Kaal bolyf

Om kaal bolyf te loop, omskryf die wyse waarop ’n man geen klere bokant sy middel dra nie, om sodoende ’n gedeelte van of die hele bolyf te ontbloot.^[1] ’n Mens kan ook hemploos as sinoniem gebruik. Die woord bostukloos is slegs op vroue van toepassing.

In nywerheidslande is dit baie meer algemeen vir mans om kaal bolyf in die openbaar te verskyn, omrede die ontbloting van die manlike groot borsspiere veel minder taboe as vroulike borste is, hoewel party mense albei geslagte s’n as ewe afstootlik of prikkelend beskou.^[2] Beide is vorms van gedeeltelike naaktheid of om “halfnaak” te wees.

Regdeur die geskiedenis het baie mans, veral arbeiders soos boere en delwers, kaal bolyf hul werk verrig. Dit was, en bly steeds, normaal om so in warm klimaatstreke te werk, behalwe by baie sonnige plekke waar beskerming teen die oormatige hoeveelheid sonlig van meer belang as verkoeling is.

In verskeie tydperke en plekke is daar egter strenger maatreëls neergelê weens die ongemak teenoor hierdie praktyk. Gedurende die Victoriaanse tydperk het die Westerse samelewings hul misnoeë teen enige vorm van naaktheid, wat ook die kaal bolyf van mans op strande insluit, uitgespreek. Later het die samelewings wat hierdeur geraak is die maatreëls geleidelik in die 20ste eeu begin verslap. Om kaal bolyf rond te loop was weer aanvaarbaar. Aan die begin was die reëls slegs vir mans op strand en by publieke swembaddens verslap (tot so laat as 1960 (in die stad New York) is ’n man beboet wat sy hemp in Central Park uitgetrek het), maar toegewing het vermeerder en later is vroue ook toegelaat.

Dit het onlangs heel algemeen vir vroue op Europese, Karibiese en Australiese strande geword om bostukloos te baai, hoewel dit geensins wêreldwyd die geval is nie. Dit is steeds ’n ongewone gesig by die meeste Noord-Amerikaanse strande.

In Asië word die ontbloting van hetsy die man of vrou se bolyf gewoonlik afgekeur, of as erg aanstootlik geag. In baie van hierdie lande, soos byvoorbeeld Suid-Korea, sal die meeste volwassenes steeds amper ten volle geklee swem. Party lande, soos onder meer Thailand, wat die bostukloosheid van vroue verafsku, sien hierdie sede deur die vingers om Europese toeriste nie af te skrik nie. In sommige Moslemlande word vroue volgens geloof aangemoedig (of verplig, soos in Iran) om bykans die hele liggaam te bedek. In Europa en Noord-Amerika is daar egter mense wat sal aanstoot neem oor mans wat kaal bolyf rondloop. Baie winkels sal weier om hierdie mans te bedien, deur die beleid te handhaaf: Geen hemp, geen skoene, geen diens.^[3] In suidelike Indië is dit algemeen vir mans om slegs ’n dhoti of borsbedekking te dra. Dit is die tipiese drag van ’n Suid-Indiese Hindoepriester (hoewel ’n tweede kleed rondom die middel bo-oor die dhoti gedra word). Party Hindoetempels gebied die toegewyde mans om hul hemde uit te trek voordat hulle die gebou binnestap.

Wanneer sekere musiekgroepe regstreeks optree is dit algemeen vir party manlike lede om kaal bolyf op die verhoog te wees. Bekendes soos Zack Merrick van All Time Low, Gyroscope, Red Hot Chilli Peppers, Basshunter, Metro Station en Placebo raak van hul hemde ontslae.

Party sakeondernemings span halfnaakte mans vir hul advertensies in, maar laat ironies genoeg nie hul klante toe om kaal bolyf hul winkels binne te vaar nie. Mans wat hemploos is word veral deur gimnasiums in advertensies gebruik. Die klerewinkelgroep, Abercrombie & Fitch is nog ’n vername voorbeeld.^[4]

Dit is meer aanvaarbaar vir mans om kaal bolyf aan sport deel te neem as om so in die stedelike omgewing rond te wandel.^[5] Daar is sekere groepe wat ’n wyer aanvaarding van mans wat kaal bolyf is voorstaan. Party is hoofsaaklik daarop toe om mans aan te moedig om voordeel te trek uit situasies waar hemploosheid by mans reeds aanvaarbaar is (soos by hardloop),^[6] party probeer vryheid daarstel vir die hoeveelheid deelnemers wat kaal bolyf by atletiekbyeenkomste hardloop,^[7][8] terwyl ander probeer om net hierdie praktyk wêreldwyd meer aanvaarbaar te maak.^[9][10] Om hemploos rond te loop word by sommige mans as ’n lewenswyse beskou.^[11]

In vele sporte is dit vir mans die norm om kaal bolyf te wees, veral by die meeste watersportsoorte, soos swem, duik, branderplankry en waterpolo, asook strandspele soos vlugbal en strandstoei.^[12][13] Dit is ook van toepassing van verskillende gevegsportsoorte, soos boks, modderstoei, professionele stoei en gemengde gevegskuns (mixed martial arts).^[14][15] By professionele boks word mans verbied om ’n hemp te dra en by skopboks is dit ook ontoelaatbaar om skoene te dra. Liggaamsbouers loop ook tydens kompetisies en tentoonstellings kaal bolyf rond – wat vroeër as die 1900’s terugdateer.

By sport wat informeel in die opelug of binne gimnasiums gespeel word, sal mans hul hemde uittrek om gemakliker te beweeg, om koel te bly en om skawing van die tepels te verhoed. Voorbeelde van sulke sportsoorte is basketbal, tennis, sokker,^[16][17] fietsry, gimnastiek.^[18] By informele sportwedstryde, soos rugby/sokker in ’n parkie of krieket op die strand, waar daar nie altyd genoeg hemde is om spanne van mekaar te onderskei nie, kan ’n oplossing wees om een span kaal bolyf en die ander span met hemde te laat speel.^[19]