ลัก

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *C̬.lakᴰ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩃᩢ᩠ᨠ (ลัก), ปักษ์ใต้ หลัก, ลาว ລັກ (ลัก), ไทลื้อ ᦟᧅ (ลัก), ไทดำ ꪩꪰꪀ (ลัก), ไทขาว ꪩꪰꪀ, ไทใหญ่ လၵ်ႉ (ลั๎ก), อาหม 𑜎𑜀𑜫 (ลก์), แสก ลั̄ก, จ้วงแบบจั่วเจียง laeg, จ้วง laeg

ลัก (คำอาการนาม การลัก)

1. เอาสิ่งของที่เขาไม่ให้ไปด้วยอาการซ่อนเร้น, ขโมย

   ลักทรัพย์

2. แอบทำ, ลอบทำ

   ลักกินขนมในห้องเรียน

   ลักสูบบุหรี่ในห้องน้ำ

ลัก

1. เว้นข้ามไปทำให้เสียระเบียบ

   รถไฟลักหลีก ทำให้รถ 2 ขบวนชนกัน

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /lak˦˥/

ลัก (คำอาการนาม ก๋ารลัก หรือ ก๋านลัก)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩢ᩠ᨠ (ลัก)