (es) 25 mayu 1915 - 9 xunetu 1916 ← Ministro de Municiones (es) - Edwin Samuel Montagu → miembru del 30ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu 3 avientu 1910 - 25 payares 1918 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu d'avientu de 1910 miembru del 29ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu 15 xineru 1910 - 28 payares 1910 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de xineru de 1910 Canciller de la Hacienda del Reino Unido (es) 12 abril 1908 - 25 mayu 1915 ← Herbert Henry Asquith (es) - Reginald McKenna → miembru del 28ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu 12 xineru 1906 - 10 xineru 1910 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1906 miembru del Conseyu Priváu del Reinu Xuníu 1906 - Presidencia de la Junta de Comercio (es) 10 avientu 1905 - 12 abril 1908 ← James Gascoyne-Cecil, 4th Marquess of Salisbury (es) - Winston Churchill → miembru del 27ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu 1r ochobre 1900 - 8 xineru 1906 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1900 miembru del 26ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu 13 xunetu 1895 - 17 setiembre 1900 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: Eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1895 miembru del 25ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu 4 xunetu 1892 - 8 xunetu 1895 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1892 miembru del 24ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu 10 abril 1890 - 28 xunu 1892 Distritu: Caernarfon (en) Eleiciones: UK Parliamentary by-election (en)
Vida
Nacimientu	Manchester[1], 17 de xineru de 1863[2]
Nacionalidá	Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda  12 abril 1927) Reinu Xuníu  (12 abril 1927 -
Muerte	Llanystumdwy, 26 de marzu de 1945[3] (82 años)
Sepultura	grave of David Lloyd George (en)
Causa de la muerte	Tumor cerebral
Familia
Padre	William George
Madre	Elizabeth Lloyd
Casáu con	Margaret Lloyd George (es) (1888 – m. 1941)[4] Frances Lloyd George, Countess Lloyd-George (es) (1943 – m. 1945)[4]
Fíos/es	Gwilym Lloyd George[4] Megan Lloyd George[4] Richard Lloyd George, 2nd Earl Lloyd-George of Dwyfor (es) [4] Mair Eluned Lloyd George[5] Olwen Carey, Lady Evans[5] Jennifer Mary Stevenson (en) [5]
Hermanos/es	William George Mary Ellen Lloyd George (en)
Pueblu	Lloyd George family (en)
Estudios
Llingües falaes	galés[6] inglés
Oficiu	políticu, diplomáticu, solicitor (es) , funcionariu, escritor
Llugares de trabayu	Londres, 10 de Downing Street (es) y 11 de Downing Street (es)
Emplegadores	Universidá d'Edimburgu
Premios	ver Orde del Méritu del Reinu Xuníu Cruz de la Llibertad
Nominaciones	ver Premiu Nobel de la Paz (1922)[7]
Miembru de	World Brotherhood Federation (en)
Creencies
Relixón	Ilesies bautistes
Partíu políticu	Partido Liberal del Reino Unido (es)
IMDb	nm0515906

David Lloyd George (17 de xineru de 1863, Manchester – 26 de marzu de 1945, Llanystumdwy) foi un políticu británicu, primer ministru ente 1916 y 1922, mientres la última etapa de la Primer Guerra Mundial y los primeros años de la posguerra.

Nació en Mánchester el 17 de xineru de 1863, nel senu d'una familia galesa, fíu d'un maestru rural. Crióse nel condáu de Caernarvon y trabayó como pasante d'un despachu d'abogaos na so mocedá. Participó na política galesa desque empezó a exercer l'abogacía y foi escoyíu diputáu pol Partíu Lliberal na Cámara de los Comunes en 1890. Defendió una política radical en materia social, sofitó'l nacionalismu galés y opúnxose a la intervención británica nes guerres anglo-bóer.

En 1905 foi nomáu ministru de Comerciu del Gobiernu lliberal y pasó a ser ministru de Facienda en 1908. Presentó un presupuestu en 1909 nel que s'asignaba una gran partida pa proyeutos sociales, polo que tuvo que faer frente a l'atayante oposición de los conservadores y de la Cámara de los Lores, que finalmente lo refugaron. En 1909 pronunció un discursu nel distritu de Limehouse pa defender el so presupuestu y censuró firmemente la postura de los sos adversarios.

