Maxim Gorky

Ipinanganak si Gorky na Alexei Maximovich Peshkov noong 26 Marso 1868, sa Nizhny Novgorod, naging ulila si Gorky sa edad na labing-isa. Siya ay pinalaki ng kanyang lola sa ina at tumakas mula sa bahay sa edad na labindalawa noong 1880. Pagkatapos ng isang pagtatangkang magpakamatay noong Disyembre 1887 siya ay naglakbay sa paglalakad sa kabila ng Imperyong Ruso sa loob ng limang taon, pagbabago ng mga trabaho at pag-iipon ng mga impression na ginamit sa ibang pagkakataon sa kanyang pagsulat.^[1]

Bilang isang mamamahayag na nagtatrabaho para sa mga pahayagang panlalawigan ay sumulat siya sa ilalim ng pseudonym na Jehudiel Khlamida.^[2] Sinimulan niyang gamitin ang pseudonym na "Gorky" (mula sa горький; literal na "mapait") noong 1892, nang ang kanyang unang maikling kuwento, "Makar Chudra", ay inilathala ng pahayagang Kavkaz (The Caucasus) sa Tiflis kung saan gumugol siya ng ilang linggo sa paggawa ng mga mababang trabaho, karamihan ay para sa mga workshop ng Caucasian Railway.^[3][4][5] Ang pangalan ay sumasalamin sa kanyang kumukulong galit tungkol sa buhay sa Russia at isang determinasyon na sabihin ang mapait na katotohanan. Ang unang aklat ni Gorky na Очерки и рассказы (Mga Sanaysay at Kuwento) noong 1898 ay nagtamasa ng isang kahindik-hindik na tagumpay at nagsimula ang kanyang karera bilang isang manunulat. Si Gorky ay sumulat nang walang tigil, ang pagtingin sa panitikan ay hindi gaanong isang aesthetic na kasanayan (bagaman siya ay nagtrabaho nang husto sa estilo at anyo) kaysa bilang isang moral at pampulitikang aksyon na maaaring magbago sa mundo. Inilarawan niya ang buhay ng mga tao sa pinakamababang strata at nasa gilid ng lipunan, na nagpapakita ng kanilang mga paghihirap, kahihiyan, at brutalisasyon, ngunit gayundin ang kanilang panloob na kislap ng sangkatauhan.^[1]