Lauragais
Die Lauragais of Lauraguais (in Oksitaans Lauragués) is 'n streek in die suidweste van Frankryk, suidoos van Toulouse.
Die Lauragais strek van die buitewyke van Toulouse tot by Fanjeaux en loop deur Castelnaudary om 'n sentrale as wat deur die Akwitaanse Weg of Weg van Agrippa (later die canal du Midi en die RN113) gevorm word oor vier departemente, naamlik Ariège, Aude, Haute-Garonne en Tarn. Dit is 'n uitgestrekte vlakte tussen La Piège, die Montagne Noire en die Cabardès. Die vlakte vernou wes van die Aude tot 'n smal pas wat die waterskeiding tussen die Middellandse See en die Atlantiese Oseaan verteenwoordig. Die hoogste punt is seuil de Naurouze teen 194 m.
Geskiedenis
[wysig | wysig bron]Die Lauragais kry sy naam van die kasteel Laurac geleë naby die dorpie met dieselfde naam suidoos van Castelnaudary. Daar word vir die eerste keer in 1070 daarna verwys. Dit is ná die Albigensiese Kruistog teen die Katare deur die Hertog van Toulouse Raymond VII in besit geneem en dit het in 1271 deel geword van die koninklike domein. Die grondgebied daarvan is toe tot 'n groot mate bepaal. Nadat dit in 1477 deur Lodewyk XI ten gunste van die familie van die Tour d’Auvergne as hertogdom opgerig is, het dit weer in koninklike besit beland deur die huwelik tussen Catherine de Médicis, hertogin van Lauragais, met die toekomstige Hendrik II in Oktober 1533. Die koningin het die skep van die koninklike sénéchaussée in 1553 bewerkstellig om dit van Toulouse los te maak waarmee Castelnaudary die presidiale setel geword het.
Die gebied is noukeurig vasgestel deur die afbakening van kiesafdelings deur die Franse State-Generaal van 1789. Die administratiewe en regshervorming van die Franse Rewolusie het dit in twee arrondissements verdeel, Castelnaudary en Villefranche-de-Lauragais.
Die Lauragais en veral die gebied om Castelnaudary het lang periodes van welvaart beleef. Die hoofrede hiervoor was die verbouing van Wede (Pastel des teinturiers), 'n plant waaruit die natuurlike blou kleurstof indigo vervaardig is. Die kleurstof is in die vorm wat cocagne genoem word, deur handelaars van Toulouse oral in Frankryk verkoop. Die Lauragais staan dan ook bekend as die Pays de Cocagne, letterlik Land van Cocagne (Land van Kokanje)wat Luilekkerland beteken. Hierdie bedryf, wat van 1515 af ontwikkel het, het ná 1560 agteruit begin gaan weens die godsdienstige oorloë en die ontdekking van tropiese indigo wat uit die nuutverowerde Amerika ingevoer is.
Die tweede bloeitydperk dateer uit die 18de eeu. Dit word vereenselwig met mielieverbouing, 'n plant wat sy oorsprong ook in Amerika het. Dit is vir die eerste keer op die mark van Castelnaudary en in Frankryk gelys op 5 Oktober 1637. Hierdie nuwe graangewas het goeie wins en voedsel aan die bevolking verskaf en het voorts gelei tot oorskot koringvoorrade wat deur middel van die canal du Midi (1666-1681) na die gebied om die Middellandse See, wat aan tekorte gelei het, uitgevoer kon word. Hierdie uitvoer het die grondeienaars in die sénéchaussée asook die handelaars van die dorp Castelnaudary verryk. Die streek se welvaart het sy hoogtepunt bereik tydens die Tweede Franse Keiserryk. Die ineenstorting van die koringprys het die agteruitgang van die sogenaamde "la machine à blé" (die koringmasjien) ingelui. Die dorp en die Weste kon nie weer 'n opbloei in die landbou ná die Tweede Wêreldoorlog bewerkstellig nie.
Eksterne Skakels
[wysig | wysig bron] | Hierdie artikel omtrent die geografie van Oksitanië is 'n saadjie. Jy kan Wikipedia help deur dit uit te brei. |