รีชาร์ที่ 1 แห่งนอร์ม็องดี

ริชาร์ดที่ 1 ผู้ไม่กลัวใคร
ริชาร์ดผู้ไม่กลัวใครเป็นส่วนหนึ่งของรูปปั้นหกดยุคแห่งนอร์ม็องดีในจัตุรัสเมืองฟาเลส
เคานต์แห่งรูอ็อง
เกิด	28 สิงหาคม ค.ศ. 932, เฟค็อมป์ นอร์ม็องดี ฝรั่งเศส
เสียชีวิต	20 พฤศจิกายน ค.ศ. 996 (อายุ 64 ปี), เฟค็อมป์ นอร์ม็องดี ประเทศฝรั่งเศส
บิดา	วิลเลี่ยมผู้ดาบยาว
มารดา	สโปรต้า
ภรรยา	เอ็มมาแห่งปารีส กุนนอร์
บุตร/ธิดา	ริชาร์ดที่ 2 แห่งนอร์ม็องดี โรแบต์ที่ 2 อาร์ชบิชอปแห่งรูอ็อง มูเฌร์ เคานต์แห่งคอร์เบล์ โรแบต์ ดานุส วิลเลี่ยม เอ็มมาแห่งนอร์มังดี สมเด็จพระราชินีแห่งอังกฤษ โมดแห่งนอร์ม็องดี อาไวซ์แห่งนอร์ม็องดี จอฟฟรีย์ เคานต์แห่งอู วิลเลี่ยม เคาต์แห่งอู เบียทริซแห่งนอร์ม็องดี โรแบต์ ปาเปีย
ขุนนางฝรั่งเศส - กษัตริย์ฝรั่งเศส - ประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส

ริชาร์ดที่ 1 (28 สิงหาคม ค.ศ. 932 – 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 996) หรือ ริชาร์ดผู้ไม่กลัวใคร (อังกฤษ: Richard the Fearless, ฝรั่งเศส: Richard Sans-Peur, ภาษานอร์สโบราณ: Jarl Richart) เป็นเคานต์แห่งรูอ็องหรือยาร์ลแห่งรูอ็องตั้งแต่ ค.ศ. 942 จนถึง ค.ศ. 996 ริชาร์ดทำให้นอร์ม็องดีเข้าสู่สังคมศักดินาที่เขาเป็นเจ้าของที่ดินทั้งหมด ผู้ติดตามของเขาครองดินแดนที่ได้รับจากการจงรักภักดีต่อเขา เขาทำให้นอร์ม็องดีมีอำนาจแข็งแกร่งขึ้นมาในฝรั่งเศสตะวันตก

ริชาร์ดเป็นบุตรชายของวิลเลียมดาบยาว พร็องเซป^[1] หรือผู้ปกครองแห่งนอร์ม็องดี มารดาของเขาชื่อสโปรต้า^[2] เธอเป็นนักโทษชาวเบรตันที่ถูกจับกุมตัวในสงครามที่ต่อมาวิลเลี่ยมแต่งงานด้วย^[3] เล่ากันว่าวิลเลี่ยมผู้ดาบยาวมีบุตรชายหลังสมรภูมิกับริยูฟและกบฏชาวไวกิ้งคนอื่นๆ แต่เขาเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับจนกระทั่งสองสามปีต่อมา ในตอนที่เขาเจอกับบุตรชายครั้งแรก เขาจูบบุตรชาย และตั้งบุตรชายเป็นทายาทในนอร์ม็องดี จากนั้นวิลเลี่ยมส่งริชาร์ดไปรับการดูแลในบายูซ์^[4]

ในตอนที่บิดาของเขาตาย ริชาร์อายุเพียง 10 ปี (เขาเกิดใน ค.ศ. 933)^[2] พระเจ้าหลุยส์ที่ 4 แห่งฝรั่งเศสตัดสินใจควบคุมดูแลนอร์ม็องดีด้วยตนเอง กษัตริย์ให้ดยุคน้อยอยู่ในการดูแลของเคานต์แห่งปงธิว^[5] จากนั้นพระองค์มอบดินแดนในนอร์ม็องดีล่างให้แก่ยูกผู้ยิ่งใหญ่ พระเจ้าหลุยส์จับริชาร์ดเป็นนักโทษที่เลิน^[6] ด้วยความกลัวว่ากษัตริย์จะทำร้ายเด็กน้อย อูสมงด์ เดอ ซงต���วีลล์, แบร์นาร์ด เดอ ซอนลีส (ที่เป็นสหายของปู่ของริชาร์ด รอลโล), อีโว เดอ เบลเลส์ม และแบร์นาร์ดผู้เป็นชาวเดนปล่อยริชาร์ดเป็นอิสระ^[7]

ใน ค.ศ. 946 ริชาร์ดตกลงอยู่ในความคุ้มครองของยูก เคานต์แห่งปารีส จากนั้นเขาผูกมิตรกับเหล่าผู้นำชาวนอร์มันและชาวไวกิ้ง พวกเขาร่วมกันผลักดันพระเจ้าหลุยส์ออกจากรูอ็องและยึดนอร์ม็องดีกลับคืนมาใน ค.ศ. 947^[8] ใน ค.ศ. 962 ธีโอบาลที่ 1 เคานต์แห่งบลัวส์โจมตีรูอ็อง แต่กองทัพของริชาร์ดปราบพวกเขาได้^[9] พระเจ้าโลแธร์ กษัตริย์แห่งฟรังเกียตะวันตกก้าวเข้ามายับยั้งการทำสงครามเพิ่มระหว่างทั้งคู่^[10] ในช่วงของการครองตำแหน่งที่เหลือ ริชาร์ดเลือกที่จะไม่ทำให้นอร์ม็องดีใหญ่ขึ้น แต่เขาทำให้นอร์ม็องดีแข็งแกร่งขึ้นแทน^[11]

