มา

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰmaːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨾᩣ (มา), เขิน ᨾᩣ (มา), อีสาน มา, ลาว ມາ (มา), ไทลื้อ ᦙᦱ (มา), ไทดำ ꪣꪱ (มา), ไทขาว ꪝꪱ, ไทใหญ่ မႃး (ม๊า), ไทใต้คง ᥛᥣᥰ (ม๊า), อ่ายตน မႃ (มา), พ่าเก မႃ (มา), อาหม 𑜉𑜠 (มะ) หรือ 𑜉𑜡 (มา) หรือ 𑜉𑜡𑜠 (มาะ), จ้วง maz

ยืมมาจากบาลี มา; เทียบสันสกฤต मास् (มาสฺ)

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /maː/

มา

1. หนึ่ง (ใช้เป็นจำนวนนับ)

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /maː˧˧/

มา (คำอาการนาม ก๋ารมา หรือ ก๋านมา)

1. (อกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩣ (มา)

มา

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩣ (มา)

มา

1. อย่า, ห้าม

มา

1. อย่า

มา ญ.

1. แม่
2. ดวงจันทร์