สโมสรฟุตบอลแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดในฤดูกาล 1984–85

แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด

ฤดูกาล 1984–85
ผู้จัดการทีม	รอน แอตกินสัน
กัปตันทีม	ไบรอัน ร็อบสัน
สนาม	โอลด์แทรฟฟอร์ด
ดิวิชัน 1	อันดับที่ 4
ผู้เข้าชมในบ้านเฉลี่ย	41,772
สีชุดเหย้า สีชุดเยือน สีชุดที่ 3
← 1983–84 1985–86 →

ฤดูกาล 1984–85 เป็นฤดูกาลที่ 83 ของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดในฟุตบอลลีกและเป็นฤดูกาลที่ 10 ติดต่อกันในลีกสูงสุดของฟุตบอลอังกฤษ^[1] พวกเขาเอาชนะเอฟเวอร์ตัน 1–0 ในเอฟเอคัพรอบชิงชนะเลิศจากประตูชัยของนอร์มัน ไวต์ไซด์ คว้าแชมป์เป็นสมัยที่ 6 และจบอันดับที่ 4 ของตารางเป็นฤดูกาลที่ 2 ติดต่อกัน เป็นฤดูกาลแรกสำหรับผู้เล่นใหม่ 3 คน ได้แก่กอร์ดอน สตรักคัน, เยสเปอร์ โอลเซิน และอลัน บราซิล ในขณะที่มาร์ก ฮิวส์ กลายเป็นแนวรุกเคียงข้างแฟรงค์ สเตเปิลตัน โดยที่นอร์มัน ไวต์ไซด์ ย้ายลงมาเล่นในตำแหน่งกองกลางตัวกลางแทนที่เรย์ วิลกินส์ที่ย้ายออกไป ฮิวส์จบฤดูกาลด้วยการเป็นผู้ทำประตูสูงสุดของยูไนเต็ดด้วยจำนวน 24 ประตู (16 ประตูในลีก) และยังได้รับการโหวตให้เป็นนักฟุตบอลดาวรุ่งแห่งปีของพีเอฟเอ อีกด้วย อย่างไรก็ตาม บราซิลล้มเหลวในการยึดตำแหน่งผู้เล่นตัวจริง โดยแอตกินสันจัดให้เขาและแฟรงค์ สเตเปิลตันสลับกันเป็นกองหน้าคนที่สองที่เล่นเคียงข้างมาร์ก ฮิวส์

ยูไนเต็ดเริ่มต้นฤดูกาลด้วยการเสมอ 5 นัด ชนะ 3 นัด และไม่แพ้ใครใน 8 นัดแรก ก่อนจะแพ้แอสตันวิลลา 0–3 นัดเยือนนัดถัดมาของพวกเขาแพ้เอฟเวอร์ตัน 0–5 และฟอร์มในลีกของพวกเขาค่อนข้างเอาแน่เอานอนไม่ได้ตลอดทั้งฤดูกาล ก่อนวันคริสต์มาสยูไนเต็ดขึ้นนำ 2–0 ก่อนที่จะแพ้ซันเดอร์แลนด์และนอตทิงแฮมฟอเรสต์ 1–2 และในวันบ็อกซิ่งเดย์พวกเขาพ่ายแพ้ต่อสโตกซิตี 1–2 อีกครั้งหลังจากขึ้นนำ

ยูไนเต็ดเข้าสู่ปี 1985 โดยไม่แพ้ใครที่โอลด์แทรฟฟอร์ดและยังคงอยู่ในตำแหน่งจ่าฝูงของตาราง แต่แพ้เกมเหย้าติดต่อกันให้กับเชฟฟีลด์เวนส์เดย์ และคอเวนทรีซิตี ก่อนที่จะเริ่มไม่แพ้ใคร 10 นัดโดยคว้าชัยชนะครั้งใหญ่เหนือวิลลา 4–0 (ฮิวส์ยิงแฮตทริก) และสโตก 5–0