Poco dempués, aprobóse la Llei Parllamentaria de 1911, que prohibía a la Cámara de los Lores el so vetu sobre los proyeutos de llei presupuestarios, y adoptáronse munches de les reformes propuestes por Lloyd George, como la creación d'un sistema de seguros sociales d'enfermedá, invalidez y desemplegu, que fueron consideraes como la base en qu'años más tarde s'asitiaría nel so país el llamáu Estáu de bienestar.

En 1914, a empiezos de la Primer Guerra Mundial, siguió dirixendo'l ministeriu de Facienda; afitó'l creitu de Gran Bretaña y procuró que la situación económica del país fuera lo suficientemente estable como p'aguantar l'esfuerciu bélicu. Pasó a ser ministru d'Armamentu en 1915 y de la Guerra en 1916. Propunxo que'l gabinete ministerial fora más acutáu y eficaz mientres siguiera la guerra y que s'estableciera la prioridá absoluta sobre los asuntos bélicos.

El primer ministru lliberal, Herbert Henry Asquith, presentó la so dimisión n'avientu de 1916 y Lloyd George pasó a ocupar el so puestu nun gobiernu de coalición colos conservadores. Creó un gabinete de guerra acutáu a cinco miembros y lluchó por llograr un mandu unificáu nel bandu aliáu, que finalmente consiguió na primavera de 1918. Otra decisión importante de Lloyd George daquella foi la orde dada al xeneral Edmund Allenby de tomar Xerusalén, oxetivu que se cumplió a finales de 1917.

Mientres el primer trimestre d'esi añu encaró l'empiezu de la guerra submarina irrestricta per parte de los alemanes, que tuvo a puntu de poner en cantu del colapsu a los aliaos. La solución que se dio foi'l sistema de convóis, al que primeramente yera opuestu Lloyd George, pero que s'emplegó con gran ésitu a partir de mayu de 1917.

Lloyd George aplaudió la Revolución de Febreru cayida del zar en marzu de 1917. Un ministru del nuevu gobiernu rusu suxirió que Gran Bretaña diera asilu al monarca depuestu, a lo que'l primer ministru negóse. Más tarde culparíase-y pol asesinatu de la familia del zar nel branu de 1918.

Nel branu de 1917, aprobó de mala gana realizar una ofensiva en Flandes (la tercer Batalla de Ypres), que remató na gran ofensiva de Passchendaele. Sicasí, los resultaos llograes fueron bien escasos pal gran costu en vides que supunxo. Dalgunos cúlpenlu de dexar que siguiera sabiendo que fracasaría col fin de desacreditar a los xenerales británicos y asina caltenelos baxu control.

N'avientu de 1917, Lloyd George pidió más homes a la Cámara de los Comunes, alegando la retirada d'Imperiu rusu de la guerra y el desastre italianu en Caporetto. Lloyd George consiguió sacar alantre la so posición n'axustando colos sindicatos ufiertándo-yos tres la guerra qu'Alemaña pagara compensaciones y desaposiaríase de les sos colonies ente otres munches concesiones.

A empiezos de 1918, tres munches resistencies, Lloyd George llogró que s'impunxera'l racionamientu de dellos productos básicos como la carne, l'azucre y la mantega. Aquello dio llugar a munches protestes de los sindicatos, que la so militancia disparar mientres la guerra.

La ofensiva alemana de la primavera de 1918 decidió a Lloyd George a imponer el reclutamiento obligatoriu tamién n'Irlanda, que se sublevara na Selmana Santa de 1916. Aquello dio ales a la revuelta, sofitada polos obispos irlandeses, que promovieron la insumisión. Munchos irlandeses ingresaron nel Sinn Féin, la so principal fuercia independentista.

Finalmente la ofensiva alemana foi contenida gracies a l'ayuda de les tropes recién llegaes d'Estaos Xuníos mientres la Ofensiva de los Cien Díes, lo cual foi'l preludiu a la derrota de los xermanos en payares.

Poco dempués del armisticiu, Lloyd George convocó eleiciones p'avientu de 1918, que ganó con una peramplia mayoría.

Acabáu'l conflictu, participó na Conferencia de Paz de París, empecipiada en xineru de 1919, y na ellaboración del Tratáu de Versalles, alcordáu en xunu d'esi añu. George contribuyó decisivamente a que'l tratáu adquiriera un fuerte tinte antigermano.

