Charles de Gaulle
Dr Charles André Joseph Marie de Gaulle (* 22. Novämber 1890 z Lille, Nord; † 9. Novämber 1970 z Colombey-les-Deux-Églises, Haute-Marne) isch e franzöösische General und Staatsmaa gsi. Im Zwäite Wältchrieg isch er dr Füerer vom Freie Frankriich gsi, wo gege die dütschi Bsatzig kämpft het. Denn isch er vo 1944 bis 1946 dr Schef vo dr Brovisorische Regierig vo dr Franzöösische Republik gsi. Wäärend em Algeriechrieg het er 1958 e Regierig bildet und e Verfassigsreform duuregsetzt, und eso die Fümfti Republik gründet. Vom Januar 1959 bis April 1969 isch er Bresidänt gsi, het zämme mit em dütsche Bundeskanzler Konrad Adenauer dr Grundstäi für die dütsch-franzöösischi Versöönig und für d Entwigglig vo dr Öiropäische Wirtschaftsgmäinschaft gläit, Frankriich en unabhängigi nukleari Macht (force de frappe) verschafft und Algerie d Unabhängikäit gee. Die politischi Ideologii vom Gaullismus, wo uf iin zruggoot, het bis hüte Iifluss uf die franzöösischi Politik.
Freie Frankriich
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Am 18. Juni 1940 het dr General de Gaulle vo London d Franzose wo no hei welle kämpfe zu sich gruefe. Dr ganzi Krieg het er in England verbracht, mit sinne Soldate, befor er wider nach Frankriich cho isch, mit den Amerikaner, wäre d Operation Neptune, em 6. Juni 1944. Am 26. August 1944, isch er wider uf d Champs Elysées gloffe.
Bresidänt
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Nächer isch er Bresidänt fo Frankriich worde, und het, mit em Gaullismus, di füfti Republik gründet, in 1958. Nach em Referendum vo 1969 won er verlore het, isch er zruggträtte und churz druuf gstorbe.
Litratuur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Jacques Boissay: De Gaulle en campagne — 1959–1969. Cherche Midi, Paris 2011, ISBN 978-2-7491-2174-1[1]
- Sudhir Hazareesingh: Le Mythe gaullien. Gallimard, Paris 2010, ISBN 978-2-07-012851-8.
- Matthias Waechter: Der De-Gaulle-Mythos. Erinnerung und Politik in der modernen Demokratie. In: Historisches Jahrbuch. 129, 2009, S. 131–144.
- Philippe de Gaulle: De Gaulle, mon père: entretiens avec Michel Tauriac. Band 1, Plon, Paris 2003, ISBN 2-259-20150-4.
- Wilfried Loth: De Gaulle. In: Robert Picht, Vincent Hoffmann-Martinot, René Lasserre, Peter Theiner (Hrsg.): Fremde Freunde. Deutsche und Franzosen vor dem 21. Jahrhundert. Piper, München/ Zürich 1997, ISBN 3-492-03956-1, S. 56–62.
- Paul-Marie Coûteaux: Le génie de la France. Band I: De Gaulle philosophe. Jean-Claude Lattès, Paris 2002, ISBN 2-7096-2067-7.
- Vincent Jouvert: L’Amérique contre De Gaulle. Seuil, Paris 2000, ISBN 2-02-037380-7.
- Knut Linsel: Charles de Gaulle und Deutschland. (Beihefte der Francia, 44). Thorbecke, Sigmaringen 1998, ISBN 3-7995-7346-1. (Online perspectivia.net)
- Peter Schunk: Charles de Gaulle. Ein Leben für Frankreichs Grösse. Propyläen, Berlin 1998, ISBN 3-549-05699-0.
- Jean-Louis Crémieux-Brilhac: La France Libre. Gallimard, Paris 1996, ISBN 2-07-073032-8.
- Jean Lacouture: De Gaulle. 3 Bände. Éditions du Seuil, Paris
- 1 – Le Rebelle (1890–1944). 1984, ISBN 2-02-008577-1.
- 2 – Le Politique (1944–1959). 1985, ISBN 2-02-008933-5.
- 3 – Le Souverain (1959–1970). 1986, ISBN 2-02-009351-0.
Weblingg
[ändere | Quälltäxt bearbeite] Charles de Gaulle im dütschsprochige Wikisource
- Tabellarischer Läbenslauf vo Charles de Gaulle im LeMO (Deutsches Historisches Museum un Haus der Geschichte)
- Website der Fondation Charles de Gaulle (franzöösisch, mit uf Dütsch)
Fuessnoote
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- ↑ Jean-Pierre Thiollet: De Gaulle en campagne… avec France-Soir. In: France Soir. 14. Oktober 2011.