Türkiye'de fuhuş
Türkiye'de fuhuş yasaldır ve Türk Ceza Kanunu'nun 5237 sayılı yasanın 227. maddesi[1] tarafından düzenlenmiştir. Ancak, fuhuşa teşvik eden ve yolunu kolaylaştırana iki yıldan dört yıla kadar hapis cezası uygulanır. Ayrıca, fahişelerin yabancı olmaması gerekir. Pasaport Kanununun[2] 8. maddesine göre Türkiye'ye girmeleri izinli olmayan kimseler arasında "Fahişeler ve kadınları fuhuşa sevkederek geçinmeyi meslek edinenlerle beyaz kadın ticareti yapanlar ve her nevi kaçakçılar" bulunmaktadır. Türkiye'de genelevlere ruhsat verilir, bunu düzenleyen tüzük "Genel kadınlar ve Genelevlerin Tabi Olacakları Hükümler ve Fuhuş Yüzünden Bulaşan Zührevi Hastalıklarla Mücadele Tüzüğü"dür.[3]
Son zamanlarda büyük şehirlerde Zührevi Hastalıklarla Mücadele Tüzüğü'nün verdiği yetkiye dayanarak fahişelere Kabahatler Kanunu'nun 32'nci maddesine [4] göre ceza kesilmeye başlanmıştır.[5] Kabahatler Kanunu'nun 32'nci maddesi, "yetkili makamlar tarafından adli işlemler nedeniyle ya da kamu düzeni veya genel sağlığın korunması amacıyla hukuka uygun olarak verilen emre aykırı hareket eden kişiye idari para cezası kesilmesini" öngörür. Modern ülkelerde göçmen olanlar haricinde, fahişelere değil de, teşvikçiye, müşteriye ceza uygulanırken, Bu kanunun Türkiye'de fahişeye karşı kullanılmasının mantığı tartışmalıdır.[6] Ayrıca yasadışı fuhuş faaliyetleri maksimum 1 yıl hapis cezası cezalandırılır. Ankara ve Bursa gibi bazı şehirlerde genelevlerin yıkılma nedenleri bir suç unsuru olması değil, arsalarının kamulaştırılmasıdır.[7][8]
Striptiz kulüpleri Türkiye'de mevcuttur. Striptiz kulüpleri de ruhsatlı olması, striptizcilerin kayıtlı olması ve düzenli olarak sağlık kontrollerine sahip olması gerekmektedir. Striptiz kulüplerine giren bütün kişilerin yasal olarak en az 18 yaşında olması gerekmektedir.
2008 yılında, Türkiye'deki aktivistler ve seks işçileri Türkiye'nin ilk seks işçileri sendikasını kurma kararı aldılar.[9]
Fuhuş
[değiştir | kaynağı değiştir]MADDE 227.
(1)
[değiştir | kaynağı değiştir]Çocuğu fuhşa teşvik eden, bunun yolunu kolaylaştıran, bu maksatla tedarik eden veya barındıran ya da çocuğun fuhşuna aracılık eden kişi, dört yıldan on yıla kadar hapis ve beşbin liraya kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. Bu suçun işlenişine yönelik hazırlık hareketleri de tamamlanmış suç gibi cezalandırılır.
(2)
[değiştir | kaynağı değiştir]Bir kimseyi fuhşa teşvik eden, bunun yolunu kolaylaştıran ya da fuhuş için aracılık eden veya yer temin eden kişi, iki yıldan dört yıla kadar hapis ve üçbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. Fuhşa sürüklenen kişinin kazancından yararlanılarak kısmen veya tamamen geçimin sağlanması, fuhşa teşvik sayılır.
(3)
[değiştir | kaynağı değiştir]Fuhuş amacıyla ülkeye insan sokan veya insanların ülke dışına çıkmasını sağlayan kişi hakkında yukarıdaki fıkralara göre cezaya hükmolunur.
(4)
[değiştir | kaynağı değiştir]Cebir veya tehdit kullanarak, hile ile ya da çaresizliğinden yararlanarak bir kimseyi fuhşa sevk eden veya fuhuş yapmasını sağlayan kişi hakkında yukarıdaki fıkralara göre verilecek ceza yarısından iki katına kadar artırılır.
(5)
[değiştir | kaynağı değiştir]Yukarıdaki fıkralarda tanımlanan suçların eş, üstsoy, kayın üstsoy, kardeş, evlât edinen, vasi, eğitici, öğretici, bakıcı, koruma ve gözetim yükümlülüğü bulunan diğer kişiler tarafından ya da kamu görevi veya hizmet ilişkisinin sağladığı nüfuz kötüye kullanılmak suretiyle işlenmesi hâlinde, verilecek ceza yarı oranında artırılır.
(6)
[değiştir | kaynağı değiştir]Bu suçların, suç işlemek amacıyla teşkil edilmiş örgüt faaliyeti çerçevesinde işlenmesi hâlinde, yukarıdaki fıkralara göre verilecek ceza yarı oranında artırılır.
(7)
[değiştir | kaynağı değiştir]Bu suçlardan dolayı, tüzel kişiler hakkında bunlara özgü güvenlik tedbirlerine hükmolunur.
(8)
[değiştir | kaynağı değiştir]Fuhşa sürüklenen kişi, tedavi veya terapiye tabi tutulur.
