Snegoerotsjka
| Snegoerotsjka | |
| |
Snegoerotsjka (1899) deur Wiktor Wasnetsof
| |
| Skepping | |
|---|---|
| Eerste verskyning | 19de eeu |
| Inligting | |
| Ander name | Snegoerka, Snow Maiden, Snowflake, The Snow Princess |
| Geslag | Vroulik |
| Nasionaliteit | Russies |
Snegoerotsjka (verkleinwoord) of Snegoerka (Russies: Снегу́рочка, Снегу́рка, IFA: sʲnʲɪˈgurətɕkə, snʲɪˈgurkə; Engels: Snow Maiden) is ’n karakter in Russiese sprokies.
Die karakter het blykbaar geen wortels in die tradisionele Slawiese mitologie en gebruike nie en maak haar eerste verskyning in Russiese folklore van die 19de eeu.[1] Sedert die Sowjettyd word sy ook tydens Nuwejaarsvierings uitgebeeld as die kleindogter en helper van Djed Moroz.[1]
Volks- en ander verhale
[wysig | wysig bron]’n Weergawe van ’n volksverhaal oor ’n meisie met die naam Snegoerka (Snezjewinotsjka; Снегурка (Снежевиночка)), wat van sneeu gemaak is, het in 1869 verskyn in die tweede volume van Aleksander Afanasiëf se werk Die poëtiese beskouing van die Slawiërs op die natuur. Daarin noem hy ook die Duitse analoog, Schneekind ("Sneeukind"). In hierdie weergawe maak die kinderlose boere-egpaar Iwan en Marja ’n sneeupop, wat lewend word. Die sprokie is later ingesluit in Louis Léger se Contes Populaires Slaves (1882).[2] Snegoerka word gou groot. ’n Groep meisies nooi haar om saam met hulle in die woud te stap. Daar maak hulle ’n vuurtjie en maak beurte om daaroor te spring. Toe dit Snegoerka se beurt is, smelt sy toe sy halfpad oor die vuur is en verdamp in ’n wolk. Andrew Lang het dié weergawe as "Snowflake" in The Pink Fairy Book (1897) ingesluit.[2]
In ’n ander storie is sy die dogter van die Lenteskoonheid (Весна-Красна) en Djed Moroz, en smag sy na die geselskap van sterflinge. Sy hou van ’n skaapwagter met die naam Lel, maar kan nie liefhê nie. Haar ma kry haar jammer en skenk aan haar die vermoë, maar net toe sy verlief raak, word haar hart warm en smelt sy. Hierdie weergawe is in 1873 aangepas as ’n toneelstuk, The Snow Maiden deur Aleksander Ostrofski, met toneelmusiek deur Tsjaikofski.
In 1878 het die komponis Ludwig Minkus en die balletmeester Marius Petipa ’n balletaanpassing, Die dogter van die sneeu, vir die tsaar se Keiserlike Ballet op die planke gebring. Die verhaal is ook deur Nikolai Rimski-Korsakof aangepas vir ’n opera met die naam Die Sneeumeisie: ’n Lentefeëverhaal (1880-'81).
Die verhaal van Snegoerotsjka is ook aangepas vir twee Sowjetrolprente: ’n geanimeerde weergawe van 1952 met van Rimski-Korsakof se musiek en ’n fliek van 1969. Die Amerikaanse illustreerder en skryfster Ruth Sanderson het die storie oorvertel in ’n prenteboek, The Snow Princess, waarin die prinses nie smelt toe sy verlief raak nie, maar in ’n sterfling verander wat wel eendag sal doodgaan.
Kleindogter van Djed Moroz
[wysig | wysig bron]In die laaste tydperk van die Russiese Ryk was Snegoerotsjka deel van versierings vir Kersbome.[1]
In die vroeë tydperk van die Sowjetunie is Kersfees en ander Christelike tradisies verbied, maar sedert 1935 is Nuwejaarsvierings toegelaat. Deel van die vierings is ’n denneboom en Djed Moroz ("Oupa Ryp"). In dié tyd is Snegoerotsjka ingespan in die rol van Djed Moroz se kleindogter en helper.[1]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Душечкина Е. В. (2003). "Дед Мороз и Снегурочка". Отечественные записки (in Russies). No. 1. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Junie 2019. Besoek op 30 September 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Andrew Lang, The Pink Fairy Book, "Snowflake"
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]- Snowflake, Lang se weergawe
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Snegoerotsjka.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
