Canutu II de Dinamarca

Canutu II de Dinamarca
rei de Noruega 1028 - 1035 ← Olaf II el Santo (es) - Magnus I de Noruega (es) → monarca de Dinamarca 1018 - 12 payares 1035 ← Harald II de Dinamarca (es) - Canuto Hardeknut (es) → monarca d'Inglaterra 1016 - 12 payares 1035 ← Edmundo II de Inglaterra (es) - Haroldo Harefoot (es) →
Vida
Nacimientu	Dinamarca, 994[1]
Nacionalidá	Reinu de Dinamarca Imperio del mar del Norte
Muerte	Shaftesbury, 12 de payares de 1035 (greg.)[2] (40/41 años)
Sepultura	Catedral de Winchester (es)
Causa de la muerte	causes naturales
Familia
Padre	Svend I de Dinamarca
Madre	Gunhilda
Casáu con	Aelfgifu Aelfhelmsdotter [3] Emma de Normandía (1017 (Gregorianu) – )[3]
Fíos/es	Sveinn Knútsson (es) [4] Haroldo Harefoot (es) [4] Canuto Hardeknut (es) [3] Gunhilda de Dinamarca[4] unknown daughter (?) (en) [4]
Hermanos/es	Gyda Svendsdatter (es) [3] Estrid Svendsdatter (es) Harald II de Dinamarca (es) Olaf Skötkonung (es)
Pueblu	House of Knýtlinga (en)
Estudios
Llingües falaes	llatín[5]
Oficiu	monarca, escritor
Llugares de trabayu	Inglaterra, Dinamarca y Noruega
Creencies
Relixón	cristianismu

Canutu II, más conocíu como Canutu'l Grande (n'inglés: Knut the Great, en danés: Knud dean Store, en noruegu: Knut dean Store), nació nel añu 995, siendo'l segundu de los dos fíos varones del total de seis de Sven Tveskæg, rei viquingu de Dinamarca, Noruega ya Inglaterra, y de Swietoslawa de Polonia (depués llamada Gunhilda al casase), fía del duque de Polonia, Miecisláu I.^[6][7][8]

Acompañó al so padre mientres la so esitosa invasión a Inglaterra (agostu de 1013), y a la muerte d'ésti (3 de febreru de 1014), foi proclamáu rei d'Inglaterra pola tropes daneses, pero torna a Dinamarca (abril de 1014), aprovechando entós el destronáu rei Etelredo II l'Indecisu pa volver ser proclamáu rei pola Witenagemot o asamblea de nobles ingleses.

N'agostu de 1015 vuelve invadir Inglaterra, entablando indecises batalles contra Etelredo II y dende abril de 1016, contra'l so fíu, Edmundu II Brazu de Fierro hasta'l so aplastante victoria na batalla de Assandun (posiblemente na actual Ashington, n'Essex) n'ochobre de 1016. Entós dambes partes entrevistar nuna islla del ríu Severn, llegándose a un alcuerdu pol cual Edmundu II y Canutu estremen el reinu en dos partes iguales, pero la muerte de Edmundu en payares de 1016 dexa a Canutu como l'únicu gobernante d'Inglaterra, siendo aclamáu rei pola Witenagemot en xineru de 1017.

En dalgún momentu mientres la so llucha pola conquista d'Inglaterra, Canutu cásase con Aelfgifu Aelfhelmsdotter; esti matrimoniu, realizáu según les lleis daneses, nun foi respondíu por pola Ilesia católica, de cuenta que la esposa foi considerada como una concubina polos cánones cristianos.

D'esta unión nacieron dos fíos:

• Sveinn Knútsson (n. ca. 1015? - m. n'Inglaterra, 1036), nomáu pol so padre llugarteniente de Noruega (1030-1035).
• Harold Harefoot (Pies de Llebre) (n. ca. 1016 - m. Oxford, 17.3.1040), nomáu pel so hermanastru llugarteniente d'Inglaterra (1035-1037), pero depués proclámase rei (1037-1040).

P'asegurar la so posición nel país, Canutu decide casase con reinar madre, la vilba del anterior rei Etelredo II, Emma de Normandía (2 de xunetu de 1017), estableciendo dende entós rellaciones polítiques y comerciales ente Inglaterra y Normandía, teniendo como intención gobernar a la moda cristiana, de la que Emma yera fondamente devota. Considerando a Emma llexítima esposa, noma al fíu de dambos herederu en llugar de los fíos de la so anterior unión.

D'esti matrimoniu nacieron tres fíos:

• Canutu Hardeknut (El Fuerte) (n. ca. 1018 - m. Lambeth, 8.6.1042), rei de Dinamarca (1035-1042) y d'Inglaterra (1035-1037 y 1040-1042) al asoceder al so padre.
• Gunhilda (Cunegunda al casase) (n. 1019 - m. n'Italia, 18.7.1038), casada col futuru emperador Enrique III del Sacru Imperiu Romanu.
• Githa (n. 1021) - casada con Goodwin, conde de Kent.^[9]

En 1018 muerre'l so hermanu mayor, el rei Harald II de Dinamarca, y Canutu asoceder nel tronu, pero dexando como jarl (o llugarteniente) del reinu al so cuñáu, Ulf Thorgilsson.

L'ausencia de Canutu en Dinamarca fizo que los reis Anund Jacobo de Suecia y Olaf Haraldsson de Noruega trataren de sacar ventaya, Ulf convenció a los nobles del reinu a proclamar rei a Canutu Hardeknut, el fíu llexítimu de Canutu, teniendo Ulf la rexencia del tronu pola minoría d'edá del soberanu.

Enteráu Canutu de lo asocedío en 1026, torna a Dinamarca, y cola ayuda de Ulf, derrota a les fuercies noruegues y sueques na batalla de Helgeå; pero'l monarca nun perdonaría la traición del so cuñáu: a otru día, na Navidá de 1026, Canutu ordena a unu de los sos guardias asesinar a Ulf na catedral de la Trinidá.

En 1028, conquista'l reinu de Noruega con una flota de 50 barcos d'Inglaterra, amás de tener el sofitu de los mesmos nobles noruegos, descontentos col so rei pola derrota de Helgeå. Decide entós dexar la lugartenencia del reinu noruegu al so fíu Svend y a la so madre Aelgifu, que perderíen el reinu pocu dempués de la so muerte al remontase'l país y restaurar la dinastía anterior na persona del fíu de Olaf Haraldsson, Magnus I.

Les sos rellaciones d'amistá col emperador Conráu II d'Alemaña estrechar cuando compromete a la so fía, la bella Gunilda, col fíu y herederu del emperador, el futuru Enrique III; amás, Conráu vénce-y a Canutu les marques de Schleswig y Pomerania por que les gobierne.

Morrió na llocalidá de Shaftesbury, en Dorset, el 12 de payares de 1035, a los 40 años d'edá. Foi soterráu na catedral de Winchester.

• Reinos viquingos de Dinamarca

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Canutu II de Dinamarca.