Saltar al conteníu

Allium ascalonicum

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Allium ascalonicum
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Liliopsida
Orde: Asparagales
Familia: Amaryllidaceae
Subfamilia: Allioideae
Tribu: Allieae
Xéneru: Allium
Especie: Allium cepa
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Chalotas
Tamañu de porción
Enerxía 72 kcal 301 kJ
Carbohidratos 16.8 g
Grases 0.1 g
Proteínes 2.5 g
Tiamina (vit. B1) 0.06 mg (5%)
Riboflavina (vit. B2) 0.02 mg (1%)
Niacina (vit. B3) 0.2 mg (1%)
Ácidu pantoténicu (vit. B5) 0.29 mg (6%)
Vitamina B6 0.345 mg (27%)
Vitamina C 8 mg (13%)
Calciu 37 mg (4%)
Fierro 1.2 mg (10%)
Magnesiu 21 mg (6%)
Manganesu 0.292 mg (15%)
Fósforu 60 mg (9%)
Potasiu 334 mg (7%)
Cinc 0.4 mg (4%)
% de la cantidá diaria encamentada p'adultos.
Fonte: Chalotas na base de datos de nutrientes del USDA.
[editar datos en Wikidata]

Allium ascalonicum ye una verdura de la familia de les aliacees, orixinaria d'Asia Central.

Ilustración.
Allium ascalonicum.

Usos

[editar | editar la fonte]

Como la mayoría de les plantes d'esti xéneru, el echalote, tamién llamáu escalonia, cultivar a efeutos culinarios. La parte comestible d'esta planta ta na base de les fueyes, que forma bulbos, aovados de forma y sabor ente l'ayu y la cebolla. Resulta ideal pa les mueyos de carne y ye aceptada dende va años pola cocina francesa.

El chalote ye un pariente de la cebolla, el sabor paez un pocu como a cebolla, pero tien un dulce y nidiu sabor. Tiende a ser más caru que la cebolla, especialmente nos Estaos Xuníos, sicasí, puede almacenase mientres siquier 6 meses.[1]

A diferencia de les cebolles, onde de normal cada planta constitúi un únicu bulbu, los chalotes formen grupos de bulbos, y non na forma d'ayu.

Similar a les cebolles, los chalotes crudos lliberen productos químicos qu'agafen los güeyos cuando se corten en rodajas, lo que resulta lacrimógeno.

Propiedaes

[editar | editar la fonte]

Indicaciones: ye estomacal, nutritivu, dixestivu, diuréticu. Úsase'l bulbu.[2]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Allium ascalonicum describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Flora Palaestina 17, nel añu 1756.[3][4][5]

Etimoloxía

Allium: nome xenéricu bien antiguu. Les plantes d'esti xéneru yeren conocíes tantu polos romanos como polos griegus. Sicasí, paez que'l términu tien un orixe celta y significa "quemar", en referencia al fuerte golor acre de la planta.[6] Unu de los primeros n'utilizar esti nome pa fines botánicos foi'l naturalista francés Joseph Pitton de Tournefort (1656-1708).

ascalonicum: epítetu xeográficu que vien d'Ascalón, ciudá d'Israel onde se cultivaba.

Sinonimia

Nome común

[editar | editar la fonte]
  • Cebolla ascalónica, cebolla escaloeña, cebolla machu, cebolleta ascalónica, chalota, ayu chalote, ayu de ascalonia, escaloña.[7][8]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ «Allium ascalonicum». Archiváu dende l'orixinal, el 2000-11-10.
  2. ↑ «Allium ascalonicum». Plantes útiles: Linneo. Consultáu'l 14 d'ochobre de 2009.
  3. ↑ Allium ascalonicum en Trópicos.
  4. ↑ «Allium ascalonicum». World Checklist of Selected Plant Families. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-11-01. Consultáu'l 8 de xunetu de 2013.
  5. ↑ 5,0 5,1 Allium ascalonicum en PlantList.
  6. ↑ Giacomo Nicolini, Enciclopedia Botanica Motta. Volume primu, Milano, Federico Motta Editore, 1960, páx. 76.
  7. ↑ Acepciones nel Diccionariu de la Real Academia.
  8. ↑ Nomes en Real Xardín Botánicu.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • Flora of China Editorial Committee. 2000. Flora of China (Flagellariaceae through Marantaceae). 24: 1–431. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Allium_ascalonicum&oldid=4290050»