İçeriğe atla

Hurling

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Hurley ve sliotar

Hurling; oldukça hızlı bir spor olmasının yanında esas olarak Gal futbolu'yla beraber İrlanda'nın millî sporudur. Oyuncuları ve izleyicileri arasındaki popülerliği açısından İrlanda'da futbolun arkasından 2. olarak gelir.[1][2] Ülke nüfusunun yarısından çoğu her yıl düzenlenen Hurling organizasyonunu takip eder. İrlanda dilinde "iomanaichot" veya "iomaint" olarak adlandırılan hurling, herkesin rahatlıkla oynayabileceği bir oyun değildir. Rakibin durdurulması ya da bariz bir şekilde engellenmesi yasaktır.

Oynanışı ve Kurallar

[değiştir | kaynağı değiştir]

15 kişiden oluşan takımlar, topu ya da "sliotar" adı verilen özel Hurling topunu kazanmaya ve rakibin kalesine sokmaya ya da "hurley" olarak bilinen elindeki eğimli çubuğu kullanarak direğin üstünden atmaya çalışır.

Bir oyun 30 dakikalık 2 yarıdan oluşur ancak; şehir takımları arası maçlarda devre 35 dakikadır. Elemeli karşılaşmalarda oyun sonunda eşitlik durumu oluşursa 10 dakikalık uzatma devresi oynanır. Oyuncular hurleylerini pas vermek, şut atmak, yerde sektirmek veya topu yakalamak için kullanabilirler. Topa ayakla vurabilirler ama; elleriyle yerden alamaz, fırlatamaz, ellerinden tutarak 5 adımdan fazla atamazlar. Yere değmeden üst üste 3 kez tutamaz veya elden ele pas veremezler.

Teknik kural ihlalleri ve tehlikeli hareketler "serbest atış" ile cezalandırılır. Oyuncu bu atışı faulün yapıldığı yerden kullanır. Eğer hakem faulden emin değilse oyunu durdurur ve topu orta çizgide 2 oyuncunun arasına atarak hakem atışıyla tekrar başlatır. Eğer faul kale çizgisinin önündeki geniş dikdörtgenin içinde yapılırsa penaltı ile cezalandırılır ve bu atış 20 m. uzaklıktan kullanılır.[3]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Seamus J. King, A History of Hurling, 2005.
  • Seamus J. King, The Clash of the Ash in Foreign Fields; Hurling Abroad, 1998.
  1. ^ "New York Times: WHAT'S DOING IN; Dublin". Erişim tarihi: 3 Mayıs 2008. 
  2. ^ "'Google search results for "hurling fastest field game"'". 27 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ Seamus J. King, "The Clash of the Ash on Foreign Fields"

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]