ริชาร์ดใช้การแต่งงานในการสร้างพันธมิตรที่แข็งแกร่ง การแต่งงานกับเอ็มมาทำให้เขาได้สายสัมพันธ์กับตระกูลกาเปต์มา ภรรยาของเขากุนนอร์มาจากกลุ่มไวกิ้งฝั่งตรงข้ามในโคต็องแต็ง การแต่งงานกับเธอทำให้เขาได้การสนับสนุนจากครอบครัวของเธอ พี่น้องหญิงของเขาแต่งงานกับผู้ติดตามที่ภักดีหลายคนของริชาร์ด^[12] ลูกๆ ผู้หญิงของริชาร์ดยังสร้างพันธมิตรด้วยการแต่งงานที่แสนมีค่ากับเคานต์ที่มีอำนาจและกษัตริย์แห่งอังกฤษ^[12] ริชาร์ดยังทำให้โบสถ์และอารามใหญ่ๆ อยู่ฝั่งเดียวกับเขา ช่วงเวลาที่ครองตำแหน่งของเขาโดดเด่นด้วยการเป็นยุคแห่งสันติภาพและความสงบสุขที่ยาวนาน^[13] ริชาร์ดตายที่เฟค็อมป์ นอร์ม็องดี เมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 996^[14]

ริชาร์ดแต่งงานครั้งแรก (ค.ศ. 960) กับเอ็มมา บุตรสาวของยูกผู้ยิ่งใหญ่แห่งฝรั่งเศส^[2] ทั้งคู่สัญญากันตั้งแต่ยังเด็ก เธอตายหลังวันที่ 19 มีนาคม ค.ศ. 968 ก่อนที่ทั้งคู่จะได้มีบุตรด้วยกัน^[2]

ริชาร์ดมีบุตรกับอนุภรรยา กุนนอรา ที่ต่อมาริชาร์ดแต่งงานกับเธอเพื่อให้บุตรของทั้งคู่ถูกต้องตามกฎหมาย^[2]

1. ริชาร์ดที่ 2 ผู้ดีงาม ดยุคแห่งนอร์ม็องดี^[2]
2. โรแบต์ที่ 2 อาร์ชบิชอปแห่งรูอ็อง เคานต์แห่งอีฟโรซ์^[2]
3. มูเฌร์ เอิร์ลแห่งคอร์เบล์^[2]
4. เอ็มมาแห่งนอร์ม็องดี พระมเหสีของสองกษัตริย์แห่งอังกฤษ^[2]
5. โมดแห่งนอร์ม็องดี ภรรยาของโอโดที่ 2 เคานต์แห่งบลัวส์, ช็อมปาญ และชาร์ตร์^[2]
6. อาไวซ์แห่งนอร์ม็องดี แต่งงานกับจอฟฟรีย์ที่ 1 ดยุคแห่งบริตทานี^[2]
7. ปาเปียแห่งนอร์ม็องดี
8. วิลเลี่ยม เคานต์แห่งอู

เป็นที่รู้กันว่าริชาร์ดมีอนุภรรยาหลายคนและมีหลายคนที่เขามีลูกด้วย ลูกๆ ที่เป็นที่รู้จัก คือ

• จอฟฟรีย์ เคานต์แห่งอู^[15]
• วิลเลี่ยม เคานต์แห่งอู^[15]
• เบียทริซแห่งนอร์ม็องดี พระอธิการิณีแห่งมงต์วีลลีเยร์ ตาย ค.ศ. 1034 แต่งงานกับอีบเบิลแห่งทูแร็นน์^[2]

1. ↑ The Annals of Flodoard of Reims; 916–966, ed. & trans. Steven Fanning and Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011), p. 32
2. ↑ ^{2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 2.11} Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln|Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 79
3. ↑ The Normans in Europe, ed. & trans. Elisabeth van Houts (Manchester University Press, 2000), p. 47 n. 77
4. ↑ Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), p. 95
5. ↑ Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia, 1993) pp. 262–3
6. ↑ Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), p. 80
7. ↑ The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumieges, Orderic Vatalis, and Robert of Torigni, Vol. I, ed. & trans. Elisabeth M.C. van Houts (Clarendon Press, Oxford, 1992) pp. 103, 105
8. ↑ Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), pp. 85–6
9. ↑ he Annals of Flodoard of Reims; 916–966, ed. & trans. Steven Fanning and Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011), p. 66
10. ↑ Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia, 1993), p. 265
11. ↑ Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840–1066 (University of California Press, Berkeley, 1988), p. 89
12. ↑ ^{12.0 12.1} A Companion to the Anglo-Norman World, ed. Christopher Harper-Bill, Elisabeth Van Houts (The Boydell Press, Woodbridge, 2007), p. 27
13. ↑ François Neveux. A Brief History of The Normans(Constable & Robbinson, Ltd, London, 2008), pp. 73. 74
14. ↑ François Neveux. A Brief History of The Normans(Constable & Robbinson, Ltd, London, 2008), p. 74
15. ↑ ^{15.0 15.1} David Douglas, 'The Earliest Norman Counts', The English Historical Review, Vol.61, No. 240 (May 1946), p. 140