จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
การทักทาย เป็นอารยธรรมที่งดงามยิ่งของมวลมนุษยชาติ เป็นสิ่งที่ชาวต่างชาติควรเรียนรู้เป็นอันดับแรก เพราะว่าเป็นสิ่งที่ปฏิบัติสืบต่อกันมาช้านานของชนชาติผู้เป็นเจ้าของ วิธีการทักทายนั้นอาจมีความแตกต่างกันบ้างดังต่อไปนี้
- คำกล่าวทักทายที่เป็นเอกลักษณ์ประจำชาติ
- วิธีปฏิบัติที่ชนชาตินั้นเลือกใช้ เช่น การประนมมือไหว้ การจับมือ การโค้งคำนับ เป็นต้น
ชื่อประเทศ
|
คำทักทาย
|
คำอ่าน
|
เกาหลีใต้
|
안녕하십니까 หรือ 안녕하세요
|
อันนยองฮาชิมนีกา (เป็นทางการ) หรือ อันนยองฮาเซโย (เป็นกันเอง)
|
ชื่อประเทศ
|
คำทักทาย
|
คำอ่าน
|
จีน
|
你好。 早安。 晚安。
|
หนีห่าว (ทักทายทั่วไป) เจ้าอัน (สวัสดีตอนเช้า) ว่านอัน (สวัสดีตอนเย็น)
|
ชื่อประเทศ
|
คำทักทาย
|
คำอ่าน
|
ญี่ปุ่น
|
おはよう ございます。こんにちは。こんばんは。
|
โอะฮาโย โกไซมะเซะ (ตอนเช้า) คนนิชิวะ (ตอนเที่ยง,บ่าย) คนบังวะ (ตอนเย็น)
|
ชื่อประเทศ
|
คำทักทาย
|
คำอ่าน
|
ไทย
|
สวัสดีครับ (ชาย) หรือ สวัสดีค่ะ (หญิง)
|
sa-wad-dee-krab หรือ sa-wad-dee-kaa
|
ชื่อประเทศ
|
คำทักทาย
|
คำอ่าน
|
เวียดนาม
|
Xin Chao
|
ซินจ่าว
|