emir
Görünüm
Türkçe
[düzenle]Köken
[düzenle]- Osmanlı Türkçesi امر, o da Arapça أَمْر (ʾemr).
Söyleniş
[düzenle]Ad
[düzenle]emir (belirtme hâli emri, çoğulu emirler)
- buyruk, ferman, komut, talimat
- Asker, ancak üst amirinden emir alır.
- istek
- İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu. — Y. K. Karaosmanoğlu
- (meyveler) Orta Anadolu'da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve karışık budanan bir tür üzüm
Çekimleme
[düzenle]emir adının çekimi
Alt kavramlar
[düzenle]Türetilmiş kavramlar
[düzenle]Çeviriler
[düzenle]Kaynakça
[düzenle]- Türk Dil Kurumuna göre "emir" maddesi
Gagavuzca
[düzenle]Köken
[düzenle]Söyleniş
[düzenle]- Heceleme: e‧mir
Ad
[düzenle]emir
Kaynakça
[düzenle]- Etymological Dictionaries - Andras Rajki
Türkmence
[düzenle]Köken
[düzenle]Söyleniş
[düzenle]- Heceleme: e‧mir
Ad
[düzenle]emir
Kaynakça
[düzenle]- Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.
Kategori:
- Osmanlı Türkçesi kökenli Türkçe sözcükler
- Türkçe 2 heceli sözcükler
- Türkçe IPA okunuşu olan sözcükler
- Türkçe sözcükler
- Türkçe adlar
- Türkçede meyveler
- Arapça kökenli Gagavuzca sözcükler
- Gagavuzca sözcükler
- Gagavuzca adlar
- Arapça kökenli Türkmence sözcükler
- Türkmence 2 heceli sözcükler
- Türkmence sözcükler
- Türkmence adlar