Gaan na inhoud

Musiek vir die Koninklike Vuurwerke

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Musiek vir die Koninklike Vuurwerke
Suite vir orkes deur George Frideric Handel
Masjien vir die vuurwerke om die Vrede van Aix la Chapelle in May 1749 te vier, uitgevoer Green Park; struktuur ontwerp deur die Frans-Italiaanse argitek Giovanni Niccolò Servandoni
KatalogusHändel-Werke-Verzeichnis|HWV 351
Jaar1749
PeriodeBarok
Opgevoer27 April 1749 (1749-04-27): Londen Green Park
BewegingsVyf

Die Musiek vir die Koninklike Vuurwerke (HWV 351) is 'n suite in D-majeur vir blaasinstrumente wat in 1749 deur George Frideric Handel gekomponeer is in opdrag van George II van Groot-Brittanje vir die vuurwerke in Londen se Green Park op 27 April 1749. Die musiek vier die einde van die Oostenrykse Erfenisoorlog en die ondertekening van die Verdrag van Aix-la-Chapelle (Aken) in 1748. Die werk was baie gewild met die eerste opvoering en ná Handel se dood.

Repetisie en finale produksie

[wysig | wysig bron]

Tydens die voorbereidings het Handel en die Hertog van Montagu, die Meestergeneraal van die Artillerie en die offisier verantwoordelik vir die koninklike vuurwerke, 'n argument gehad oor die toevoeging van viole. Die hertog het dit aan Handel duidelik gemaak dat koning George 'n voorkeur had vir uitsluitlik militêre instrumente (blasers en slagwerk), en gehoop het dat daar geen "fiddles" sal wees nie. Handel het uiteindelik die strykers teen sy wil weggelaat. Ook teen Handel se wense in was daar 'n volle repetisie van die musiek in Vauxhall Gardens en nie in Green Park nie. Op 21 April 1749 het 'n gehoor – na bewering meer as 12 000 mense, wat elk twee sjielings en ses pennies ('n halfkroon) betaal het – daarheen gehaas om daarna te luister. Dié toeloop van mense het 'n verkeersknoop van drie ure lank op London Bridge veroorsaak, wat die enigste voertuigroete na die gebied suid van die rivier was.[1]

Ses dae later, op 27 April, het die musici opgetree in 'n spesiaal opgerigte gebou wat deur Servandoni – 'n teaterontwerper – ontwerp is, bygestaan deur vier Italianers.[2] Andrea Casali en Andrea Soldi het die versierings ontwerp. Die vuurwerke self is bedink en beheer deur Gaetano Ruggieri en Giuseppe Sarti, albei van Bologne.[3][4][5] Charles Frederick was die kontroleur, kaptein Thomas Desaguliers was die hoofbrandweermeester.[6] Die vertoning was nie so suksesvol soos die musiek self nie: Dit was 'n reënerige dag en baie van die vuurwerke het nie afgegaan nie. Boonop het die regterkantse paviljoen aan die brand geslaan, terwyl 'n vrou vrou se klere deur 'n verdwaalde vuurpyl aan die brand gesteek; ander vuurwerke het twee soldate gebrand en 'n derde verblind. Nóg 'n soldaat se hand afgeskiet tydens 'n vroeëre repetisie vir die 101 kanonne wat tydens die uitvoering gebruik is.[7]

Musiek en orkestrasie

[wysig | wysig bron]

  Musiek vir die Koninklike Vuurwerke open met 'n Franse ouverture en sluit 'n bourrée en twee menuette in. Die werk is in vyf bewegings :

  1. Ouverture (Adagio – Allegro – Lentement – Allegro)
  2. Bourrée
  3. La Paix (Largo alla siciliana )
  4. La Réjouissance (Allegro)
  5. Menuet I en II

Dit is geskryf vir 'n groot blaasorkesensemble wat bestaan uit 24 hobo's, 12 fagotte en 'n kontrafagot (oorspronklik 'n serpent, later uitgekrap), nege natuurtrompette, nege natuurhorings, drie pare keteltromme, en sytromme wat slegs ad libitum moes speel; Handel het geen sytrompartye verskaf nie. Handel was baie spesifiek oor die getal instrumente vir elke geskrewe party. In die ouverture word daar drie spelers aan elk van die drie trompetpartye toegewys; die drie hobopartye word tussen 12, 8 en 4 verdeel; en die twee fagotpartye tussen 8 en 4. Die sytromme is aangesê wanneer hulle in La Réjouissance en die tweede Menuet moes trommel, maar hulle is heel waarskynlik ook in die ouverture gehoor.