Demografi
[değiştir | kaynağı değiştir]Türkiye Cumhuriyeti Sağlık Bakanlığı'nın 2000 yılında yayımladığı "aylık hastalık izleme" istatistiğinden[10] alınıp sadeleştirilmiş aşağıdaki tablodan, o tarihte hangi illerde genelev mevcut olduğu, buralarda kaç seks işçisinin çalıştığı görülebilmektedir.
| Genel Evi Olan İller | Genel Kadın Sayısı |
|---|---|
| Adana | 136 |
| Afyon | 16 |
| Ankara | 230 |
| Antalya | 34 |
| Aydın | 81 |
| Balıkesir | 32 |
| Burdur | 8 |
| Bursa | 27 |
| Çanakkale | 7 |
| Çankırı | 0 |
| Çorum | 68 |
| Denizli | 25 |
| Diyarbakır | 0 |
| Edirne | 53 |
| Erzurum | 205 |
| Eskişehir | 49 |
| Gaziantep | 513 |
| Hatay | 33 |
| Isparta | 9 |
| İçel | 132 |
| İstanbul | 354 |
| İzmir | 350 |
| Kars | 7 |
| Kastamonu | 17 |
| Kırklareli | 12 |
| Konya | 26 |
| Kütahya | 14 |
| K.Maraş | 56 |
| Manisa | 74 |
| Muğla | 14 |
| Niğde | 6 |
| Tekirdağ | 41 |
| Tokat | 0 |
| Uşak | 0 |
| Van | 11 |
| Yozgat | 0 |
| Zonguldak | 28 |
| Toplam | 2661 |
| Konu | Nüfus verileri |
|---|---|
| Toplam hayat kadını sayısı | 100,000 |
| Faaliyet gösteren 56 genelevde kayıtlı hayat kadını sayısı | 3,000 |
| Tescilli hayat kadını sayısı | 15,000 |
| Vesika bekleyen hayat kadını sayısı | 30,000 |
| Hayat kadınlarının yaşı | 15-40 arası |
| Yıllık ciro | 3–4 milyar $ |
İnsan ticareti
[değiştir | kaynağı değiştir]BM Uyuşturucu ve Suç Ofisi tarafından yürütülen araştırma göre, Türkiye insan ticaretinde dünyada hedef ülke noktası konumunda bulunan 10 ülkeden biridir.[12][13] 2008 yılı itibarıyla Türkiye’de tespit edilen insan ticareti mağdurları Türkmenistan, Özbekistan, Moldova, Kırgızistan, Rusya, Gürcistan, Ukrayna, Azerbaycan, Romanya, Ermenistan, Kazakistan, Beyaz Rusya, Bulgaristan, Endonezya ve Fas vatandaşlarıdır.[14]
Popüler kültür
[değiştir | kaynağı değiştir]17 Şubat 2001'de, genelevler patroniçesi ve ülkenin en zengin kadınlarından biri olan Matild Manukyan hayatını kaybetti. Manukyan 32 genelevden oluşan bir zinciri işletiyordu.[15]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Türk Ceza Kanunu". Türkiye Büyük Millet Meclisi. 11 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2010.
- ^ "Pasaport Kanunu". T.C.Başbakanlık Mevzuatı Geliştirme ve Yayın Genel Müdürlüğü. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2010.
- ^ "Genel kadınlar ve genelevlerin tabi olacakları hükümler ve fuhuş yüzünden bulaşan zührevi hastalıklarla mücadele tüzüğü". Türkiye Cumhuriyeti Adalet Bakanlığı. 25 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2010.
- ^ "Kabahatler Kanunu". Türkiye Cumhuriyeti Adalet Bakanlığı. 13 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2010.
- ^ "Radikal. Başkentte fuhuşun kabahati 117 YTL. 30/06/2007". 3 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2010.
- ^ Arpa, Yasemin (1 Temmuz 2007). "Yolda bekleyenin amacı fuhuş mu, kim bilecek?". NTVMSNBC. 1 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2010.
- ^ "Ankara genelevinde yıkım sürüyor". T24. 24 Eylül 2010. 12 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2010.
- ^ "Kamulaştırılan genelevlerde yıkım". Posta. 24 Eylül 2010. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2010.
- ^ "Seks işçileri sendikalı oluyor". Milliyet. 20 Ekim 2008. 22 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2009.
- ^ "İllere Göre Genelev Kadınları Aylık Hastalık İzleme Formu, 2000". saglik.gov.tr. 12 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2011.
- ^ "Her 350 kadından biri fuhuş batağının eşiğinde". Hürriyet. Erişim tarihi: 4 Mart 2009.[ölü/kırık bağlantı]
- ^ "Türkiye seks kölesi ticareti merkezinden biri". Hürriyet. 24 Nisan 2006. 25 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2009.
- ^ "BBC NEWS | Special Reports | UN highlights human trafficking". 26 Mart 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2014.
- ^ "Trafficking in Persons Report 2009 Country Narratives — Countries Q Through Z". 21 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2014.
- ^ Amberin Zaman (21 Şubat 2001). "Matild Manukyan; Turkish Brothels Made Her Wealthy" (İngilizce). Los Angeles Times. 16 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2009.
- Bibliyografya
- Seks İşçiliği ve Yasalar-Türkiye'de Yasaların Seks İşçilerine Etkileri ve Öneriler-Seks İşçilerinin ve Transgender Bireylerin İnsan Haklarının Desteklenmesi Projesi, Seks İşçiliği Mevzuatı Çalışma Grubu Raporu, İnsan Haklarını Geliştirme Vakfı, İstanbul, 2011
