Montanja

Na montanja^[1] ła ze on rełievo de ła superfisie tarestre che el se destira sora el teren da torno inte na zona łimità. Ndàndoghe drio a łe convension eoropèe ła só altesa ła ga da èsar almanco de 600 (siesento) metri sol łeveło del mar e el só aparir el ga da èsar almanco co on fià de deficoltà de pasaji.

Inte ła stesa maniera A se parla de montanja anca cuando che parlemo de i rełievi c’A podemo catar so i altri pianeti o so i só satèłiti.

Par descrìvar na montanja A se tołe defarenti ełementi che i pol formarla:

• sima: na montanja ła pol ver defarenti vete o sime deverse;
• antisima, sotosima, sima secondària: ełevasion che no łe ze bastansa alte par èsar ciamàe sime;
• spała: fianco de na montanja asà pronunsià;
• pico o cresta: el ze, par na montanja, come on spìgoło par na piramide;
• zendarme: pinàcoło de rocia sol fianco o inte ła cresta de ła montanja;
• versante: el ze come na facia de na piràmide; onjun el gavarà na espozisiòn defarente drio a i ponti cardinałi;
• paso: el ponto pì baso intrà du montanje che el parmete de traversarle;
• piè: el ponto pì baso de na montanja;
• vałe: ła pianura che ła va tórneghe a ła montanja (ła podarìa anca ndarghe torno par metà o de manco o de pì).