Tamién presentó un proyeutu d'Home Rule para Irlanda en 1920 que dexó dos años dempués la proclamación del Estáu Llibre d'Irlanda, tres la firma en 1921 del Tratáu anglo-irlandés.

Mientres los años de la posguerra aprobáronse diverses reformes, como la Llei d'Educación de 1918 (qu'ampliaba la enseñanza obligatoria y pos-obligatoria), la Llei de Viviendes y Urbanismu de 1919, que facilitaba la construcción de cases barates, la Llei de Seguros de Paru de 1920, qu'ampliaba los seguros yá esistentes a tolos trabayadores, diverses lleis qu'ampliaben les pensiones y los seguros sanitarios (esto postreru complementar cola creación d'un nuevu Ministeriu de Sanidá), diverses lleis que llindaben el trabayu de los menores d'edá, y especialmente les lleis qu'aprobaben el sufraxu femenín y dexaben a les muyeres ser diputaes.

David Lloyd George usó la venta de títulos nobiliarios pa enllenar les arques del so partíu, esquifu tres la Gran Guerra. Los conservadores abandonaron el gobiernu de coalición en 1922 en protesta pol Home Rule irlandés y pol sofitu que Gran Bretaña brindó a Grecia na so guerra contra los turcos. Lloyd George dimitió y convocáronse unes eleiciones xenerales que dieron la victoria a los Conservadores. Una vegada rota la coalición gobernante poles desavenencies polítiques qu'obligaron a Lloyd George a dimitir, los antiguos socios conservadores acometieron contra les operaciones con honores y títulos y aprobaron la llamada Acta d'Honores (prevención d'abusos) en 1925, que pasó a illegalizar estes ventes.

Antes de les nueves eleiciones de 1923, atayó les sos vieyes reñedielles con Asquith, que reunificaron el partíu Lliberal y dexáron-y presentar un frente xuníu contra'l proteicionista Stanley Baldwin. Sicasí, nes eleiciones de 1924, anque Lloyd George foi reelixíu, los lliberales fueron barríos, quedando como un minúsculu grupu na Cámara de los Comunes, del que foi escoyíu voceru.

En 1926 foi escoyíu pa sustituyir a Asquith como xefe Lliberal y financió del so bolsu a diversos candidatos según la edición de folletos nes que se proponíen idees p'amenorgar el paru (ayudáu equí por economistes como John Maynard Keynes). El so trabayosu llabor dexó-y aumentar el so sofitu nes eleiciones de 1929, pero non lo bastante pa recuperar la so hexemonía na Oposición, que pasó a manes del partíu Llaborista per primer vegada. Finalmente, acabaron dando'l so sofitu al nuevu gobiernu del llaborista Ramsay MacDonald.

En 1931, por enfermedá nun pudo xunise al gobiernu de la gran coalición que se formó entós. Nes eleiciones subsiguientes intentó presentase pola so cuenta pero fracasó, consiguiendo solo unos pocos escaños. Como resultancia, mientres los años 30 Lloyd George quedó al marxe de la política británica anque inda yera famosu a los güeyos del gran públicu. Foi escoyíu presidente del London Welsh Trust en 1934, yá que desempeñó mientres un añu.

Cuando Hitler xubió al poder, Lloyd George primeramente simpatizó con él, llamándo-y «el más grande alemán vivu», visitándo-y na seronda de 1936 y emponderando les sos obres públiques. Sicasí, llueu camudó de postura, y n'españando la Segunda Guerra Mundial, en mayu de 1940 un discursu so na Cámara minó la posición de Neville Chamberlain y facilitó l'ascensu de Churchill.

El 1 de xineru de 1945 concedióse-y el títulu de conde Lloyd-George de Dwyfor col subsidiario de vizconde Gwynedd.^[9]

Lord Lloyd George de Dwyfor nun vivió lo suficiente pa ocupar l'escañu na Cámara de los Lores al que'l so títulu dába-y derechu, y morrió de cáncer el 26 de marzu de 1945. Foi soterráu xunto al ríu Dwyfor, en Llanystumdwy, Gales.

• ¿Escontra ónde vamos? (1923)
• Fondes y fleches (1929)
• La verdá sobre'l Tratáu de paz (1938).

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre David Lloyd George.
• www.cracroftspeerage.co.uk Archiváu 2017-09-10 en Wayback Machine