İçeriğe atla

emir

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: Emir, emîr, emír

Türkçe

[düzenle]

Köken

[düzenle]
Osmanlı Türkçesi امر, o da Arapça أَمْر (ʾemr).

Söyleniş

[düzenle]

emir (belirtme hâli emri, çoğulu emirler)

  1. buyruk, ferman, komut, talimat
    Asker, ancak üst amirinden emir alır.
  2. istek
    İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu. Y. K. Karaosmanoğlu
  3. (meyveler) Orta Anadolu'da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve karışık budanan bir tür üzüm

Çekimleme

[düzenle]

Alt kavramlar

[düzenle]

Türetilmiş kavramlar

[düzenle]

Çeviriler

[düzenle]

Kaynakça

[düzenle]

Gagavuzca

[düzenle]

Köken

[düzenle]
Arapça أَمْر (ʾemr).

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: e‧mir

emir

  1. emir

Kaynakça

[düzenle]
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Türkmence

[düzenle]

Köken

[düzenle]
Arapça أَمْر (ʾemr).

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: e‧mir

emir

  1. emir

Kaynakça

[düzenle]
  • Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.