Handel het die suite vir volle orkes aangepas vir 'n uitvoering in die Foundling-hospitaal op 27 Mei dieselfde jaar. Handel het in die partituur aangedui dat die viole die hobopartye moes speel, die tjello's en kontrabasse die fagotparty, en die altviole óf die laerblaas- óf basparty. Die instrumente van die oorspronklike orkesinstrumentasie speel al die bewegings in die hersiende orkesuitgawe behalwe die Bourrée en die eerste Menuet, wat uitsluitlik deur die hobo's, fagotte en strykers gespeel word.[8]

Opnames

[wysig | wysig bron]

Daar is 'n magdom opnames van dié werk. Handel se Watermusiek – hoewel meer as dertig jaar vantevore gekomponeer – word dikwels saam met die Musiek vir die Koniklike Vuurwerke uitgevoer, aangesien albei werke vir buiteluguitvoering getoonset is. Saam vorm hierdie werke waarskynlik Handel se bekendste musiek vir wat ons nou as die orkes sou beskou. Ouer opnames is geneig om verwerkings van Handel se partituur vir die moderne orkes te gebruik, byvoorbeeld die verwerkings deur Hamilton Harty (1923) en Leopold Stokowski. Charles Mackerras se 1959-opname vir Pye Records was 'n terugkeer na Handel se oorspronklike orkestrasie.[9] Meer onlangse opnames is geneig om meer histories ingeligte uitvoerings te wees wat geskik is vir barokmusiek. Dié musiek gebruik dikwels outentieke instrumente.[10] In 1989 het The King's Concert onder leiding van Robert King Musiek vir die Koninklike Vuurwerke opgeneem met die presiese getal musici wat Handel in sy oerpartituur aangedui het.[11]   Daar is ook verwerkings vir pyporrel, alleen of met koper.[12] In 1970 het José Feliciano vir sy Fireworks-langspeelplaat 'n deel van die werk opgeneem wat deur homself vir klassieke kitaar getranskribeer is.

Musiek vir die Koninklike Vuurwerke is ook op 1 Junie 2002 onder leiding van Andrew Davis in die Buckingham Palace-tuine uitgevoer vir die Goue Jubilee van Elizabeth II, kompleet met vuurwerke.[13]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Hunter, D. 2015. The lives of George Frideric Handel. Boydell & Brewer, bl. 85.
  2. ↑ Simon, J. 1985. Handel, a celebration of his life and times, 1685–1759, bl. 212. National Portrait Gallery (Groot-Brittanje).
  3. ↑ Die Ruggieri-familie is een van die langs lewende dinastieë in die pirotegniese bedryf. Hulle het later ook die vuurwerke vir die feesvieringe van die Franse Revolusie hanteer, en veel later slefs die vuurwerkvertoning in die New York-hawe toe die Vryheidstandbeeld in 1986 heringewy is. Sien: Hogwood, C. 2005. Handel: Water Music and Music for the Royal Fireworks. Cambridge: Cambridge University Press, bl. 80.
  4. ↑ Groor Brittanje Militêre Raad. 1749. A description of the machine for the fireworks, with all its ornaments, and a detail of the manner in which they are to be exhibited in St. James's Park, Thursday, 27 April 1749, on account of the general peace, signed at Aix La Chapelle, 7 October 1748. Published by order of His Majesty's Board of Ordnance. Londen: W. Bowyer, verkoop deur R. Dodsley, en M. Cooper.
  5. ↑ Bomgardner, D.L. 2000. The story of the Roman Amphitheatre. Abingdon, Oxfordshire: Routledge, bl. 225.
  6. ↑ Fraser, A. et al. 2005. Gunpowder plots: A celebration of 400 years of Bonfire Night. Londen: Penguin Books.
  7. ↑ Holdsworth, R. 2013. Fire and 18th century traffic jams: Handel and the Royal Fireworks. londonist.com, Maart. Geraadpleeg op 13 Desember 2023.
  8. ↑ Fr. Chrysander, Water-Music, Firework-Music, Concertos and Double Concertos for Full Orchestra by George Frederic Handel, herdruk in 1965. New Yersey: Gregg Press.
  9. ↑ Greenfield, E. S.d. Handel orchestral works. Gramophone.
  10. ↑ Vickers, D. 2003. Le Concert Spirituel (on period instruments). Music for the Royal Fireworks. gfhandel.org. Geraadpleeg op 13 Desember 2023.
  11. ↑ Discogs. Handel* : The King's Consort, Choir Of New College, Oxford*, Robert King (9) – Musick For The Royal Fireworks • Four Coronation Anthems.
  12. ↑ Biggs, E.P. 1944. Handel–Biggs: Firework Music (Suite from the Music for the Royal Fireworks) for Organ Solo (with Pipe Organ Registrations) [medianotas]. New York: B. F. Wood Music.
  13. ↑ Queen's Jubilee Concerts, Buckingham Palace (2002) op YouTube.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Musiek_vir_die_Koninklike_Vuurwerke&oldid=2636766"