Malcolm III

Malcolm III
Koning van Skotland
’n Victoriaanse uitbeelding van Malcolm en sy tweede vrou, sint Margaret van Skotland.
Dinastie	Huis van Dunkeld
Bewind	1058-1093
Volle naam	Máel Coluim mac Donnchada
Gebore	Omstreeks 26 Maart 1031
	Skotland
Gesterf	13 November 1093(1093-11-13)
	Northumberland, Engeland
Voorganger	Lulach
Opvolger	Donald III
Gade	Ingibiorg Finnsdottir Sint Margaret van Skotland
Kinders	Duncan II Edward Edmund Ethelred Edgar Alexander I David I Edith (Matilda van Engeland) Mary, Gravin van Boulogne
Vader	Duncan I
Moeder	Suthen

Malcolm III (volle naam: Máel Coluim mac Donnchada; omstreeks 26 Maart 1031 – 13 November 1093) was van 1058 tot 1093 koning van Skotland. Hy het later die bynaam Canmore (Skots-Gaelies vir "Groot Hoofman") gekry.^[1][2] Malcolm se lang bewind van 35 jaar het die begin van die Skots-Normandiese tydperk voorafgegaan. Die karakter met dieselfde naam in William Shakespeare se toneelstuk Macbeth is op hom geskoei.

Malcolm se koninkryk het nie oor die hele moderne Skotland gestrek nie; die noorde en weste van Skotland was onder Skandinawiese, Noors-Gaeliese en Gaeliese heerskappy. Malcolm III het verskeie oorloë teen die Koninkryk van Engeland gevoer, moontlik met die doel om Northumbrië te verower. Dié oorloë het nie ’n merkwaardige uitbreiding suidwaarts tot gevolg gehad nie. Malcolm se grootste prestasie was om die dinastie wat Skotland baie jare lank regeer het, voort te sit. Sy rol as stigter van die dinastie was eerder danksy propaganda deur sy jongste seun, David I, en sy afstammelinge as vanweë die geskiedenis.^[3][4]

Malcolm se tweede vrou, sint Margaret, is Skotland se enigste koninklike heilige. Malcolm self het geen reputasie gehad dat hy vroom was nie; hy word nie juis met groot godsdienstige stigtings of hervormings verbind nie.

Malcolm is op 13 November 1093 dood terwyl hy noordwaarts opgeruk het; hy is in ’n lokval gelei deur die Graaf van Northumbrië, wie se grondgebied hy verwoes het, en is deur Arkil Morel, die hofmeester van Bamburgh-kasteel, doodgemaak. Sy oudste seun by Margaret en moontlik sy erfgenaam, prins Edward, is in dieselfde geveg dood. Volgens die Annale van Ulster het Margaret nege dae nadat sy die nuus van haar man en seun se dood gehoor het, self gesterf van verdriet.^[5]